Οι παππούδες μας ήξεραν καλά ότι το ποτάμι δεν πίνει το νερό του, τα δέντρα δεν τρώνε τα φρούτα τους, ο ήλιος δεν ζεσταίνεται με το φως του και τα λουλούδια δεν ευωδιάζουν για τον εαυτό τους.
Οι παππούδες μας ήξεραν καλά πως ό,τι υπάρχει στη φύση υπάρχει για τους Άλλους. Υπάρχει επειδή χαρίζεται δηλαδή.
Κι' όμως, αυτή τη βαθιά σεβαστική γνώση, αυτόν τον κανόνα ύπαρξης της Φύσης, ο δυτικός άνθρωπος τον ανέτρεψε εντελώς, καθώς έφτασε να πιστεύει πως όχι μόνο η Φύση ολόκληρη, αλλά και όλοι οι Άλλοι, οφείλουν να υπάρχουν για την πάρτη του.
Η Φύση και οι Άλλοι έγιναν αντικείμενα κυριαρχίας, εκμετάλλευσης και απόλαυσης της πάρτης του.
Κι αυτό μπορεί να κάνει τα ποτάμια να σταματήσουν να ρέουν, τον ήλιο να μην ζεσταίνει, τα δέντρα να μην καρποφορούν, τα λουλούδια να μην ευωδιάζουν...και τον άνθρωπο να μην βρίσκει πουθενά νόημα.
