Α. ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΠΑΡΟΝΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ από το 2ο Συνέδριο για το Υπαρξιακό Πρόβλημα της Χώρας. Β. ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΕΜΠΩΝ, ΠΛΑΤΕΙΩΝ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΚΑΝΕΝΑ» ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΜΕΛΕΤΗΣ, ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ.

Την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου αρχίζει το 2^ο πολιτικό και επιστημονικό Συνέδριο για το Υπαρξιακό Πρόβλημα της Χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα, «Η Ελλάδα που χάνεται – Η Ελλάδα που θέλουμε!».                                                                                                                                           

1.      Το 2010 οι επιστήμονες οικονομολόγοι έπιασαν στασίδι στις τηλεοράσεις για ευρώ ή δραχμή, ενώ μια ελεύθερη οπτική έβλεπε ως κύριο την απουσία εμπιστοσύνης στο εξουσιαστικό απαράτ, την ανηθικότητα, διαπλοκή, ανεπάρκεια, μεσιτεία, ιδιοποίηση των κοινών. Ζητήματα ιδεολογικού εποικοδομήματος, απουσίας δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αδυναμίας αναπαραγωγής λόγου και πνεύματος δημιουργίας. Κατόπιν, με την πανδημία από επιστήμονες ιατροποιήθηκε η πολιτική, ως χρήσιμο εργαλείο επιτήρησης.

2.      Οι κοινωνικές επιστήμες μπορούν να δώσουν τις θεωρητικές βάσεις οργάνωσης βασικών αρχών, που θα οδηγήσουν στον σχεδιασμό, σε προσαρμογές, μεταρρυθμίσεις. Η πολιτική αναφέρεται σε επιστημονικές σχολές ανάλυσης και ερμηνείας διαμόρφωσης του κοινωνικού σχηματισμού, ώστε να προσαρμόσει προγράμματα στρατηγικής επάρκειας.                            Σήμερα η απουσία πολιτικού λόγου ως πρόβλεψη και σχέδιο επικυρώνεται από την απουσία λόγου επιστημόνων, διανοούμενων, στην κατασκευή, θεματικοποίηση των δημόσιων ζητημάτων. Η απουσία αυτών των διανοητικών στρωμάτων για την επεξεργασία και επανεισαγωγή θεματικών  στον δημόσιο χώρο αφήνει τα κενά να καλύπτονται από αντικουλτούρα και λαϊκισμούς.

3.      Ένα ευγενές και απεξαρτημένο από κάθε εγωστρεφή οπτική των πολιτικών πραγμάτων σήμερα θα έβλεπε ότι συγκρούεται ένα πολιτικό σύστημα, κομμάτων, θεσμών και εξουσιών του κράτους με ένα ευρύ κίνημα κοινωνίας. Αυτός είναι ο κύριος ενδοπολιτικός ανταγωνισμός. Αν και η πολυμορφική κοινωνική κινητικότητα πορεύεται με όραμα περισσότερο επιθυμιών, διαθέσεων, αυτοάμυνας, παρά με προγραμματικό, πολιτικής παιδείας.                                                                                                                                    Όσοι παρακάμπτουν – επιστήμονες, διανοούμενοι, ερευνητές – αυτήν την αντίθεση, όσοι δεν ερευνούν την γένεση και πορεία αυτών των κινημάτων ζουν μέσα σε ένα θερμοκήπιο αυτοσυντήρησης, δεν μπορούν να κάνουν πολιτικές προτάσεις εξόδου, ζουν στο πνεύμα ειρήνευσης, ως διαμεσολαβητές νομιμοποίησης της ανεπάρκειας και κακιστοκρατίας.

4.      Στο Συνέδριο απουσιάζει ως ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΟΤΗΤΑ, αλλά και ως ΟΡΙΖΟΝΤΙΟΣ ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑΣΤΗΣ η δυναμική του κινήματος των Τεμπών, αλλά και των κινημάτων για το νερό, για τα βουνά, τις παραλίες και τόσα θεματικά και τοπικά άλλα, από την κοινωνία για την κοινωνία. Όμως, όλα αυτά διαθέτουν αποδέσμευση του κοινωνικού ιστού από την χαλαρότητα, συμπυκνώνουν ένα νόημα κοινής ζωής, είναι μια επανάσταση ψυχών που δεν ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από το εμείς. Διαβάζω το κλείσιμο ενός κειμένου του πρωτεργάτη του Συνεδρίου: «Μπορούμε να φανταστούμε έναν άλλο ορίζοντα για τη χώρα μας!». Το παρόν του μέλλοντος δεν χρειάζεται φαντασία, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ, ΚΑΘΑΡΟ ΒΛΕΜΜΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση έχουν χαθεί και τα δεδομένα  του παρόντος και το ίδιο το παρόν και η αφετηρία, που δεν επιτρέπει να φθάσεις σε επιθυμητό προορισμό. Αυτός που δεν γνωρίζει τα δεδομένα δεν πρόκειται να πετύχει κανένα στόχο. Έτσι, βλέπουμε ιδρύματα, κέντρα μελετών, επιστημονικά συνέδρια, πολιτικές συσκέψεις να ανακυκλώνονται μέσα στην σφαίρα του υπάρχοντος πολιτικοκοινωνικού προϊόντος.  

5.      Η Νέα Πολιτική θα γεννηθεί από τους πολλαπλούς μικρόκοσμους της Ελλάδας και του Ελληνισμού, έξω από την υπαρκτή καθεστωτική νομενκλατούρα. Αυτός είναι σήμερα ένας βασικός, επίκαιρος λόγος ενός Συνεδρίου. Η κρίσιμη κατάσταση επιβάλλει αποβολή πολυλογίας, φιλολογικής ρουτίνας, έξοδο από τους λαβύρινθους, που ωθεί το σύστημα με τις τόσες δυνατότητές του.                                                                                                                       Οι επιστήμονες, διανοούμενοι, με πλήρη αίσθηση ευθύνης πρέπει να απευθυνθούν στα υγιή κινήματα. Γιατί λαμβάνουν πρωτοβουλίες οι 91 και συνυπογράφουν και δεν μπορούν να το κάνουν οι 71 ομιλητές του Συνεδρίου με πρόσκληση σε αυτά τα κινήματα; Γιατί δεν επενδύουν στην δυναμική των πραγμάτων;

6.      Ένα Συνέδριο ανάδειξης των σημερινών κύριων μεταβλητών θα είναι Συνέδριο εμβάθυνσης, ανταλλαγής εμπειριών, πληροφορίας, γνώσης, παρουσίασης αποτελεσμάτων έρευνας ή εργασιών. Η επιστήμη, η τέχνη, η διανόηση έχουν ευθύνη στην επαναθεμελίωση του δημόσιου χώρου. Η συμπληρωματικότητά τους είναι ουσιώδης τρόπος έκφρασης υπαρξιακής αγωνίας και υποχρεωτικό βήμα, αν θέλουμε να μην μεταπίπτουμε στην ασημαντότητα του λόγου και της πράξης, αλλά να επενδύουμε στην παιδεία, στην παρούσα ιστορία, για το μεγάλο ΗΘΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ πλεόνασμα του αύριο.                                                                                                                    

                                           ----                                                                                           (– Για τον μεγάλο αριθμό 71 των ομιλητών του Συνεδρίου: σε μεγάλους όγκους και πολλούς λόγους είναι δύσκολο να βρεις κέντρο βάρους και κεντρική ιδέα).

                                             ---                                                                                                                                                                                                                                                                             Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο Κορινθίας – 20 Νοεμβρίου 2025