Α. Οι αξιακές υποσχέσεις για ένα νέο κόσμο υπονομεύονται και από έλλειμμα υποδειγματικότητας, που συντηρείται μέσα στην κοινωνία. Μέσα σε αυτήν διαχέεται ένας ανακαινιστικός μηχανισμός, μιας μακροανομίας της εξουσιαστικής κορυφής ως την μικροανομία, πελατειακότητα, αναπαραγωγή αντιαξιών ιδιοτέλειας μέσα στην κοινωνία. Ο άνθρωπος, ζωντανός, ή ο νεκρός δεν μπορεί να γίνονται εργαλεία για την επίτευξη ενός σκοπού από κάποιον άλλο. Καμία επιθυμία κατάκτησης ενός στόχου απροϋπόθετη δεν υπάρχει.
Β. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, όσο ζούσε, διατηρούσε την προσωπική σελίδα ΠΟΛΙΣ ΑΓΟΡΑ. Η σελίδα είναι ανενεργή και οι τελευταίες αναρτήσεις αφορούν ανακοίνωση ετήσιου μνημοσύνου και μια που παρουσιάζει μια άδεια αίθουσα εκδήλωσης. Αυτό είναι ντροπή για την αισθητική και τον λόγο του Μ. Χ.. Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος δεν έχει παραδώσει τους κωδικούς της σελίδας αυτής αλλά και του mail του Μ. Χ.. Πρέπει να τους παραδώσει στους έχοντες τα δικαιώματα.
- Ο Στέλιος Βικόπουλος στις 4 Μαΐου έγραφε: «Το blog polis-agora είναι ή δεν είναι πνευματική κληρονομιά του Χαραλαμπίδη και αν ναι γιατί δεν έχουν παραδοθεί ακόμη οι κωδικοί εισόδου στους νόμιμους και κύριους κληρονόμους δηλ στα αδέλφια του.
Το mail του ανήκει ή δεν ανήκει στην πνευματική του κληρονομιά και αν ναι γιατί δεν παραδόθηκαν οι κωδικοί εισόδου ακόμη στην οικογένεια του;
Επίσης θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι ενώ είχε καθοριστεί η ημερομηνία -δια μέσου ηλεκτρονικής αλλληλογραφίας- βράβευσης του στην Καλαβρία για το έργο του Calabria Ellade profonda κανείς δεν μπήκε στον «κόπο» να ειδοποιήσει την οικογένεια του, ώστε να παρευρεθούν σε μια τόσο μεγάλη τιμή…».
-Επανέρχεται στις 26 Μαΐου: «Πέρασε περίπου ένας μήνας από τότε που ειδοποίησα -προειδοποίησα τους «έχοντες εργασίαν» σχετικά με την πνευματική κληρονομιά του Μ. Χαραλαμπίδη και την σχετική μη απόδοση της στους οικείους του… περίμενα να λειτουργήσει το φιλότιμο, η παλικάρια, η τιμιότητα ή ντομπροσύνη . Τίποτε. Οι κωδικοί του blog και του Mail ακόμη να επιστραφούν…». -Πριν ένα μήνα είδα σε αφίσα την χρήση του συμβόλου της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης από τον «Όμιλο Πολιτικού Προβληματισμού Μιχάλης Χαραλαμπίδης» στην οποία συμμετέχει ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος. Η αφίσα είναι της εκδήλωσης του Σωματείου και του Ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», σε συνεργασία με την Οργανωτική Επιτροπή Συναπαντήματος Ποντιακής Νεολαίας στην Παναγία Σουμελά και τον Όμιλο Πολιτικού Προβληματισμού «Μιχάλης Χαραλαμπίδης». Τότε σημείωσα: «Μου προξένησε κατάπληξη, η χρήση του συμβόλου της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης, δηλαδή το συγκεκριμένο γράφημα του πλάτανου, από συνδιοργανωτική συνιστώσα της εκδήλωσης. Ίσως δεν το γνωρίζουν όλοι ότι ήταν ο συμβολισμός κινήματος που ιδρύθηκε στις 13 Μαρτίου του 2000… Το σύμβολο αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε από κανέναν όσο ζούσε ο Μιχάλης. Η χρήση του συμβόλου αυτού σε «Όμιλο» λειτουργεί ως διαμεσολαβητικός ενοποιητικός συμβολισμός μιας συνέχειας, παραδοχή ανάληψης μιας σκυτάλης, μιας κληρονομιάς… Θεωρώ ηθικό και σεβαστικό προς το έργο αυτού που η εκδήλωση και οι συνιστώσες οργανωτικές δυνάμεις της θέλουν να αναφερθούν, να αποσυρθεί το σήμα αυτό από την αφίσα και από σήμα του λεγόμενου «Ομίλου». Μετά τις Ευρωεκλογές του 2004 η ΔΠΕ έκλεισε τον κύκλο της και κανένας δεν μπορεί να οικειοποιηθεί το σύμβολό της».
Γ. Μετά τον θάνατο του Μ. Χ. μια κοινότητα ανθρώπων όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο αυτοί που συνλειτούργησαν την Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση, αλλά ΜΙΑ ΕΥΡΕΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ θέλει να ανοιχτεί στην κοινωνία. Απαιτείται η κοινή, οργανωμένη ενέργεια με θεσμική βάση. Είναι φίλος του Θεού, όποιος είναι φίλος των ανθρώπων, του δικαίου, όταν αποδίδει στον εαυτό του και στον άλλο αυτά που τους ανήκουν. Το δίκαιο ποιοτικοποιεί τις σχέσεις, την κοινή εμπιστοσύνη και διαμορφώνει πολιτική παιδεία. Πριν 17 χρόνια σε περιοδικό, απαντώντας σε μια αλλοιωμένη εικόνα και ταυτότητα της ΔΠΕ, έγραφα αυτό που το βρίσκω επικαιρικά χρήσιμο: «Προσπαθώ ν’ αποφύγω λόγια, πράξεις, κινήσεις, που αδικούν παραδεδομένες αξίες και αρχές πολιτικής και δημοκρατίας. Όσα εξέθεσα παραπάνω αποτελούν μια βάση δεδομένων πολιτικής ταυτότητας που διαφοροποιεί σαφώς ή σαφέστατα από άλλους. Η υπενθύμισή τους ήταν για εμένα καθήκον, μια προϋπόθεση ηθικής και πολιτικής βάσης σχέσεων». Καθαρές κουβέντες προς όφελος ενός κοινού ορίζοντα ιδεών και συνεργατικής πράξης. -
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο Κορινθίας – 8 Οκτωβρίου 2025
