Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσης της Δασικής Υπηρεσίας και των επιστημόνων δασολόγων. Με επιτιμητικό ύφος, ειρωνεία και δήθεν τεχνοκρατική αυθεντία, ορισμένοι κύκλοι επιχειρούν να παρουσιάσουν τους λειτουργούς του δάσους ως αναχρονιστικούς, αναποτελεσματικούς ή περιττούς. Θα ήθελα να απαντήσω, όχι στο ίδιο ύφος, ούτε με κραυγές και ειρωνική διάθεση, αλλά με στοιχεία, ιστορία και αλήθεια.
1. Η Δασική Υπηρεσία και οι δασολόγοι είναι θεμέλιος λίθος του περιβαλλοντικού κράτους.
Πριν υπάρξει ο όρος "περιβαλλοντική πολιτική", οι δασολόγοι της Δημόσιας Δασικής Υπηρεσίας εφάρμοζαν στην πράξη την οικολογική διαχείριση των φυσικών οικοσυστημάτων. Σχεδίαζαν, υλοποιούσαν, επόπτευαν. Χωρίς πολυτελή οχήματα, χωρίς κάμερες, αλλά με επιστημονική κατάρτιση και αίσθηση χρέους.
Οι σημερινοί επικριτές ας αναρωτηθούν:
-Ποιος έσωσε τα ελληνικά δάση από την εκτεταμένη αποψίλωση;
-Ποιος συντόνιζε τις πυρκαγιές μέχρι το 1998 με μεγάλη επιτυχία, πριν η διαχείρισή τους μετατραπεί σε πανάκριβο, αποσπασματικό θέαμα;
-Ποιος προστάτευσε τους υδρολογικούς σχηματισμούς, τα ορεινά τοπία, τη βιοποικιλότητα, όταν δεν υπήρχε καν Υπουργείο Περιβάλλοντος;
-Σύμφωνα με την ανάλυση των αναρτημένων Δασικών Χαρτών έτους 2022, τα δάση και οι δασικές εν γένει εκτάσεις ανέρχονται σε 7.413.549 εκτ. δηλαδή αυξήθηκαν κατά 445.620 εκτ. από το 1945!!!!!. Ποιοι το πέτυχαν αυτό;
Η απάντηση είναι μία: οι δασολόγοι της Δημόσιας Δασικής Υπηρεσίας.
2. Οι δασολόγοι δεν είναι "γραφειοκράτες του πράσινου" είναι θεματοφύλακες της επιστημονικής δασικής γνώσης.
Ο δασολόγος είναι ο μόνος επιστήμονας που εκπαιδεύεται συστηματικά στην ολιστική κατανόηση των χερσαίων οικοσυστημάτων, στην εδαφολογία, στην κλιματική δυναμική, στη δασική βιοοικονομία, στην αειφορική αξιοποίηση φυσικών πόρων. Δεν είναι "συμβουλάτορας φυτεύσεων". Είναι μάχιμος λειτουργός δημόσιου συμφέροντος.
Είναι εκείνος που:
• σχεδιάζει την αποκατάσταση μετά από πυρκαγιά,
• κρίνει εάν μια έκταση είναι δασική ή όχι,
• προστατεύει το δημόσιο συμφέρον απέναντι στην αυθαιρεσία και στην αλλαγή χρήσης γης.
Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση χωρίς τη συμμετοχή του δασολόγου, στερείται επιστημονικής εγκυρότητας και καταλήγει σε εντυπωσιασμό ή αυθαιρεσία.
3. Η υποβάθμιση δεν είναι τυχαία. Είναι βολική για ορισμένους.
Η σταδιακή υπονόμευση της Δασικής Υπηρεσίας και η μεταφορά κρίσιμων αρμοδιοτήτων σε υπηρεσίες χωρίς οικολογική θεώρηση (όπως έγινε με τη δασοπυρόσβεση) δεν ήταν "εκσυγχρονισμός". Ήταν πολιτική επιλογή.
Μια επιλογή που εξυπηρετεί συμφέροντα: οικοπεδοποίηση, παραβίαση δασικών ορίων, εξορυκτικά και ενεργειακά σχέδια χωρίς επαρκή περιβαλλοντική τεκμηρίωση.
Η παρουσία του δασολόγου, με τη νομική και επιστημονική του κατοχύρωση, ενοχλεί. Γιατί βάζει φραγμούς. Γιατί υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον και όχι το εργολαβικό.
4. Η αλήθεια είναι μετρήσιμη: χωρίς τη Δασική Υπηρεσία, τα δάση μας δεν θα είχαν επιβιώσει.
Χωρίς τους ανθρώπους της Δασικής Υπηρεσίας:
• δεν θα υπήρχαν δασικοί χάρτες, παρά μόνο αυθαίρετα σχέδια πόλης,
• δεν θα είχαν αποκατασταθεί καμένες εκτάσεις, αλλά θα χτίζονταν,
• δεν θα υπήρχαν φυσικά πάρκα ή προστατευόμενες περιοχές, παρά μόνο εμπορικά resorts.
Και κυρίως, δεν θα υπήρχε αντίσταση στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της φύσης.
5. Όποιος απαξιώνει τους δασολόγους, απαξιώνει τη γνώση, την ιστορία και την ίδια τη φύση.
Δεν μιλάμε για «συντεχνία». Μιλάμε για κοινωνική αποστολή. Για επιστήμονες που μορφώθηκαν σε έναν από τους πιο απαιτητικούς επιστημονικούς κλάδους, με γνώσεις φυσικών επιστημών, μηχανικής, πολιτικής διαχείρισης και οικολογίας. Και που έδωσαν και δίνουν αγώνες, χωρίς προβολή και χωρίς φανφάρες.
Επίλογος: Όχι άλλες σκιές στο φως των δέντρων.
Ήρθε η ώρα να μπει φραγμός στον ανορθολογισμό, τη ρηχότητα και τον λαϊκισμό που αντιμετωπίζουν οι δασολόγοι της Δασικής Υπηρεσίας. Η Δασική Υπηρεσία και οι δασολόγοι της χώρας δεν χρειάζονται χειροκροτήματα. Χρειάζονται σεβασμό, εμπιστοσύνη και στήριξη. Γιατί το δάσος δεν είναι τηλεοπτικό φόντο. Είναι ο θεμέλιος λίθος της ζωής.
Και αυτοί που το υπερασπίζονται, αξίζουν να ακούγονται και να τους σέβονται, όχι να λοιδορούνται.
