ενδείξεις - αντενδείξεις





πρός τό δεῖν οὕτω



Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε








Η πολιτικοποίηση-κοινωνικοποίηση της ατομικής ψυχοπαθολογίας... ΕΠΤΑ ΜΙΚΡΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ, (από το fb)

αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020 0 comments

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα δεν είναι πλέον η ψυχολογικοποίηση της πολιτικής, αλλά το αντίστροφο, δηλαδή η πολιτικοποίηση-κοινωνικοποίηση της ατομικής ψυχοπαθολογίας, προκειμένου να "αποδειχθεί" η "Δυστυχία του να είσαι Έλληνας"...και να ετοιμαστεί για ακόμη μια φορά η δαιμονοποίηση και το έδαφος για την νέα υποταγή.


Όταν για χρόνια εκπαιδεύεσαι στην μειονεξία έναντι της φωτισμένης Δύσης, οδηγείσαι:
ή στο να ντρέπεσαι ενοχικά για τη συλλογική σου ταυτότητα
ή στο να υπερ-αναπληρώνεις την μειονεξία σου αυτή με μεγαλομανίες και "λατρευτικές" υπερβολές,
και γι' αυτό, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα κάνεις ότι μπορείς ώστε να βρεις ατράνταχτες αποδείξεις που να επιβεβαιώνουν αυτή την πυρηνική σου πεποίθηση. Και, βέβαια, θα βρίσκεις...


Και αφού ολοκληρώσαμε το 10ετές μοντελάκι των τεμπέληδων Ελλήνων με την ανάλογη ποινή, ας ετοιμαστούμε σιγά-σιγά να αντιμετωπίσουμε και τις σχετικές "ευρωπαϊκές ποινές" που θα προβλέπονται για τους ρατσιστές Έλληνες.
Αλλά εκεί και τότε ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και όσοι χάφτουν αμάσητο το σχετικό παραμύθι, που απλά θα νομιμοποιήσει ακόμη πιο καταστροφικές-τιμωρητικές πολιτικές για τον Λαό μας.


Εδώ και μερικές δεκαετίες έχει παρεισφρήσει στο πνευματικό σώμα της ελληνικής κοινωνίας ένας "μυστηριώδης ιός" που κατατρώει συστηματικά το ηθικό του Λαού, το μεδούλι του, και τον καθιστά μέρα με την μέρα ένα απροστάτευτο θύμα των ιστορικών προκλήσεων. Ένας ιός που χωρίζει τα κοινωνικά μας κύτταρα σε αυτά που ντρέπονται για το "είναι" τους και σ' αυτά που ανοήτως υπερηφανεύονται γι' αυτό. Πρόκειται με άλλα λόγια για ένα ιό που μάλλον μας οδήγησε να βάλουμε πολύ νερό στο κρασί της συλλογικής μας ύπαρξης...και κάπως ξενερώσαμε πια με το Μαζί. Μα ότι δεν ειπώθηκε...θα κλάψει, θα θυμώσει, θα απογοητευτεί, πιο σπάνια μπορεί να γελάσει πικρά, αλλά θα ζει για πάντα στη σκιά μας, σχεδιάζοντας γραμμές ανεκπλήρωτες, όπως αυτές των οριζόντων ή των συνόρων μας...Ό,τι εικονογραφεί το βίντεο με την μουσική που ακολουθεί.

Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Συχνά η ατομική ψυχοπαθολογία ντύνεται τα ρούχα μιας ιδεολογίας για να φαίνεται "κανονική"...

· 
Η συλλογική-γενικευμένη ενοχοποίηση της κοινωνίας, από το "όλοι μαζί τα φάγαμε" μέχρι το "όλοι είμαστε φασίστες", προσφέρει μια ψευδαίσθηση διαφοροποίησης του "καλού" ατομικού από το "κακό" συλλογικό, που στιγμιαία ανακουφίζει την χρόνια νεοελληνική μειονεξία, αλλά είναι υπηρετική της κοινωνικής διάσπασης, της διχαστικής-απρόμαυρης λογικής και, εν τέλει, της υποταγής στους επικυρίαχους,..


Στον τρελό κόσμο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης η ανθρώπινη ύπαρξη εργαλεικοποιείται. Γίνεται, δηλαδή, ένα χρήσιμο εργαλείο -αντικείμενο χρήσης, όχι μόνο εκ μέρους των εξουσιαστών, αλλά και εκ μέρους του ίδιου του Εαυτού. Πρόκειται για αυτο-εργαλειοποίηση. Και οι κοινωνικές συγκρούσεις, κατά συνέπεια, είναι συγκρούσεις "εργαλείων". Ένα "κάτι" όπως λέμε "μεταξύ σφύρας και άκμονος". Αλίμονο στην αυθεντική ανθρώπινη ύπαρξη, που θα βρεθεί στριμωγμένη στη μέγγενη αυτής της νεοφιλελεύθερης μηχανικής. Και αυτά ισχύουν τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

*Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ διδάσκει στο Τμήμα Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Κυπρου


Ετικέτες: