Οι σημερινές αναρτήσεις σε τοπικές σελίδες είναι ευεργετικές για την υπενθύμιση του συλλογικού ήθους του Ξυλοκαστρινού κόσμου. Λειτουργούν ως ανανεωτές αισιοδοξίας σε έναν κόσμο που περιστρέφεται στα θεωρούμενα απολύτως δικά του, στα πλαίσια ενός κοινωνικού ηδονισμού με το πλήθος των εξατομικεύσεων.
Τις αναρτήσεις για «ΤΑ ΤΕΜΠΗ», σε τέτοιες ομάδες, πρέπει να τις συγκρίνουμε με την αδιαφορία και σιωπή, ακόμα και αναφοράς από άλλες συνομαδώσεις, που είναι τοπικοί σύλλογοι, φορείς, αλλά και από τους 25 εκλεγμένους εκπροσώπους στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Όλοι αυτοί που επικαλούνται πολιτισμό, απέδειξαν ότι δεν διαθέτουν το θάρρος αλληλεγγύης προς τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και την δήλωση της ανάγκης διερεύνησης και τιμωρίας των ενόχων. (Υπάρχει και το ψήφισμα που υπέγραψαν πάνω από ένα εκατομμύριο μέχρι αυτή την στιγμή). Μπροστά στην τραγικότητα της κατάστασης μπορούμε να απολαμβάνουμε την ψυχική μας γαλήνη βλέποντας μόνο τις πρωτοβουλίες των παιδιών;
Σήμερα είναι άλλη μια ημέρα που μαζί με το «ζούμε την χρεοκοπία των λαών», που χρησιμοποίησε ο Καβάφης, χτυπούν οι καμπάνες «γρηγορείτε». Πρέπει να περάσουμε από θύματα του εαυτού μας και των κρατικών εξουσιών στο δρόμο ενός ηγεμονικού μοντέλου ζωής, που επικυρίαρχό της θα είναι η έντιμη παραγωγική δράση συναισθηματικών εμπειριών.
