Κυκλοφορεί κείμενο «Συντονιστικής Επιτροπής» από
τον ή τους παραπάνω συλλόγους ως αιτήματα Κορίνθιων αγροτών με την προσθήκη
«ΚΟΜΒΟΣ ΚΙΑΤΟΥ». Εδώ στην Κορινθία δεν εξάγουμε πολλά προϊόντα αλλά και δεν
εισάγουμε προϊόντα συσκοτιστικής πολυλογίας.
Για το κείμενο των 56 σελίδων τους:
1.
Πρόκειται για μεθοδευμένο κείμενο που
στοχεύει μέσα από το μπούγιο λέξεων, αναλύσεων, αιτημάτων, να δημιουργείται
ασάφεια κεντρικότητας, της ουσίας του αγροτικού ζητήματος.
2.
Με την πρώτη αντιλαμβάνεσαι ότι έχει
βγεί από τεχνοκράτες, γραφειοκράτες του Μαξίμου ή του ΥΠΑΑΤ, από κάποια
σπουδαστική διατριβή.
3.
Είναι πολυεργαλείο!. Μοιάζει κατασκευή
μηχανουργείου, παρά σε αγροτική διεκδικητική αυτοδημιουργία.
4.
Πώς θα μάθουμε πού και πότε κάνουν
συνέλευση και αποφασίζουν; Πότε αποφάσισαν αυτό το κατεβατό;
Αντιγράφω από ανάρτηση Κώστα Χατούπη:
«Διαβάζουμε στα αιτήματα του Αγροτικού Συλλόγου Κιάτου ή αλλιώς ΑγροτικοςΣυλλογος
Κορινθίας στο αίτημα Νο22 τα παρακάτω:
[[Κεφάλαιο - ΑΙΤΗΜΑ 22
- «Αίτημα για αντισταθμιστική συμφωνία
στο τομέα των εξοπλιστικών με ΗΠΑ και Ισραήλ…
- Προμήθεια νέων ποικιλιών
οπωροκηπευτικών με διεθνή αναγνωρισιμότητα και δωρεάν διαθεσή τους στους
αγρότες για αναδιάρθρωση καλλιεργειών»]]
Προκύπτει το ερώτημα:
Τι σημαίνει "νέων ποικιλιών"
και ποιος συνέδεσε τα αιτήματα με τα εξοπλιστικά ειδικά με ΗΠΑ κι Ισραήλ.?
---
ΥΓ: επειδή γνωρίζω αγρότες που
συμμετέχουν στο μπλόκο Κιάτου και τους χαρακτηρίζει σοβαρότητα και συνέπεια, θα
αναφέρω μόνο τούτο:
μαγκες, βάλτε χαλινάρι στους
κυβερνητικούς "κακοφωνίξ" διότι σας έχουν παρασύρει σε επικίνδυνα και
τραγελαφικά μονοπάτια...».
…
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις παίρνουν βίαιες μορφές, γιατί απουσιάζει η πολιτική, η πρόβλεψη, το σχέδιο Αγροδομικής Ανασυγκρότησης.
Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την αγροτική αυθορμησία, αλλά η επεξεργασία των
αιτημάτων τους πρέπει να ξεκινάει από τον όρο «ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ». Μία μορφωμένη και επαρκής πολιτική ηγεσία, ένα αυτοκατανοούμενο
αγροτικό κίνημα θα τον έθεταν ως αξιακή αρχή. Είναι συμπεριεκτικός μιας
κοινωνικής, παραγωγικής, ανθρώπινης, αισθητικής και πολιτισμικής αναβάθμισης
της υπαίθρου και των περιφερειών. Χρειαζόμαστε μάστορες της παραγωγής, της
υγείας, μια γεωργία της τυπικότητας, επιστημονική γνώση, αλλά και επίγνωση της
γαστρονομικής γεωγραφίας.
Όλα συμπυκνώνονται στο "είναι πολύ in να
είσαι αγρότης" και στην επιστροφή της ελληνικής περιφέρειας στην πολιτική,
στην αυτοανάπτυξη, στην πρόταση ζωής. Οι αγρότες αν συνεχίσουν το ετήσιο
τελετουργικό με συντεχνιακή οικονομίστικη αντίληψη, αιχμάλωτοι των επιδομάτων, του
κράτους, αν δεν απελευθερωθούν από κουμανταδόρους κομματανθρώπους ή
αγροτοπαράγοντες, αν συμβιβαστούν με προβοκατόρικες κινήσεις, πάλι στους χαμένους
θα βρεθούν.
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο - 19/12/2025
