Antimedia- Διεθνή
Η απίστευτη ομιλία του Ρότζερ Γουότερς στη σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας του
Τελικά έγινε δεκτό το αίτημα της Ρωσίας και χθες, μέσω βίντεο-σύνδεσης, ο Ρότζερ Γουότερς μίλησε στους παρευρισκόμενους στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η ομιλία του τόσο συγκλονιστική, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τους άξιζε την ακούσουν. Και όχι τυχαία, καθώς όπως αναφέρουν ΜΜΕ, οι επικριτές τους ασχολήθηκαν κατόπιν με τον ίδιο και με ποταπούς σχολιασμούς και καθόλου με την ουσία.
Και ΟΧΙ, δεν αναφέρει ΠΟΥΘΕΝΑ στην ομιλία του ότι η Ουκρανία «διοικείται από ναζί». όπως έγραψε το Έθνος κι άλλα ΜΜΕ.
Η πλήρης ομιλία του:
Κυρία Πρόεδρε, Εξοχότητες, Κυρίες και Κύριοι
Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που μου δίνεται αυτή η μοναδική ευκαιρία να ενημερώσω τους εξοχότητές σας σήμερα. Με την ανεκτικότητά σας, θα προσπαθήσω να εκφράσω αυτά που πιστεύω ότι είναι τα συναισθήματα αμέτρητων αδελφών και αδελφών μας σε όλο τον κόσμο, τόσο εδώ στη Νέα Υόρκη όσο και σ’ όλο τον κόσμο.
Θα τους προσκαλέσω σε αυτές τις αγιασμένες αίθουσες για να πουν τη γνώμη τους.
Είμαστε εδώ για να εξετάσουμε τις πιθανότητες για ειρήνη στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ουκρανία, ειδικά υπό το φως του αυξανόμενου όγκου όπλων που φτάνουν σε αυτή τη δυστυχισμένη χώρα. Κάθε πρωί, όταν κάθομαι στο λάπτοπ μου, σκέφτομαι τα αδέρφια και τις αδερφές μας, στην Ουκρανία και αλλού, που,
χωρίς δική τους ευθύνη βρίσκονται σε άθλιες και συχνά θανατηφόρες συνθήκες. Εκεί, στην Ουκρανία μπορεί να είναι στρατιώτες που αντιμετωπίζουν μια άλλη θανατηφόρα μέρα στο μέτωπο, ή μπορεί να είναι μητέρες ή μπαμπάδες που αντιμετωπίζουν το απαίσιο ερώτημα πώς μπορώ να ταΐσω το παιδί μου σήμερα, ή μπορεί να είναι πολίτες γνωρίζοντας ότι σήμερα τα φώτα θα σβήσουν, σίγουρα, όπως κάνουν πάντα στις εμπόλεμες ζώνες, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει γλυκό νερό, ότι δεν υπάρχει καύσιμο για τη σόμπα, δεν υπάρχει κουβέρτα, μόνο συρματοπλέγματα και παρατηρητήρια και τείχη και έχθρα.
Ή, μπορεί να είναι εδώ, σε μια μεγάλη πλούσια πόλη όπως η Νέα Υόρκη, εδώ αδέρφια και αδερφές μπορούν ακόμα να βρεθούν σε δύσκολη θέση. Ίσως, με κάποιο τρόπο, όσο σκληρά δούλεψαν όλη τους τη ζωή, έχασαν τα πατήματά τους στο γλιστερό ανακλινόμενο κατάστρωμα του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού πλοίου που ονομάζουμε ζωή στην πόλη και έπεσαν στη θάλασσα για να καταλήξουν να πνιγούν. Ίσως αρρώστησαν ή έβγαλαν ένα φοιτητικό δάνειο, ίσως έχασαν μια πληρωμή, τα περιθώρια είναι μικρά, ποιος ξέρει, αλλά τώρα ζουν στο δρόμο μέσα σε ένα σωρό από χαρτόνι, ίσως ακόμη και μπροστά σε αυτό το κτίριο των Ηνωμένων Εθνών. Τέλος πάντων, όπου κι αν βρίσκονται, σε όλο τον κόσμο, εμπόλεμη ζώνη ή όχι, μαζί αποτελούν μια πλειοψηφία, μια άφωνη πλειοψηφία. Σήμερα θα προσπαθήσω να μιλήσω για αυτούς.
Εμείς οι άνθρωποι θέλουμε να ζήσουμε. Θέλουμε να ζούμε ειρηνικά σε συνθήκες ισοτιμίας που μας δίνουν την πραγματική ευκαιρία να φροντίσουμε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας. Είμαστε σκληρά εργαζόμενοι και είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε σκληρά. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα δίκαιο χτύπημα του μαστίγιου. Ίσως αυτή είναι μια ατυχής επιλογή ιδιώματος, μετά από πεντακόσια χρόνια ιμπεριαλισμού, αποικιοκρατίας και σκλαβιάς. Τέλος πάντων, παρακαλώ βοηθήστε μας.
Για να μας βοηθήσετε, ίσως χρειαστεί να σκεφτείτε τη δύσκολη θέση μας, και για να το κάνετε αυτό, ίσως χρειαστεί να αφαιρέσετε το μάτι σας από την μπάλα για μια στιγμή, να βάλετε στιγμιαία τους δικούς σας στόχους σε μια άκρη. Ποιοι είναι οι στόχοι σας παρεμπιπτόντως; Και εδώ ίσως απευθύνω τις έρευνές μου περισσότερο στα πέντε μόνιμα μέλη αυτού του Συμβουλίου.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας; Τι υπάρχει στο χρυσό δοχείο στο τέλος του ουράνιου τόξου; Μεγαλύτερα κέρδη για τις πολεμικές βιομηχανίες; Περισσότερη δύναμη παγκοσμίως; Μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας τούρτας; Είναι η μητέρα γη ένα κέικ που πρέπει να καταβροχθιστεί; Ένα μεγαλύτερο μερίδιο της τούρτας δεν σημαίνει λιγότερο για όλους τους άλλους; Τι θα γινόταν αν σήμερα, σε αυτό το μέρος ασφαλείας, κοιτούσαμε προς άλλη κατεύθυνση, να δούμε την ικανότητά μας για ενσυναίσθηση, για παράδειγμα, να μπαίνουμε στη θέση των άλλων, όπως, αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, τα παπούτσια εκείνου του μαθητή στην άλλη πλευρά αυτού του δωματίου, ή ακόμα και τα παπούτσια της άφωνης πλειοψηφίας, αν έχουν καν παπούτσια.
Η άφωνη πλειοψηφία ανησυχεί ότι οι πόλεμοι σας, ναι οι πόλεμοι σας, γιατί αυτοί οι αιώνιοι πόλεμοι δεν είναι της επιλογής μας, ότι οι πόλεμοι σας θα καταστρέψουν τον πλανήτη που είναι το σπίτι μας, και μαζί με κάθε άλλο ζωντανό ον θα θυσιαστούμε στο βωμό δύο πραγμάτων, τα κέρδη από τον πόλεμο για να καλύψουν τις τσέπες των πολύ, πολύ, λίγων και η ηγεμονική πορεία κάποιας αυτοκρατορίας ή άλλης προς την μονοπολική παγκόσμια κυριαρχία.
Διαβεβαιώστε μας ότι δεν είναι αυτό το όραμά σας γιατί δεν υπάρχει καλό αποτέλεσμα σε αυτόν τον δρόμο. Αυτός ο δρόμος οδηγεί μόνο στην καταστροφή, όλοι σε αυτόν τον δρόμο έχουν ένα κόκκινο κουμπί στον χαρτοφύλακά τους και όσο πιο πολύ βαδίζουμε αυτόν τον δρόμο τόσο πιο κοντά τα δάχτυλα που προκαλούν φαγούρα πλησιάζουν αυτό το κόκκινο κουμπί και τόσο πιο κοντά φτάνουμε όλοι στον Αρμαγεδδώνα. Κοιτάξτε πέρα από το δωμάτιο, σε αυτό το επίπεδο φοράμε όλοι τα ίδια παπούτσια.
Επιστροφή λοιπόν στην Ουκρανία. Η εισβολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία ήταν παράνομη. Το καταδικάζω με τον πιο έντονο τρόπο. Επίσης, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν ήταν «απρόκλητη», γι’ αυτό και καταδικάζω τους προβοκάτορες με τον πιο έντονο τρόπο. Ορίστε, αυτό έχει φύγει από τη μέση.
Όταν έγραψα αυτήν την ομιλία χθες, συμπεριέλαβα μια παρατήρηση ότι η εξουσία του βέτο σε αυτό το συμβούλιο βρισκόταν στα χέρια μόνο των μόνιμων μελών του, ανησυχούσα ότι αυτό ήταν αντιδημοκρατικό και καθιστούσε αυτό το Συμβούλιο φαφούτη… Σήμερα το πρωί είχα μια αποκάλυψη… ΦΑΦΟΥΤΗΣ! ίσως το να μην έχει δόντια είναι κατά κάποιο τρόπο καλό πράγμα…
Αν αυτός είναι ένας θάλαμος χωρίς δόντια, μπορώ να ανοίξω το μεγάλο μου στόμα για λογαριασμό των άφωνων χωρίς να με δαγκώσει στο κεφάλι. Πόσο ωραίο είναι αυτό. Διάβασα στην εφημερίδα σήμερα το πρωί, κάποιος ανώνυμος διπλωμάτης είπε: «Ρότζερ Γουότερς! Να απευθυνθώ στο Συμβούλιο Ασφαλείας; Τι περιμένουμε να γίνει μετά; Ο Mr Bean!Χαχαχα! Για όσους από εσάς δεν ξέρετε, ο Mr Bean είναι ένας αναποτελεσματικός χαρακτήρας σε μια αγγλική κωμική εκπομπή στην τηλεόραση. Οπότε είναι μια δεκάρα αντί μιας λίρας όταν ο ανώνυμος διπλωμάτης είναι Άγγλος, Χα! χα! Και σε εσάς κύριε!
Εντάξει, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συστήσω τη μητέρα μου, τη Μαίρη Ντάνκαν Γουότερς, ήταν μεγάλη επιρροή πάνω μου, ήταν δασκάλα, λέω ότι ήταν, έχει πεθάνει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ο πατέρας μου, ο Έρικ Φλέτσερ Γουότερς, άσκησε επίσης μεγάλη επιρροή σε μένα, είναι και αυτός νεκρός, σκοτώθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1944 στην Aprilia κοντά στο Anzio Bridgehead στην Ιταλία, όταν ήμουν μόλις πέντε μηνών, οπότε ξέρω κάτι για τον πόλεμο και απώλεια.
Τέλος πάντων, πίσω στη μαμά μου. Όταν ήμουν περίπου δεκατριών, πάλευα με κάποιο πρόβλημα εφηβικής ηλικίας ή κάποιο άλλο πρόβλημα που προσπαθούσα να αποφασίσω τι να κάνω, δεν έχει σημασία τι ήταν, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτως ή άλλως, αλλά η μαμά μου με κάθισε και μου είπε: «Άκου, θα αντιμετωπίσεις πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια της ζωής σου και αυτή είναι η συμβουλή μου: Διάβασε, διάβασε, διάβασε και ανακάλυψε ό,τι μπορείς για ό,τι κι αν είναι, δες το από όλες τις πλευρές, όλες τις γωνίες, άκουσε όλες τις απόψεις, ειδικά αυτές με τις οποίες δεν συμφωνείς, ερεύνησε το ενδελεχώς, κι όταν το κάνεις αυτό θα τα έχεις κάνει όλη την άρση βαρών και το επόμενο κομμάτι είναι εύκολο, «Είναι; Εντάξει μαμά ποιο είναι το εύκολο κομμάτι;» «Ω, το εύκολο είναι, απλά κάνεις το σωστό πράμα»… Χμ!
Επομένως, το να λέω ότι κάνω το σωστό με φέρνει στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Εμείς οι άνθρωποι, θέλουμε οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από την εθνότητα, τη θρησκεία ή την εθνικότητά τους. Για να είμαι ξεκάθαρος, που θα περιελάμβανε, αλλά δεν θα περιοριζόταν σε αυτό, το δικαίωμα στη ζωή και την ιδιοκτησία βάσει του νόμου, για παράδειγμα, τους Ουκρανούς και για παράδειγμα τους Παλαιστίνιους. Ναι, βάλτε και αυτό. Και προφανώς για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Ένα από τα προβλήματα με τους πολέμους είναι ότι σε μια εμπόλεμη ζώνη ή οπουδήποτε όπου οι άνθρωποι ζουν υπό στρατιωτική κατοχή, δεν υπάρχει προσφυγή στο νόμο, δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα.
Σήμερα η σύντομη αναφορά μας είναι η δυνατότητα ειρήνης στην Ουκρανία, με ειδική αναφορά στον οπλισμό του καθεστώτος του Κιέβου από τρίτους.
Μου τελειώνει ο χρόνος, οπότε, τι έχουν να πουν τα εκατομμύρια των άφωνων ανθρώπων;
Λένε,
- Σας ευχαριστούμε που μας ακούσατε σήμερα
- Είμαστε οι πολλοί που δεν συμμετέχουμε στα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας.
- Δεν μεγαλώνουμε πρόθυμα τους γιους ή τις κόρες μας να προμηθεύσουμε ζωοτροφές για τα κανόνια σας.
- Κατά τη γνώμη μας, η μόνη λογική πορεία δράσης σήμερα, είναι να ζητήσει άμεση κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία.
- Όχι αν, όχι αλλά, όχι και.
- Ούτε μια ζωή Ουκρανίας ή Ρωσίας δεν πρέπει να ξοδευτεί. Ούτε μια.
- Είναι όλες πολύτιμες στα μάτια μας.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να πούμε την αλήθεια στην εξουσία. Θυμάστε όλοι την ιστορία των νέων ρούχων του Αυτοκράτορα που ήταν γυμνός; Φυσικά και ναι. Λοιπόν, οι ηγέτες των αντίστοιχων αυτοκρατοριών σας στέκονται, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, γυμνοί μπροστά μας. Έχουμε ένα μήνυμα για αυτούς. Είναι ένα μήνυμα από όλους τους πρόσφυγες σε όλους τους καταυλισμούς, ένα μήνυμα από όλες τις φτωχογειτονιές και τις φαβέλες, ένα μήνυμα από όλους τους άστεγους, σε όλους τους κρύους δρόμους, από όλους τους σεισμούς και τις πλημμύρες, στη γη. Είναι επίσης ένα μήνυμα από όλους τους ανθρώπους, που δεν λιμοκτονούν, αλλά αναρωτιούνται πώς να βγάλουν τα ελάχιστα χρήματα που κερδίζουν, να καλύψουν το κόστος μιας στέγης πάνω από το κεφάλι τους και τα τρόφιμα για τις οικογένειές τους.
Η πατρίδα μου, η Αγγλία, δεν είναι πια -δόξα τω Θεώ- μια αυτοκρατορία, αλλά σε αυτή τη χώρα τώρα, υπάρχει μια νέα φράση «Eat or Heat?» -να φας ή να ζεσταθείς; Δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο. Είναι μια κραυγή που αντηχεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Προφανώς, το μόνο πράγμα που οι Δυνάμεις πιστεύουν ότι όλοι μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά είναι ο αέναος πόλεμος. Πόσο τρελό είναι αυτό;
Έτσι, από τα τέσσερα περίπου δισεκατομμύρια αδέρφια και αδελφές αυτής της Άφωνης Πλειοψηφίας που μαζί με τα εκατομμύρια στο διεθνές αντιπολεμικό κίνημα αντιπροσωπεύουν μια τεράστια εκλογική περιφέρεια, φτάνει! Απαιτούμε αλλαγή.
Πρόεδρε Μπάιντεν, Πρόεδρε Πούτιν, Πρόεδρε Ζελένσκι, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΡΩΣΙΑ, ΕΕ, ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ,
ΣΥΜΦΩΝΗΣΤΕ ΣΕ ΚΑΤΑΠΑΣΗ ΠΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.
Αυτό, φυσικά, θα είναι μόνο η αφετηρία. Όλα όμως προεκτείνονται από αυτό το σημείο εκκίνησης. Φανταστείτε τον συλλογικό παγκόσμιο αναστεναγμό ανακούφισης. Το ξέσπασμα της χαράς. Η διεθνής ένωση φωνών σε αρμονία τραγουδώντας έναν ύμνο στην ειρήνη! Ο Τζον Λένον αντλεί σηκώνει τη γροθιά του από τον τάφο.
Επιτέλους ακουστήκαμε στους διαδρόμους της εξουσίας. Οι νταήδες στην αυλή του σχολείου συμφώνησαν να σταματήσουν να παίζουν πυρηνικό “κοτόπουλο” (παιγνίδι πρόκλησης και θάρρους). Δεν πρόκειται να πεθάνουμε όλοι σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα τελικά. Τουλάχιστον όχι σήμερα. Οι δυνάμεις έχουν πειστεί να εγκαταλείψουν την κούρσα των εξοπλισμών και τον αέναο πόλεμο ως αποδεκτό τρόπο λειτουργίας τους.
Μπορούμε να σταματήσουμε να σπαταλάμε όλους τους πολύτιμους πόρους μας στον πόλεμο. Μπορούμε να ταΐσουμε τα παιδιά μας, μπορούμε να τα κρατήσουμε ζεστά. Μπορεί ακόμη και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε με όλους τους αδελφούς και τις αδερφές μας και ακόμη και να σώσουμε το πανέμορφο σπίτι τον πλανήτη μας από την καταστροφή. Δεν θα ήταν ωραίο;
Εξοχότατοι,
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Ρότζερ Γουότερς