ενδείξεις - αντενδείξεις





πρός τό δεῖν οὕτω



Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε








by : Γρηγόρης Κλαδούχος
  
   ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ «ΤΡΟΙΑ, μία ιστορία για έναν πόλεμο»       ( Η απάντηση της τέχνης στην πτώση του ανθρώπου )

                                                                                                                                                                            Δευτέρα 24 Ιουλίου, προς το μεσημέρι. Στο ραδιόφωνο η εκπρόσωπος δήμου Βέλου - Βόχας κ. Καλλίρη. Ενημερώνει για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Επόμενες στον χρονικό ορίζοντα, περίπου δέκα με χορούς και τραγούδια. Το φυλλάδιο- πρόγραμμα δεν κυκλοφορεί ακόμα γιατί «μία εκδήλωση έρχεται πίσω από την άλλη…κλείνονται τελευταία στιγμή φέτος…».
      Την ίδια ημέρα προς το βράδυ. Στο Κιάτο, στις αποθήκες του ΑΣΟ. Μετοχή σε ένα ολιγόωρο διδασκαλείο. Συμπύκνωση πολύωρων μαθημάτων. «ΤΡΟΙΑ, μία ιστορία για έναν πόλεμο». Με αυτό τον τίτλο προτάθηκε η συνθετική θεατρική μεταφορά κειμένων από την Ιλιάδα σε μετάφραση Κακριδή, από έργα του Ευριπίδη Τρωάδες, Εκάβη, Ελένη, σε μεταφράσεις Κάσδαγλη, Σταύρου, Χουρμουζιάδη και Ρούσσου, και με παρεμβολή μέρους από το ποίημα «Ελένη» του Σεφέρη. Η κεντρική θεατρική σκηνή του Συλλόγου Πολιτισμού «Σαν Παραμύθι» παρέδωσε μία παράσταση χωρίς τα αυτάρεσκα πλέγματα «κληρονόμων» της κλασικής παράδοσης, χωρίς νεωτερίστικες υπερβολές άρνησης του εαυτού. Ένα έργο πολιτισμού, το δράμα της πτώσης του ανθρώπου σε κτήνος. Ένα υπόδειγμα ενεργού παραλαβής νοήματος και επαναπρότασή του με σύγχρονο και καλλιτεχνικό τρόπο.

      Η έπαρση του νικητή, του αλαζόνα που ταπεινώνει, σκοτώνει, είναι η δύναμη του πεθαμένου ανθρώπου, του ζωντανού θηρίου. Σκληροί και λαϊκιστές οι ηγέτες των Ελλήνων σκοτώνουν παιδιά, εξευτελίζουν γυναίκες της Τροίας. Έτσι ικανοποιούνται και τα στρατεύματα. Αλλά στην θεατρική διδασκαλία αυτή η βαρβαρότητα στέκει νικημένη. Στην παράσταση επανήλθε το ουσιώδες, διαχρονικό, η αρχαία τέχνη ως ψυχοπαιδευτικό σχολείο. Η τέχνη δίνει την απάντηση με το αμείλικτο κατηγορώ της γυναίκας και της ανθρωπιάς.

      Στους θετικούς διαμορφωτικούς παράγοντες της παράστασης μετείχαν όλοι οι συντελεστές. Η Ευτυχία Λιβανίου στη σύνθεση κειμένων και σκηνοθεσία, ο σκηνογράφος Ανδρέας Καρβουντζής, ο Άρης Σταύρου στην κινησιολογία των μαχών, ο Ανδρέας Χασάπης στην μουσική διδασκαλία και όλοι οι ηθοποιοί που απέδωσαν τις προσωπογραφίες. Δεν μπορώ παρά να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στο ρόλο της Εκάβης από την Σμαράγδα Νούτσου. Μία ερμηνεία υψηλής απόδοσης στην κεντρικότητα της πλοκής του δράματος.

     Σε διάσταση με τον περιφερόμενο «πολιτισμό» του συρμού , που εκπαιδεύεται η Ελληνική ύπαιθρος, του χορού, της «παράδοσης», της «διασκέδασης» που είναι ουσιαστικά διασκέδαση, που ανακυκλώνει την χειραγώγισή της, η παράσταση στο Κιάτο υπηρέτησε μια άτυπη πνευματοδοτική άμυνα. Έθεσε ξανά την ανάγκη αυτοανάγνωσης του ανθρώπου. Να θέτει σε κρίση τον εαυτό του, ώστε οι πράξη του να είναι συνειδητή. Να επιστρέψει η σκέψη, το ζητούμενο. «Ακόμα χρησιμεύει να σκέπτεσαι;»: είναι ο τίτλος ενός φεστιβάλ λόγου και τέχνης στην Ιταλία. Αδιανόητο για τα εγχώρια δεδομένα.

      Θα πρότεινα στην κυρία υπεύθυνη του Δήμου που ανέφερα στην αρχή, αλλά και σε όλους τους υπεύθυνους πολιτισμού, όπως και σε ανεξάρτητους οργανισμούς και συλλόγους να παρουσιάσουν – επιχορηγήσουν την παράσταση της ομάδας «Σαν Παραμύθι». Να ανεβούν ένα σκαλοπάτι, να κάνουν ένα βήμα στην ακύρωση αυτού που είπε ο Όσκαρ Ουάϊλντ: η εξουσία είναι η γενική άγνοια που επικρατεί στην κοινωνία.

      Την παράσταση «ΤΡΟΙΑ, μία ιστορία για έναν πόλεμο» έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στο Μυθικό αγροφυσικό τοπίο της Στυμφαλίας, στο Μουσείο. Την μεταφορά του μύθου σε λόγο αγωγής και υλικό εργαλείο πράξης.

 Γρηγόρης Δ. Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο-Ευρωστίνη / 28-7-2017
by : tinakanoumegk
Φωτογραφία του Nikos Theodoratos.

Tα νεοιδρυθέν Trikala Korinthias Network στο πλαίσιο των δράσεων του για την προώθηση της περιοχής και της ανάδειξης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων σε συνεργασία με την ομάδα γαστρονομίας του Experience Corinthia συνδιοργανώνουν το 1ο Trikala Korinthias Food Trails Festival στις 19 Αυγούστου 2017, ήμερα Σάββατο, στα Τρίκαλα Κορινθίας. Κατά τη διάρκεια του Trikala Korinthias Food Trails Festival οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν περιπατητικές διαδρομές που περνούν μέσα από τις τρεις συνοικίες, να γνωρίσουν την τοπική γαστρονομία μέσα από την παρουσίαση συνταγών της τοπικής κουζίνας που θα πραγματοποιηθεί στο εστιατόριο «Επαρχείον» στα Μεσαία Τρίκαλα, καθώς και να συμμετέχουν σε μια βιωματική εμπειρία σχετικά με τον τρύγο της κορινθιακής σταφίδας. Στόχος της διοργάνωσης είναι να καθιερωθεί το Food Trails Festival ως ετήσιος θεσμός, με απώτερο σκοπό την ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος της περιοχής των Τρικάλων Κορινθίας και την αύξηση της προσέλευσης του διεθνούς και εγχώριου τουρισμού. Περαιτέρω, η διοργάνωση αποσκοπεί στην γνωριμία των επισκεπτών με την παράδοση και τον τόπο των Τρικάλων, καθώς και στην ανάδειξη της κορινθιακής κουζίνας ως διακριτού στοιχείου της ελληνικής γαστρονομίας. Πρόγραμμα Food Trails Festival 2017 6μμ Περιπατητική διαδρομή μονοπατιού «ΑΡΧΑΙΟΝ ΜΥΣΑΙΟΝ» Συγκέντρωση : Κοινοτικός Χώρος Στάθμευσης Κ.Τρίκαλα , μέχρι ΜΑΥΡΑΓΑΝΕΪΚΟ. Βαθμός Δυσκολίας : Μέτριος 7.30μμ Βιωματική δραστηριότητα τρύγου Κορινθιακής Σταφίδας Συγκέντρωση: Κοινοτικός Χώρος Στάθμευσης Ανω Τρίκαλα 9μμ Γαστρονομία Τοπικής Κουζίνας Μεσαία Τρίκαλα «ΕΠΑΡΧΕΙΟΝ»
Ενημέρωση: Μπορείτε να αναδημοσιεύετε τις εκδηλώσεις που αναρτούμε στο corinthia.events, προσθέτοντας ένα ενεργό link προς την ιστοσελίδα μας στο τέλος της αναδημοσίευσης: Trikala Korinthias Food Trails 2017 (19/8 Τρίκαλα Κορινθίας) | Corinthia.Events
by : tinakanoumegk
Selahattin Demirtaş: Dichiarazione pubblica al Presidente dell’AKP
H ΘΑΡΑΛΛΕΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ HDP ΣΤΟΝ ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Posted on Ιουλίου 11th, 2017
¨Καταρχήν την προσβολή που μέσω του προσώπου μου έκανες προς την βούληση εκατομμυρίων ανθρώπων, σου την επιστρέφω. Αλλά από μια άλλη σκοπιά επιθυμώ να σε ¨ευχαριστήσω¨ για αυτήν την ομολογία. Μας απάλλαξες από το βάρος να αποδείξουμε πως η σχετική με εμάς δικαστική διαδικασία δεν έχει σχέση με τα δικαστήρια αλλά η απόφαση είναι δική σου. Κάνω μια ανοιχτή έκκληση: Επί 8 μήνες τώρα κάποιοι εισαγγελείς και δικαστές που είναι υπό τις εντολές σου, δεν βρήκαν ούτε μια απόδειξη για το ότι εγώ κάλεσα τον κόσμο να βγούνε και να καταστρέφουν για τα γεγονότα στο Κομπάνι. Εάν διαθέτεις μια τέτοια απόδειξη, ζητάω να την δώσεις στους εισαγγελείς που απελπισμένα ψάχνουν να βρούνε αποδείξεις.
Εκφράζω την ¨ευγνωμοσύνη μου¨ καθώς πριν ακόμη αρχίσει το δικαστήριο, με την καταδίκη από εσένα πως έβαλα να σκοτώσουν 54 άτομα, κατέστησες άχρηστη και δίχως νόημα όλη την μετέπειτα εκδίκαση. Αργά ή γρήγορα θα βρεθώ απέναντι στους δικαστές. Εκεί μπροστά στην κοινή γνώμη θα ξεκαθαρίσει ο ποιος είναι τρομοκράτης και ποιός είναι δολοφόνος. Αλλά και πριν από αυτό όλα είναι γνωστά ενώπιον του Δημιουργού. Στο μεταξύ από τους 54 συμπολίτες μας που δολοφονήθηκαν στα γεγονότα του Κομπάνι, οι 44 ήταν μέλη του HDP.
……………….
Καταρχήν ο Νο1 πολιτικά υπεύθυνος για κάθε περιστατικό στην χώρα, είσαι εσύ που κυβερνάς 15 χρόνια. Δεν μας διαφεύγει πως προσπαθείς αυτό να ξεχαστεί. Το να μου επιτίθεσαι πανικόβλητα και άδικα την στιγμή που εγώ βρίσκομαι ανάμεσα στα 4 ντουβάρια, είναι μια στάση που απέχει πολύ από την ανδρεία. Θέλω να ξέρεις πως εκτός από τον Αλλάχ δεν φοβάμαι κανέναν. Δεν πρόκειται να ξεπέσω στην φτήνια του να ζητιανεύω για έλεος ούτε εσένα ούτε τους εφαρμοστές των διώξεων σου. Ακόμη και αν ήξερα πως θα περνούσα το υπόλοιπο της ζωής μου στην φυλακή, δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτώ την ατιμία και την παράδοση. Το HDP και όλοι οι φίλοι του HDP, εντός και εκτός θα αντισταθούμε ενάντια στον φασισμό και ιστορικά να είσαι βέβαιος πως θα κερδίσουμε. Θέλω να ξέρεις πως αν και βρίσκομαι σε ένα κελί τύπου F, η συνείδηση μου είναι γαλήνια, ενώ είμαι άφοβος και χαρούμενος. Για αυτό τον λόγο ¨μην ανησυχείς παρακαλώ¨ άλλο για εμένα.¨



HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'a yazdığı açık mektubunda,
DHA.COM.TR


by : tinakanoumegk

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προσέφυγαν η Περιφερειακή 
Ένωση Δήμων Πελοποννήσου, πέντε Δήμοι, τρία Σωματεία και δύο πολίτες ζητώντας να ακυρωθεί ως παράνομη η από 12 Ιουνίου υπουργική απόφαση με την οποία κυρώνεται η απόφαση για την έγκριση του περιφερειακού σχεδίου διαχείρισης αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) της περιφέρειας Πελοποννήσου.



Διευκρινίζεται ότι οι Δήμοι που έχουν προσφύγει στο ΣτΕ είναι: Ο δήμος Κορινθίων, Άργους-Μυκηνών, Τριπόλεως, Σπάρτης και Βόρειας Κυνουρίας.
Στην αίτησή τους υποστηρίζουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι μη νόμιμη και άκυρη λόγω μη πιστοποίησης σε αυτήν της συμβατότητας του ΠΕΣΔΑ, ενώ επισημαίνουν ότι η ΠΕΣΔΑ είναι μη νόμιμη και ελαττωματική.
Επίσης, αναφέρουν ότι η ΠΕΣΔΑ πάσχει από έλλειψη συμβατότητας με το εθνικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων (ΕΣΔΑ) και την στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) του σχεδίου ΠΕΣΔΑ, που εγκρίθηκε με την προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση.
πηγη:ΑΠΕ
by : tinakanoumegk
Φωτογραφία της Φιλαρμονια Χορωδια.
 
Ξυλόκαστρο Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017
Ο άνθρωπος δίνει ζωή στα όργανα κι αυτά του δίνουν φωνή για να πεί και όσα δε λέγονται.
Νίκος Βενετάκης, τραγούδι-λαούτο, Μαίρη Δεναξά τραγούδι, Αγγέλικα Παπανικολάου ακορντεόν και Γεωργία Μαρίνη βιολί.
Τέσσερις νέοι μουσικοί που συνεργάζονται τα τελευταία χρόνια παρουσιάζοντας την δουλειά τους σε συναυλίες, εντός και εκτός Αθήνας.
Η μουσική τους παράσταση μας ταξιδεύει από την Σμύρνη ως την Κρήτη, απ' τα νησιά του Αιγαίου ως την Θράκη, από τον Τούντα και τον Μουντάκη, ως τους Χαΐνηδες και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, σ' ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο.
Τραγούδια από διαφορετικούς τόπους κι από συνθέτες που δεν γνωρίστηκαν ποτέ μεταξύ τους αλλά που ίσως όλοι μαζί αποτελούν ένα κομμάτι της ιστορίας του Ελληνικού τραγουδιού.
Η αγάπη για την μουσική και η φρεσκάδα των νέων μουσικών συναντά αυτό το κομμάτι επί σκηνής, με σκοπό να σμίξει το χτές με το σήμερα, ο χορός με το τραγούδι κι όλα αυτά να γίνουν κοινός τόπος με τους ακροατές.



Η Efi Hadjicocoli κοινοποίησε τη δημοσίευση της Φιλαρμονια Χορωδια — με Ανδρέας Χασάπης και με Νονη Καλογεροπουλου.


by : tinakanoumegk

  1. ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΘΩΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

       Οι «πολιτικοί»  μετρούν τις συνέπειες του λόγου τους. Οι διανοούμενοι θέλουν να έχουν ελευθερία έκφρασης στοχασμού. Χρησιμοποιούν το επιστημονικό, καλλιτεχνικό κύρος τους πολλές φορές ως εφόδιο κύρους των πολιτικών απόψεών τους.

       Ο καθηγητής εγκληματολογίας κ. Γιάννης Πανούσης έχει διαμορφώσει μία εικόνα πολλαπλών πολιτικών εφαρμογών. Έχει την ικανότητα προσφοράς στον πλουραλισμό της ζήτησης. Αλλά, όπως για τον καθένα, η γενική αναγνώριση της επιστημονικής επάρκειας δεν προεξοφλεί πολιτική ευθυκρισία.

       Ποιά είναι τα νέα δεδομένα; Πιστεύει (σε εισαγωγικά οι δηλώσεις του) ότι «η κεντροαριστερά του μέλλοντος θα έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγό τον Τσίπρα», «παρά την κυβερνητική κόπωση του ΠΑΣΟΚ και παρά την πολυγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ…αυτοί οι δύο χώροι να βρουν ένα τρόπο να συγκυβερνήσουν». Δηλώνει ότι και τα δύο κόμματα έχουν κάνει δεκάδες λάθη, ότι έχει κριτικάρει και ζητήματα πολιτικής και ήθους του ΣΥΡΙΖΑ. Τους ονομάζει «σοσιαλιστική δημοκρατική αριστερά» και αναρωτιέται: «τι προβάλλεις ως λύση; Ο λαός τον ενδιαφέρει να κυβερνηθεί». Για το ΠΑΣΟΚ λέει ότι «πρέπει να πάρει μια νέα δυναμική», «οι δέκα ιστορικοί ηγέτες να στηρίξουν το νέο άνθρωπο, το νέο μυαλό που θα τραβήξει μπροστά το ΠΑΣΟΚ», «η κυβέρνηση είναι μια δημοκρατικά εκλεγμένη και πρέπει να στηριχθεί από το λαό» «πρέπει να έχουμε μια ωριμότητα στη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό». Ενδιάμεσα – το άφησα για το τέλος ίσως το πιο «κουφό»- είπε για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «μακροπολιτικά βλέπεις ότι είναι ένα κόμμα αριστερό, μέσα στο οποίο γεννιέται μία καινούρια αντίληψη…»

       Πάμε από την αρχή. Προσδιορίζει την αριστερά του μέλλοντος με κύριο κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν υπάρξει αριστερά (ή και ουσιαστικά οποιοδήποτε κόμμα στην Ελλάδα), θα είναι της εντιμότητας, της προγραμματικής σχέσης με την πολιτική, εκείνος ο πολιτικός οργανισμός που ως ενδιάμεσος ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία θα παίξει μορφωτικό ρόλο προς την κοινωνία και ταυτοχρόνως θα λάβει από αυτήν εντολή να κάνει τις αλλαγές στο κράτος και στην κοινωνία. Εάν ο κ. καθηγητής έχει άλλη γνώμη για τον ορισμό των κομματικών διεκδικητών διακυβέρνησης να μας το πει. Και να μη πάμε προς το παρόν και σε άλλες προϋποθέσεις-περιεχόμενα πολιτικών, δημοκρατικών και οικονομικών επιλογών και σε σηματοδοτήσεις της τροχαίας, δεξιά, αριστερά, κλπ.

     Στο ΠΑΣΟΚ βλέπει κυβερνητική κόπωση. Στο έργο με τον Μαυρογιαλούρο επαναλαμβάνεται τρεις φορές, «φάγανε, φάγανε, φάγανε». Με το ΠΑΣΟΚ κ. Πανούση, άσχετα με το πώς ξεκίνησε, με τον «καταλληλότερο» και το «παιδί», η διαφθορά, η διαπλοκή, στα υψηλά πατώματα του κομματοκράτους πήρε μεγάλες διαστάσεις και απορώ που δεν ακούσατε τίποτα για αυτό. Το μικροχατζηλίκι προς την κοινωνία του προεκσυγρονιστικού ΠΑΣΟΚ ήταν λίγο μπροστά στην κομματοκρατική ληστεία. Και την κλωτσιά να πέσουμε στο γκρεμό ή να μας δέσουν δεν ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ το έκανε και δεν βρισκόταν σε «κόπωση». Ακόμα και σήμερα είναι εμφανής η βουλημία ακόρεστης συσσώρευσης.

     Βρίσκει πολυγλωσσία στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα πω ευθέως στον κ. καθηγητή ότι ο ΣΥΡΙΖΑΙΪΚΟΣ μηχανισμός, όταν φράκαρε το σύστημα, ανέλαβε να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Οι συγκυρίες και η αποστροφή προς τους άλλους φθαρμένους έφεραν στο προσκήνιο (υπουργικό, βουλευτικό και στελεχικό) αυτούς που η ύπαρξή τους μας κάνει να παραξενευόμαστε με την απόλυτη πολιτική ανοησία, τη λίγδα, την προσωπική ιδιοτέλεια που καθορίζει τα «ναι σε όλα» στη βουλή.

     Και βέβαια τον λαό τον ενδιαφέρει να κυβερνηθεί. Το ότι πρέπει να κυβερνηθεί σημαίνει ότι πρέπει να τον κυβερνούν όσοι τον κλέβουν, εκχωρούν την δημόσια περιουσία, οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ με όλα αυτά που κάνουν αλλά και οι προηγούμενοι; Τους έχει δοθεί εντολή να τα κάνουν; Μάλλον έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις για την αποστολή των εκπροσώπων και την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το έργο της «κυβερνησιμότητας», της ανάγκης να κυβερνηθεί η χώρα εφαρμόσθηκε πρώτη φορά από τον κ. Πανούση και τον Κουβέλη στην συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά. Και με το ιδεολόγημα της «αριστεράς της ευθύνης». Το έχω αναφέρει και άλλη φορά ότι το πήραν και σαν τζογάρισμα. Άλλωστε ο κ. Πανούσης σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία μιλούσε για ρίσκο. Είναι να τζογάρεις και όταν χάνεις να πληρώνουν άλλοι.
     Μιλάει για 10 ιστορικούς ηγέτες. Υπάρχουν; Υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ; Ας μας δώσει τον ορισμό του ηγέτη για να δούμε ποιοι 10 τον ικανοποιούν. Τον ορισμό του ηγέτη, «προσωπική αδεία;», εγώ τον έδωσα σε κείμενό μου πριν τρία χρόνια για υποψήφιο δήμαρχο της περιοχής μου. Οι λέξεις θέλουν προσοχή. Δεν πιστεύω ότι ο Παρτάνα ήταν ηγέτης.

     Και στο τελευταίο: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννάει καμία αντίληψη εκτός από μία: και η υπαρκτή αριστερά στην Ελλάδα μοιάζει πολύ με τους «αντιπάλους της» και σε ορισμένες φορές τους ξεπερνάει σε θρασύτητα. Προσβάλλει ιστορικά αυτούς που στο όνομά της θυσίασαν πολλά.


  1. ΤΑ ΕΠΙΣΦΑΛΗ ΟΡΙΑ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ-- ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

     Μία μαζική τάξη διανοούμενων αποτελεί βάση ανεφοδιασμού μηχανισμών εξουσίας. Όταν η πολιτική πίστη σε κόμματα έχει τραυματισθεί, αφιερώνονται στην επανάκαμψη του συστήματος, συσκοτίζουν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα και υποκείμενα, και την αυθεντική εικόνα της προόδου. Αντίθετα, η πολιτική σήμερα έχει πρόλογο την εκδίωξη των εμπόρων από το Ναό της Δημοκρατίας.


      Το ανώτερο πνευματικό ίδρυμα, η Ακαδημία έχει πρόεδρο οικονομολόγο    χρηματοπιστωτικής εμπειρίας. Δημοσιογράφοι, άνθρωποι της ανώτατης εκπαίδευσης, όλοι αυτοί συγκροτούν τον διευρυμένο μηχανισμό πνευματικού ελέγχου, καταστολής. Ώστε το κοινωνικό σώμα να αποδέχεται την επιτήρηση και την ανατροφοδότηση της γνωσιακής και ηθικοπολιτικής ανεπάρκειάς του. Συντελούν στην διαμόρφωση προεπιλογών ανάμεσα στις οποίες έχει το δικαίωμα να επιλέξει ο πολίτης και να πιστέψει ότι πέρα από αυτό δεν μπορεί να  κάνει τίποτα άλλο. Αυτοί οι διαμεσολαβητές με «αριστερή» ή «αντιλαϊκιστική» ρητορική ανακυκλώνουν την πολιτική δυσοσμία του παρόντος και παρελθόντος. Το να συστήνεις σε ένα ασθενή φάρμακα που τον έχουν καταστρέψει, είναι έγκλημα. Το να επαναπροτείνεις να μας κυβερνούν απατεώνες, ανεύθυνοι και ανεπαρκείς δείχνεις την άποψη που έχεις για το επίπεδο των κυβερνώμενων, των Ελλήνων και της Ελλάδας. Η χειραγώγιση ενός λαού προϋποθέτει την απαξίωσή του, την διαστρέβλωση της εικόνας του.

         Το υπαρκτό πολιτικό προσωπικό που κατά τον κ. Πανούση πρέπει να στηρίξουμε είναι η φθαρμένη εικόνα του παρελθόντος. Στο δίπολο θεσμικότητα διακυβέρνησης και πολιτικών, ηθικών, δημοκρατικών, αναπτυξιακών περιεχομένων συμπιέζει όλες τις συνισταμένες προς επικυριαρχία ενός θεσμικού ανιδεολογικού πραγματισμού. Η επαναπροβολή των υπεύθυνων ως κατ΄ ανάγκην λύση είναι λογική τετελεσμένων που αναιρεί ελληνικά προτάγματα αυτοδιαμόρφωσης, κοινωνικής αυτοέκφρασης. Εισάγει σε πολιτικούς δρόμους μηδενιστικού ρεαλισμού.

      Το ερώτημα που τίθεται διαχρονικά: τι κάνει πολλούς «λόγιους», «διανοούμενους», να ενδίδουν στην σαγήνη των Συρακουσών. Γιατί θέλουν να έχουν φίλους μόνο στο παλάτι και όχι στην πλατεία;
                                                                *   *  *

Μία νέα πρόταση προϋποθέτει ότι κάπου βάζουμε μία τελεία.

Για το υπαρκτό πολιτικό προσωπικό δεν υπάρχει παραγραφή των εγκλημάτων του. Προϋπόθεση για την αναγέννηση της χώρας αποτελεί η ανασυγκρότηση της πολιτικής σε νέες βάσεις και δυνάμεις χωρίς βεβαρυμμένο πολιτικό παρελθόν.

Ο πολιτισμός, το πνεύμα θα επιστρέψουν όταν η πνευματική ηγεσία και οι Έλληνες πάψουν να προσφέρουν συναίνεση στην παρακμή και στους πολιτικούς και πνευματικούς καθοδηγητές της. Σε πρώτο πρόσωπο: αν δεν κάνουμε αυτό κλάψτε μας και από ζωντανούς…


Υ/Γ:     
     Όποιος ζει στην ύπαιθρο, σε οικιστικά συστήματα μικρών πόλεων και χωριών, έχει    την εμπειρία του θαυμασμού της επιστημονικής αυθεντίας που μεταφέρεται ως εμπιστοσύνη στις  πολιτικές τους απόψεις. Η μικροαστική ευγένεια προς γείτονες, συγχωριανούς μαζί με προσδοκίες οφέλους από θωπείες παραγόντων πνεύματος, επιστήμης, πολιτικής, εκφράζεται με συγκαταβατικότητα, έως και χατζηαβατισμό. Πολλοί δημοσιογράφοι υποτάσσονται σε μία κακώς εννοούμενη ευγένεια.

     Διαβάζω κείμενο του κ. καθηγητή με τίτλο «φτω(χι)κές πολιτείες». Βέβαια, πρέπει να μαθαίνουμε καλές συμπεριφορές προς φτωχούς, ηττημένους, νέους, απελπισμένους. Έτσι πρέπει: να μιλάμε, βοηθάμε τους τραυματισμένους. Αλλά δεν πρέπει να μιλάμε και για αυτούς που τους σακάτεψαν;
            

         Γρηγόρης Δ. Κλαδούχος
         Ξυλόκαστρο-Ευρωστίνη
         5 Ιουλίου 2017
by : tinakanoumegk



ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΤΟΥ 22ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΑΦΙΔΑΣ ΣΤΟ ΓΡΗΓΟΡΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
Μουσική, Παραδοσιακό Χορευτικό Πανόραμα, Τραγούδι, Γλέντι, μουσική από Ορχήστρα, Εκθέσεις και Επισκέψεις σε κτήματα, αλώνια και λινά της περιοχής του χωριού Γρηγόρι, περιλαμβάνει το 22ο Φεστιβάλ Σταφίδας 2017 στο Γρηγόρι του Δήμου Αιγιαλείας.
Ο Φιλοπροοδευτικός Σύλλογός Γρηγόρι Αιγίου «ο Άγιος Γρηγόριος», στο πλαίσιο του φετινού 22ου Φεστιβάλ Σταφίδας 2017 διοργανώνει την Κεντρική Εκδήλωση (Γιορτή Σταφίδας) την Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017 το βράδυ, στην πλατεία του χωριού με είσοδο ελεύθερη για το κοινό, η οποία θα περιλαμβάνει:
• Παραδοσιακούς Χορούς από χορευτικούς ομίλους της Αιγιαλείας (18ο Ελληνικό Παραδοσιακό Χορευτικό Πανόραμα)
• Δημοτικό-λαϊκό γλέντι με μουσική από ορχήστρα με τους Τάσο Φραγκούλη, Άγγελο Σαμαντά, Έλενα Γεωργαντά
• Εκθέσεις, προβολές:
3η έκθεση αγροτικών εργαλείων-μηχανημάτων, έργων τέχνης, προϊόντων
• Δωρεάν διάθεση συσκευασμένης σταφίδας-Προσφορά της Παναιγιάλειας Ένωσης Συνεταιρισμών Α.Ε.Σ. Α.Ε.

Χώρος Εκδηλώσης: Πλατεία Γρηγόρι, Ώρα 9:00 μ.μ.,
είσοδος και πίστα για χορό ελεύθερη για το κοινό

Ακόμη στο πλαίσιο του 22ου Φεστιβάλ Σταφίδας 2017 προγραμματίζονται, επισκέψεις-ξεναγήσεις τουριστικού και αγροτικού ενδιαφέροντος σε συνεργασία με τη ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α, στο πλαίσιο των ΟΙΝΟΞΕΝΙΩΝ 2017, από 17 έως 27 Αυγούστου, σε κτήματα, λινά, αλώνια της περιοχής του χωριού Γρηγόρι Αιγίου, με σκοπό τη γνωστοποίηση, ανάδειξη και διάδοση της παραγωγής και διάθεσης της μαύρης Σταφίδας, του «φρουτένιου» χρυσού της Αιγιάλειας. Με φροντίδα του Συλλόγου, θα ενημερώνονται επί τόπου οι επισκέπτες για την διατροφική αξία της Σταφίδας, τον τρόπο καλλιέργειας, παραγωγής, τρύγου, αποξήρανσης και διάθεσης. Στους επισκέπτες, με τη φροντίδα του Συλλόγου θα προσφερθεί ως φίλεμα χλωρή σταφίδα.
Εκδηλώσεις για όλες τις ηλικίες, για τον κόσμο της Αιγιαλείας και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και για τους εκδρομείς, τους τουρίστες, τους επισκέπτες της Αιγιαλείας που επιθυμούν να γνωρίσουν το προϊόν της Σταφίδας, τις διατροφικές και ευεργετικές της ιδιότητες, να ενημερωθούν και να γλεντήσουν.
Όπως μας εξηγεί το Διοικητικό Συμβούλιο του Φιλοπροοδευτικού Συλλόγου Γρηγόρι «Ο Άγιος Γρηγόριος», σκοπός του πολυετούς και καταξιωμένου Φεστιβάλ Σταφίδας, είναι η διάδοση του τοπικού αγροτικού προϊόντος της Σταφίδας που η μεγαλύτερη παραγωγή εξάγεται κάθε χρόνο στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο, η ανάδειξη της διαδικασίας καλλιέργειας και συγκομιδής αυτού του «Φρουτένιου Χρυσού» της Αιγιάλειας και η εορταστική προετοιμασία των κατοίκων σε όλες τις πλαγιές της περιοχής, ώστε στη συνέχεια να περισυλλέξουν ποιοτική παραγωγή και να διαθέσουν το προϊόν κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο.

Ο Φιλοπροοδευτικός Σύλλογος Γρηγόρι μας περιμένει στις εκδηλώσεις του οι οποίες είναι σχεδιασμένες με μεράκι και απευθύνονται σε όλους όσους αγαπούν την Ελληνική παραγωγή, τα τοπικά προϊόντα και την παράδοση της Αιγιαλείας!!!

POSTED:

by : tinakanoumegk



           Το σημαντικό αυτό βιβλίο, γραμμένο στα τέλη της «θερμής» δεκαετίας του ’60, επισκοπεί, με κριτικό βλέμμα, την ανάδυση της νεανικής αντι-κουλτούρας. «Κύριο μέλημα της αντικουλτούρας είναι να εξαγγείλει έναν νέο ουρανό και μια νέα γη τόσο απέραντα, τόσο θαυμαστά ώστε οι άμετρες αξιώσεις της τεχνικής εμπειρογνωμοσύνης να εξαναγκαστούν σε οπισθοχώρηση, περιοριζόμενες σε μια δευτερεύουσα και περιθωριακή θέση στη ζωή των ανθρώπων»: με αυτά τα λόγια ο Theodore Roszak εξαγγέλλει το πρόγραμμα που στη δεκαετία του ’60 επρόκειτο να γεννήσει την ελπιδοφόρα αντιπαράθεση ανάμεσα σε έναν πολιτισμό της νεανικής αμφισβήτησης και στο κύριο ρεύμα των κοινωνιών μας που διορατικά ονομάζει «τεχνολογικό ολοκληρωτισμό».
           Ξεκινώντας από μια τέτοια αφετηρία, σε αυτό το έργο-μανιφέστο του 1969 όπου εκ των υστέρων αναγνωρίζουμε μία λαϊκή καρποφορία της Διαλεκτικής του διαφωτισμού των Horkheimer και Adorno, εξετάζει τις μείζονες διαμορφωτικές επιρροές της νεανικής αντικουλτούρας –Herbert Marcuse και Norman Brown, Allen Ginsberg και Alan Watts, Timothy Leary και Paul Goodman– δείχνοντας με ποιον τρόπο βοήθησαν στην αμφισβήτηση του τρέχοντος επιστημονικού κοσμοειδώλου και με τον τρόπο αυτό υπέσκαψαν, στερώντας τους τη θεωρητική νομιμοποίηση, τα θεμέλια της τεχνοκρατίας.
          Εν συνεχεία στρέφει τον φακό της κριτικής του στον «μύθο της αντικειμενικής συνείδησης», δείχνοντας ότι ένας πολιτισμός που καθυποτάσσει ή υποβιβάζει την οραματική εμπειρία διαπράττει το αμάρτημα μιας τρομακτικής αποπτώχευσης τής ύπαρξης. Διότι το ερώτημα που σήμερα αντιμετωπίζουμε δεν είναι «Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε;» αλλά «Πώς αξίζει να ζούμε;». Προκειμένου να δώσουμε απάντηση, θα χρειαστεί να επανακτήσουμε το μαγικό κοσμοόραμα από το οποίο εκπορεύεται όλη η ανθρώπινη δημιουργικότητα και η κοινότητα. Διότι αλλιώς, «αν η αντίσταση της αντικουλτούρας αποτύχει, φοβάμαι πως δεν θα έχει απομείνει πλέον για μας τίποτα εκτός από εκείνο που ανήγγειλαν αντι-ουτοπιστές όπως ο Huxley και ο Orwell – μολονότι δεν έχω καμία αμφιβολία πως οι επερχόμενοι δεσποτισμοί θα είναι πολύ πιο ευσταθείς και αποτελεσματικοί απ’ ό,τι προέβλεψαν οι ζοφεροί προφήτες τους. Και αυτό επειδή θα είναι εξοπλισμένοι με τεχνικές εσωτερικής χειραγώγησης αδιαπέραστα λεπτούς σαν τους ιστούς της αράχνης».

          Ο Theodor Roszak γεννήθηκε το 1933 στο Σικάγο, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1958. Υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος του τμήματος Ιστορίας του California State College στο Hayword, και ήταν ο εμπνευστής και επιμελητής του τόμου The Dissenting Academy. Δημοσίευσε μεγάλο αριθμό άρθρων και κριτικών σε περιοδικά όπως τα The Nation, Liberation, New Politics και The New American Review.

           Σειρά «Ιανός - Πολιτισμικές διασταυρώσεις». Υπεύθυνος σειράς: Φώτης Τερζάκης Μετάφραση- επιμέλεια: Φώτης Τερζάκης 347 σελ. / 13,5 x 21 εκ. / 20,90 euro ISBN 978-960-6654-68-8
by : tinakanoumegk

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ


Ο ΑΝΤΙ-ΟΙΔΙΠΟΥΣ

ΝΤΕΛΕΖ, ΖΙΛ & ΓΚΟΥΑΤΑΡΙ, ΦΕΛΙΞ / DELEUZE, GILLES & GUATTARI, FELIX



Στον απόηχο του γαλλικού Μάη του ’68 οι Ντελέζ και Γκουατταρί δημοσιεύουν τούτο το καταιγιστικό, ανελέητο και μνημειώδες «κατηγορώ» εναντίον της ψυχανάλυσης, εναντίον της κομβικής της έννοιας, που είναι το οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Υποστηρίζουν ότι το ψυχαναλυτικό αυτό τέχνασμα παγιδεύει το υποκείμενο μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, κάνει τη σεξουαλικότητα ένα βρώμικο ανομολόγητο μυστικό και αφαιρεί κάθε επαναστατική ισχύ από το ασυνείδητο. Αυτό όμως είναι ένα εργοστάσιο επιθυμίας που οι παραγωγικές του δυνάμεις διασπούν το οικογενειακό τρίγωνο και επενδύουν ολόκληρο το ιστορικό κοινωνικό πεδίο, παραληρώντας φυλές, ηπείρους, πολιτισμούς. Η επιθυμία γίνεται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα το ανορθολογικό στοιχείο κάθε ορθολογικότητας που καταστέλλεται διαρκώς διότι απειλεί να το τινάξει στον αέρα. Καθήκον της σχιζοανάλυσης θα είναι ο εντοπισμός της διάδρασης μεταξύ των λιβιδινικών επενδύσεων και της κοινωνικής καταστολής, η εκπλήρωση της διαδικασίας της επιθυμητικής παραγωγής.
«Στην πραγματικότητα, η κοινωνική παραγωγή είναι μόνο η ίδια η επιθυμητική παραγωγή εντός καθορισμένων συνθηκών. Ισχυριζόμαστε ότι το κοινωνικό πεδίο διατρέχεται άμεσα από την επιθυμία, που είναι το ιστορικά καθορισμένο προϊόν του, και ότι η λίμπιντο δεν χρειάζεται καμιά μεσολάβηση ή εξιδανίκευση, καμιά ψυχική διεργασία, κανέναν μετασχηματισμό, για να επενδύσει τις παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής. Το μόνο που υπάρχει είναι η επιθυμία και το κοινωνικό, τίποτε άλλο. Ακόμη και οι πλέον καταπιεστικές, οι πλέον θανατηφόρες μορφές της κοινωνικής αναπαραγωγής παράγονται από την επιθυμία, εντός της οργάνωσης που προκύπτει από την επιθυμία υπό τις τάδε ή τις δείνα συνθήκες, τις οποίες πρέπει να αναλύσουμε. Γι’ αυτό και το βασικό πρόβλημα της πολιτικής φιλοσοφίας παραμένει πάντα εκείνο που κατάφερε να θέσει ο Σπινόζα (και ο Ράιχ ανακάλυψε εκ νέου): «Γιατί οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη σκλαβιά τους, σαν να επρόκειτο για τη σωτηρία τους;» Πώς φτάνει κανείς στο σημείο να φωνάζει: ακόμη περισσότερους φόρους! Λιγότερο ψωμί!» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
  • Περιεχόμενα
  • Οι επιθυμητικές μηχανές
    Ψυχανάλυση και οικογενειοκρατία: Η αγία οικογένεια
    Άγριοι, βάρβαροι, πολιτισμένοι
    Εισαγωγή στη σχιζοανάλυση
    Παράρτημα

  • εκδότες: ΡΑΠΠΑ, Αθήνα
  • ημερομηνία: 1981
  • έκδοση: 1η Ελλ.
  • σειρα: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ
  • isbn/issn: 9789600409062
  • μετάφραση: ΧΑΤΖΗΔHΜΟΥ, ΚAIΤΗ & ΡΑΛΛΗ, ΙΟΥΛΙEΤΑ
  • κατάσταση: Πολυ Καλή
  • μορφη: Χαρτόδετο / Τυπογραφείο
  • μέγεθος: 471p. 21X14cm. 700gr.
  • γλώσσα: Ελληνικά
  • αριθ. απογραφής: #ΜΑ0518
  • τιμή: €18,00ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ // 1. Ο ΑΝΤΙ-ΟΙΔΙΠΟΥΣ
by : tinakanoumegk
54
Ο φημισμένος Γάλλος συγγραφέας και διανοούμενος περιέγραψε στα έργα του την παρακμή μιας εποχής που στέναζε κάτω από τα δεσμά μιας ξεπερασμένης εξουσίας, στέλνοντας ένα οικουμενικό και διαχρονικό μήνυμα
Τον σπουδαίο Γάλλο μυθιστοριογράφο, ποιητή και δραματουργό Βίκτωρ Ουγκώ τιμά η Google στο σημερινό Doodle.
Το όνομα του κορυφαίου εκπροσώπου του γαλλικού Ρομαντισμού συνδέεται με τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά και κάθε μορφής αγώνα καταπιεσμένων λαών, γινόμενος υπέρμαχος της κοινωνικής αλλαγής, της Δικαιοσύνης και της ισότητας.
Το σκίτσο της Google περιγράφει μερικά από τα πιο γνωστά έργα του Ουγκώ, όπως η “Παναγία των Παρισίων” (Notre Dame de Paris, 1831), οι “Άθλιοι” (Les Miserables, 1862) και τη συλλογή ποιημάτων “Les Contemplations” (1856).
Ο Βίκτωρ Ουγκώ από τα εφηβικά του κιόλας χρόνια είχε αντιληφθεί το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες.
Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στο γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την πολιτική μεταλλασσόμενος βαθμιαία από φιλομοναρχικό συντηρητικό σε ριζοσπάστη δημοκρατικό. Την τελευταία περίοδο της ζωής του γνώρισε τη λατρεία του γαλλικού έθνους, ταυτιζόμενος με την ίδια τη Γαλλία, όπως ο ίδιος έλεγε στο ποίημά του με τίτλο “Lettre à une femme” (Γράμμα σε μία γυναίκα): «Δε γνωρίζω πλέον το όνομά μου, ονομάζομαι Πατρίς».
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1802 στην πόλη Μπεζανσόν του Νομού Φρανς-Κοντέ (Franche-Comté) της ανατολικής Γαλλίας και ήταν ο νεότερος γιος του Ιωσήφ Ουγκώ και της Σοφί Τρεμπισέ. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός (έγινε στρατηγός της Αυτοκρατορίας το 1809) του Ναπολέοντα και ιδεολογικά τοποθετημένος στους δημοκρατικούς ενώ θρησκευτικά δήλωνε αθεϊστής. Στο άλλο άκρο η μητέρα του, προερχόμενη από παλιά αριστοκρατική οικογένεια, ήταν φιλομοναρχική και ευσεβής ρωμαιοκαθολική.
Ως αποτέλεσμα της ασυμφωνίας πεποιθήσεων του ζεύγους Ουγκώ ήρθε το 1803 ο σύντομος χωρισμός του και η μετακίνηση της Σοφί και των παιδιών στο Παρίσι. Το 1807 η οικογένεια επανενώθηκε για δύο χρόνια με την απόφαση της Σοφί να μεταβεί στην Ιταλία, όπου ο σύζυγός της υπηρετούσε ως κυβερνήτης επαρχίας. Το 1809 φεύγουν πάλι και παραμένουν για δύο χρόνια στην κωμόπολη Φεγιαντίν (Feuillantines). Όμως η πτώση του Ναπολέοντα στέρησε την οικογένεια Ουγκώ από την άνετη και πλούσια ζωή. Ο πατέρας, που είχε φτάσει τον βαθμό του κόμητος, τέθηκε υπό περιορισμό στο Μπλουά και του περιόρισαν το εισόδημα μόλις σε 40 λίρες το χρόνο. Η οριστική διάσταση των γονιών του Βίκτωρα φτάνει το 1813, οπότε και εγκαθίστανται με τη μητέρα του οριστικά στο Παρίσι, όπου μόλις που τα έβγαζαν πέρα με τα λίγα χρήματα που είχαν. Ο Βίκτωρ Ουγκώ διέμεινε από το 1815 έως το 1818 στο οικοτροφείο Pension Cordier ενώ παρακολουθούσε μαθήματα στο περίφημο Κολέγιο του Μεγάλου Λουδοβίκου (Collège Louis-le Grand).
Από πολύ νωρίς ξεκίνησε να γράφει ποιήματα και να μεταφράζει κλασσικούς Λατίνους ποιητές όπως ο Βιργίλιος. Η πρώιμη φιλοδοξία του τον έσπρωξε να γράψει σε ηλικία μόλις 14 ετών σε μία εφημερίδα της εποχής: «Je veux être Chateaubriand ou rien» (Επιθυμώ να γίνω ή Σατωβριάνδος ή τίποτα). Στα 1817 βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία για κάποιο ποίημά του και το 1819 βραβεύτηκε από τα Ανθεστήρια της Τουλούζης (Académie des Jeux floraux de Toulouse). Ο Σατωβριάνδος αποκάλεσε τον Ουγκώ «εξαιρετική φυσιογνωμία», προφητεύοντας έτσι το μεγάλο μέλλον του νεαρού συγγραφέα. Αυτά τα γεγονότα έπεισαν τον πατέρα του να τον αφήσει να αφιερωθεί στη λογοτεχνία παρά τα σχέδιά του να φοιτήσει ο γιος του στην Πολυτεχνική Σχολή. Λίγο καιρό αργότερα θα εγκαταλείψει και τις σπουδές του στη Νομική Σχολή. Άλλωστε τα βραβεία ποιήσεως που κέρδισε, του έδωσαν θάρρος να συνεχίσει.
Αν και επί ένα έτος ήταν αναγκασμένος να μένει σε μία σοφίτα επί της οδού Ντι Ντραγκόν, παρέα με ποντίκια, έγραφε ωστόσο με μεγάλη επιμέλεια, επιμονή και αυτοπεποίθηση, αρετές που δεν του έλειψαν ποτέ στη ζωή του.
Ο Ουγκώ επαλήθευσε την πρόβλεψη του Σατωβριάνδου και έγινε μία από τις μεγαλύτερες λογοτεχνικές φυσιογνωμίες της Γαλλίας. Θεωρείται ένας από τους ηγέτες της ρομαντικής κίνησης στη γαλλική λογοτεχνία καθώς επίσης και ένας από τους πλέον παραγωγικούς και πολύπλευρους συγγραφείς της. Αν και εκτός Γαλλίας είναι γνωστός κυρίως για τα μυθιστορήματα «Η Παναγία των Παρισίων» και «Οι Άθλιοι», στη χώρα του διακρίνεται πρώτιστα για τη συνεισφορά του ως ρομαντικός ποιητής.
Ο στίχος του Ουγκώ έχει συγκριθεί με τα έργα του Σαίξπηρ, του Δάντη και του Ομήρου και έχει επηρεάσει διαμετρικά αντίθετους ποιητές όπως ο Κάρολος Μπωντλαίρ, ο Άλφρεντ Λορντ Τέννυσον και ο Ουόλτ Ουίτμαν. Η τεχνική δεξιοτεχνία του Ουγκώ, ο υφολογικός πειραματισμός, η ραγδαία κλιμάκωση των συναισθημάτων, η ποικιλία και η καθολικότητα των θεμάτων του όχι μόνο τον καθιέρωσαν ως ηγέτη της γαλλικής ρομαντικής σχολής αλλά και ως προπομπό της σύγχρονης ποίησης.
Ο Ουγκώ έφερε μια νέα αίσθηση της ομορφιάς των λέξεων, επέκτεινε τους λυρικούς πόρους του γαλλικού στίχου και ενδυνάμωσε τον αλεξανδρινό στίχο με εντυπωσιακά μετρικά διασκελίσματα και τοποθετήσεις της τομής του στίχου. Η παραγωγή του ήταν απέραντη και η ποικιλομορφία της ακόμα καταπλήσσει. Ακόμα έσπασε την παράδοση, όπου η ποιητική γλώσσα θεωρούνταν ως μια εξειδικευμένη μορφή γλώσσας μεταξύ των διάφορων άλλων τεχνικών γλωσσών. Η ποίηση ήταν, για αυτόν, τόσο ελεύθερη και κυρίαρχη όσο οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Πέθανε στις 22 Μαΐου 1885 σε ηλικία 83 ετών έχοντας λάβει εν ζωή σπάνια δόξα για πνευματικό δημιουργό. Στη Γαλλία κηρύχθηκε εθνικό πένθος και μία νύχτα η σορός του έμεινε με τιμητική φρουρά κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου, ταιριαστή τιμή στον μεγάλο άνδρα των Γαλλικών Γραμμάτων. Την ημέρα της κηδείας του (1η Ιουνίου) περίπου 2.000.000 άνθρωποι συνόδευσαν τον επιφανή νεκρό από την Αψίδα του Θριάμβου στο Πάνθεον, το οποίο ορίστηκε ως τελευταία του κατοικία.

Η σχέση του με την Ελλάδα

Ο Βίκτωρ Ουγκώ υπήρξε από τους πλέον όψιμους Ευρωπαίους διανοούμενους, που έλαβαν φιλελληνική στάση. Παρότι, όμως, εισέρχεται αργά στον κύκλο των φιλελλήνων παραμένει ο συνεπέστερος των υποστηρικτών του νεότευκτου ελληνικού κράτους.
Οι πρώτες του ποιητικές αναφορές σχετικά με τον αγώνα των Ελλήνων εμφανίζονται το 1826 με τη δημοσίευση στο γαλλικό Τύπο του ποιήματος «Τα Κεφάλια του Σαραγιού» (Les têtes du serail), εμπνευσμένου από την Έξοδο του Μεσολογγίου, όπου εμφανίζονται μεταξύ των 6000 κεφαλών, που είχαν αποσταλεί στο σαράγι να συνομιλούν μεταξύ τους τα τρία κεφάλια του Μάρκου Μπότσαρη, του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ και του Κωνσταντίνου Κανάρη. Το 1827 συνθέτει τα ποιήματα Ναβαρίνο (Navarin) και Ενθουσιασμός (Enthousiasme) και την επόμενη χρονιά τα Κανάρης (Canaris), Λαζάρα (Lazzara) καθώς και το περίφημο Ελληνόπουλο (L’ enfant). Όλα τα παραπάνω ποιήματα περιελήφθησαν στη συλλογή «Τα Ανατολίτικα».
Στα 1829 ο κορυφαίος των Ελλήνων διαφωτιστών Αδαμάντιος Κοραής δηλώνει την αντίθεσή του προς το ρομαντικό κίνημα, του οποίου αρχηγέτης είναι ο Ουγκώ. Παρά ταύτα στην Αθήνα τα μέλη του λογοτεχνικού ρεύματος της Αθηναϊκής Σχολής στρέφονται προς το ρομαντισμό. Ο Νικόλαος Σούτσος είναι ο πρώτος που μεταφράζει ποιήματα του Ουγκώ στα 1842.
Κατά τη δεκαετία του 1850 πραγματοποιούνται αρκετές μεταφράσεις θεατρικών έργων του στην ελληνική αρχής γενομένης με το Angelo, tyran de Padoue, και μέσω αυτών καθίσταται γνωστός στο ελληνικό κοινό κυρίως ως δραματικός συγγραφέας. Στα 1862 έρχεται η μετάφραση των Αθλίων από τον Ιωάννη Ισιδωρίδη – Σκυλίτση σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία τους στα γαλλικά. Το μυθιστόρημα ενθουσίασε τους Έλληνες αναγνώστες και επηρέασε πολλούς εγχώριους λογοτέχνες.
Το ενδιαφέρον του Ουγκώ για την ελεύθερη πλέον Ελλάδα φάνηκε ιδιαίτερα σε σχέση με το κρητικό ζήτημα. Το διάστημα της Κρητικής Επανάστασης του 1866 – 1869 δημοσιεύει τρεις επιστολές υπέρ των Κρητών στον ευρωπαϊκό Τύπο το Δεκέμβριο του 1866, το Φεβρουάριο του 1867 και το Φεβρουάριο του 1869, παρά το γενικότερο αρνητικό για τα ελληνικά ζητήματα κλίμα της εποχής. Εκτός της συμπαράστασης προς τους Κρήτες έδειξε ενδιαφέρον και για την αρπαγή των μαρμάρων του Παρθενώνα κατηγορώντας τον Έλγιν για αυτή του την πράξη, στη βάση της αντίληψής του ότι η πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού δεν πρέπει να γίνεται κτήμα ενός άλλου.
Ο θάνατός του, τέλος, είχε μεγάλο αντίκτυπο στην Ελλάδα και στο σύνολό του σχεδόν ο ελληνικός Τύπος κάλυψε το γεγονός της απώλειας του διακεκριμένου φιλέλληνα συγγραφέα. Μάλιστα πραγματοποιήθηκαν τελετές προκειμένου να τιμηθεί ο νεκρός αντίστοιχες με αυτές, που έλαβαν χώρα στη Γαλλία.
http://diogenis-press.gr/?p=78273