Το σημαντικό αυτό βιβλίο, γραμμένο στα τέλη της «θερμής» δεκαετίας του ’60, επισκοπεί, με κριτικό βλέμμα, την ανάδυση της νεανικής αντι-κουλτούρας. «Κύριο μέλημα της αντικουλτούρας είναι να εξαγγείλει έναν νέο ουρανό και μια νέα γη τόσο απέραντα, τόσο θαυμαστά ώστε οι άμετρες αξιώσεις της τεχνικής εμπειρογνωμοσύνης να εξαναγκαστούν σε οπισθοχώρηση, περιοριζόμενες σε μια δευτερεύουσα και περιθωριακή θέση στη ζωή των ανθρώπων»: με αυτά τα λόγια ο Theodore Roszak εξαγγέλλει το πρόγραμμα που στη δεκαετία του ’60 επρόκειτο να γεννήσει την ελπιδοφόρα αντιπαράθεση ανάμεσα σε έναν πολιτισμό της νεανικής αμφισβήτησης και στο κύριο ρεύμα των κοινωνιών μας που διορατικά ονομάζει «τεχνολογικό ολοκληρωτισμό».
Ξεκινώντας από μια τέτοια αφετηρία, σε αυτό το έργο-μανιφέστο του 1969 όπου εκ των υστέρων αναγνωρίζουμε μία λαϊκή καρποφορία της Διαλεκτικής του διαφωτισμού των Horkheimer και Adorno, εξετάζει τις μείζονες διαμορφωτικές επιρροές της νεανικής αντικουλτούρας –Herbert Marcuse και Norman Brown, Allen Ginsberg και Alan Watts, Timothy Leary και Paul Goodman– δείχνοντας με ποιον τρόπο βοήθησαν στην αμφισβήτηση του τρέχοντος επιστημονικού κοσμοειδώλου και με τον τρόπο αυτό υπέσκαψαν, στερώντας τους τη θεωρητική νομιμοποίηση, τα θεμέλια της τεχνοκρατίας.
Εν συνεχεία στρέφει τον φακό της κριτικής του στον «μύθο της αντικειμενικής συνείδησης», δείχνοντας ότι ένας πολιτισμός που καθυποτάσσει ή υποβιβάζει την οραματική εμπειρία διαπράττει το αμάρτημα μιας τρομακτικής αποπτώχευσης τής ύπαρξης. Διότι το ερώτημα που σήμερα αντιμετωπίζουμε δεν είναι «Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε;» αλλά «Πώς αξίζει να ζούμε;». Προκειμένου να δώσουμε απάντηση, θα χρειαστεί να επανακτήσουμε το μαγικό κοσμοόραμα από το οποίο εκπορεύεται όλη η ανθρώπινη δημιουργικότητα και η κοινότητα. Διότι αλλιώς, «αν η αντίσταση της αντικουλτούρας αποτύχει, φοβάμαι πως δεν θα έχει απομείνει πλέον για μας τίποτα εκτός από εκείνο που ανήγγειλαν αντι-ουτοπιστές όπως ο Huxley και ο Orwell – μολονότι δεν έχω καμία αμφιβολία πως οι επερχόμενοι δεσποτισμοί θα είναι πολύ πιο ευσταθείς και αποτελεσματικοί απ’ ό,τι προέβλεψαν οι ζοφεροί προφήτες τους. Και αυτό επειδή θα είναι εξοπλισμένοι με τεχνικές εσωτερικής χειραγώγησης αδιαπέραστα λεπτούς σαν τους ιστούς της αράχνης».
Ο Theodor Roszak γεννήθηκε το 1933 στο Σικάγο, σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1958. Υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος του τμήματος Ιστορίας του California State College στο Hayword, και ήταν ο εμπνευστής και επιμελητής του τόμου The Dissenting Academy. Δημοσίευσε μεγάλο αριθμό άρθρων και κριτικών σε περιοδικά όπως τα The Nation, Liberation, New Politics και The New American Review.
Σειρά «Ιανός - Πολιτισμικές διασταυρώσεις». Υπεύθυνος σειράς: Φώτης Τερζάκης Μετάφραση- επιμέλεια: Φώτης Τερζάκης 347 σελ. / 13,5 x 21 εκ. / 20,90 euro ISBN 978-960-6654-68-8
