Η «Ελευθερία του Λόγου» ως Ποινικά Κολάσιμο Αδίκημα / κατασκευή λογοκριτικών ιδεολογημάτων ώστε να προσφέρεται κάλυψη στην Κομισιόν- Κωστής Μηλολιδάκης

Στις Δυτικές ‘δημοκρατίες’, και ιδιαίτερα στην ΕΕ τελευταία πληθαίνουν, και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς, τα μέτρα καταστολής των αντίθετων με τα κυρίαρχα αφηγήματα απόψεων, που πλέον παίρνουν και την μορφή άμεσης ποινικοποίησης—πέρα από τις γνωστές παραδοσιακές μεθόδους του αποκλεισμού των διαφορετικών φωνών από τα ΜΜΕ, της περιθωριοποίησης των φορέων τους, και της εκκωφαντικά μαζικής προπαγάνδισης των άνωθεν εκπορευομένων, εγκεκριμένων, θεωρήσεων.

Όμως, η ‘ελευθερία του λόγου’, δηλαδή της διατύπωσης των απόψεων των πολιτών χωρίς τον κίνδυνο εξ αυτού να διωχθούν, είναι θεσμικά κατοχυρωμένη αποτελώντας θεμελιώδες αστικό δικαίωμα από τον καιρό της καθιέρωσης των αρχών του αστικού διαφωτισμού. Μπορεί αυτή η ελευθερία να είναι ‘κούφια’ καθώς το αστικό κράτος διαθέτει και το μαχαίρι και το πεπόνι, αλλά δεν παύει να ενοχλεί, ιδιαίτερα στους καιρούς μας με την όξυνση των παγκόσμιων αντιθέσεων και την προετοιμασία για νέο παγκόσμιο πόλεμο—ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτός έχει ήδη αρχίσει—οπότε πλέον έχει μπει στην ημερήσια διάταξη ο δραστικός περιορισμός αυτού του θεμελιώδους δικαιώματος.

Μια σημαντική περίπτωση όπου τα κράτη δυσκολεύονται να ελέγξουν τη διάδοση της αντίθετης άποψης είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης—Facebook, Telegram, X, Instagram, Tik-Tok κ.ο.κ. Για τον λόγο αυτό, έχει ξεκινήσει ένα κύμα καταστολής, με πρωτοπόρο την ΕΕ και την Κομισιόν που έχει αναπτύξει τερατώδεις μηχανισμούς για την υλοποίησή της μέσω της περιβόητης Digital Services Act (DSA) που μεταφράζουμε ως Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών.

Η προσπάθεια αυτή τη στιγμή είναι να μεταφερθεί η άσκηση λογοκρισίας, λήψης μέτρων καταστολής και περιορισμών της έκφρασης, κλείσιμο λογαριασμών κ.λπ. στις ιδιωτικές εταιρείες-πλατφόρμες που παρέχουν την πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή η καταστολή στοχεύει την κορυφή της πυραμίδας. Όμως, ήδη γίνεται αισθητή και στη βάση η εξέλιξη του κύματος καταστολής με το κλείσιμο λογαριασμών, την γιγάντωση των κρατικά χρηματοδοτούμενων—και από μυστικές υπηρεσίες—«Ελεγκτών της Αλήθειας» καθώς και των ούτως αποκαλούμενων ”Trusted Flaggers” που εμείς μεταφράζουμε ως «Έμπιστους Πληροφοριοδότες» αντί της άνωθεν εκπορευόμενης επίσημης ελληνικής απόδοσης («αξιόπιστες πηγές αναγνώρισης παράνομου περιεχομένου») που σαν στόχο έχει να θολώσει τα νερά για τον καταδοτικό ρόλο αυτών των πληροφοριοδοτών.[1] Πράγματι, τελευταία όλο και με μεγαλύτερη συχνότητα κλείνουν ατομικοί λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προωθούνται κυρώσεις κατά της αντίθετης άποψης.

Αλλά έχει προκύψει ένα σημαντικότατο πρόβλημα: Οι ενέργειες κατάπνιξης των απόψεων όσων δεν συμφωνούν με τις άνωθεν εκπορευόμενες αφηγήσεις είναι ολοφάνερο ότι έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την αστική αρχή της «ελευθερίας του λόγου». Πώς να λυθεί λοιπόν αυτή η αντίφαση χωρίς τα αστικά κράτη να παραδεχτούν ανοιχτά την απομάκρυνσή τους από τα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας και την ερωτοτροπία τους με μέτρα φασιστικού χαρακτήρα;

Η λύση που έχει βρεθεί είναι μέσω της ποινικοποίησης της αντίθετης άποψης: Οι απόψεις των διαφωνούντων κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες αδικημάτων ποινικά κολάσιμων—π.χ. πρόκληση αναταραχής, ρητορική μίσους, αντισημιτισμός, διάδοση ρωσικής προπαγάνδας, σύνδεση με ‘ξένες’ μυστικές υπηρεσίες, κ.ο.κ. Πρόκειται για τη ‘νέα’ μεγάλη επινόηση των ευρωπαϊκών αριστοκρατιών: Δεν σας διώκουμε για την άποψή σας, αλλά επειδή το περιεχόμενό της συνιστά ποινικό αδίκημα.

Εμείς στην Ελλάδα έχουμε πλούσια σχετική εμπειρία επειδή έτσι ακριβώς δικαιολογούνταν μετά τον εμφύλιο οι διώξεις κατά της Αριστεράς και γενικότερα κατά των φωνών που ζητούσαν δημοκρατικές ελευθερίες. Πόσοι και πόσοι κομμουνιστές δεν σάπισαν στις φυλακές ή δεν εκτελέστηκαν με βάση τον ΑΝ 375/1936 όχι—υποτίθεται—για τις απόψεις τους αλλά επειδή δήθεν ήταν «πράκτορες της ΕΣΣΔ» και οι απόψεις τους εκπορεύονταν από το ‘εξωτερικό’, με γνωστότερες τις περιπτώσεις των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης Νίκου Μπελογιάννη και Νίκου Πλουμπίδη.

Οι διάφοροι καταδότες, «έμπιστοι πληροφοριοδότες» κ.λπ. πλέον αναζητούν λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που να μπορούν να τους χαρακτηρίσουν ως βουτηγμένους στην παρανομία προκειμένου οι πλατφόρμες να τους αποκλείσουν, ενώ σε επόμενο στάδιο θα αναλαμβάνει την υπόθεση και εισαγγελέας ‘δια τα περαιτέρω’.

Σκοπός αυτού του άρθρο είναι να τραβήξει την προσοχή στις συντελούμενες διαδικασίες ποινικοποίησης της αντίθετης άποψης σύμφωνα με την κατεύθυνση που αναγράφεται και στην κεντρική μας φωτογραφία—που είναι επίσημη ανάρτηση της Γαλλικής μόνιμης αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ—δηλαδή σύμφωνα με την έωλη διαφοροποίηση: «Δεν διώκουμε την ελευθερία του λόγου, διώκουμε την διάδοση παράνομου περιεχομένου». Αρχικά ασχολούμαστε με χαρακτηριστικές περιπτώσεις προώθησης αυτού του τεχνουργήματος στην ΕΕ και μετά ασχολούμαστε με την περίπτωση της Ελλάδας.

Στα πλαίσια αυτά, μεταφράζουμε εκτενή αποσπάσματα ή και ολόκληρα άρθρα, όπως αυτό της γνωστής πολιτικής σχολιάστριας Rachel Marsden που ασχολείται με μία απολύτως χαρακτηριστική έκφανση της νέας κατεύθυνσης της Κομισιόν και των παραφυάδων της για την ποινικοποίηση της πολιτικής διαφωνίας: Είναι η καραμπινάτη περίπτωση όπου οι ευρωβουλευτές που πρόσφατα προχώρησαν στην ψήφιση μομφής κατά της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερλάιεν, καθώς αυτή δεν δημοσιοποιεί την αλληλογραφία της με τον CEO της Pfizer Albert Bourla—παρά και την σχετική απόφαση δικαστηρίου—πριν την προμήθεια εμβολίων κατά του Covid-19 αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, χαρακτηρίζονται ως ενεργούμενα και  πράκτορες του Πούτιν.

Μια τυπική διαμαρτυρία, όχι απλών πολιτών αλλά ευρωβουλευτών, για την αποφυγή λογοδοσίας από την—να το υπογραμμίσουμε—μη εκλεγμένη ‘βασίλισσα’ Ούρσουλα αντιμετωπίζεται ως εσχάτη προδοσία από τις άνωθεν εκπορευόμενες αφηγήσεις που η ίδια η πρόεδρος της Κομισιόν ανέλαβε να διασπείρει. Μπορεί αυτή τη φορά το ένα τρίτο της Ευρωβουλής που καταψήφισε την Ούρσουλα να γλύτωσε το αυτόφωρο, αλλά την επόμενη φορά θα επιληφθεί ο εισαγγελέας.

Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η τακτική της καταστολής μέσω της κήρυξης της αντίθετης άποψης ως παράνομης εκτέθηκε ανεπανόρθωτα καθώς οι ευρω-αριστοκρατίες προχώρησαν πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους.

Α. Εισαγωγή

Πρόσφατα απευθυνθήκαμε στην ελληνική ρυθμιστική αρχή τηλεπικοινωνιών, την ΕΕΤΤ, ζητώντας τους να σχολιάσουν τα σημεία που τους αφορούν σχετικά με την αδειοδότηση από τους ίδιους του Greece Fact Check, ως ‘έμπιστου πληροφοριοδότη’ (trusted flagger) σύμφωνα με τις προβλέψεις της περιβόητης «Πράξης Ψηφιακών Υπηρεσιών» (Digital Services Act—DSA ) της Κομισιόν.

Στην απάντησή τους—που θα παραθέσουμε και σχολιάσουμε σε επόμενο σημείωμα—περιέχεται και η παρακάτω αποστροφή:

«Η ιδιότητα του TF [ΣΗΜ. TF = έμπιστος πληροφοριοδότης] αναγνωρίζεται σε φορείς που είναι ειδικοί στον εντοπισμό παράνομου περιεχομένου στο διαδίκτυο και πληρούν τις προϋποθέσεις της Πράξης (άρθρο 22 παρ. 2). Επισημαίνεται ότι η ιδιότητα του TF αφορά τον εντοπισμό και ανάδειξη του παράνομου περιεχομένου [ΣΗΜ. Η υπογράμμιση από την ΕΕΤΤ] και όχι τον εντοπισμό αναληθών ειδήσεων, στις οποίες αναφέρεται το άρθρο που επισυνάπτετε στο ανωτέρω σχετικό. Ειδικότερα, «παράνομο περιεχόμενο» είναι κάθε πληροφορία, η οποία, από μόνη της ή σε σύνδεση με μια δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης της πώλησης προϊόντων ή της παροχής υπηρεσιών, δεν συμμορφώνεται με το ενωσιακό δίκαιο ή το δίκαιο οποιουδήποτε κράτους μέλους, ανεξάρτητα από το ακριβές αντικείμενο ή τη φύση του δικαίου αυτού.»

Στην αρχή σκεφτήκαμε ότι κάτι δεν είχαμε κάνει καλά μια και έμοιαζε ως εάν να μην είχε γίνει αντιληπτή η επίπονη προσπάθειά μας από την ΕΕΤΤ. Στόχος μας είναι η λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άσχετο αν αυτή θα ασκείται μέσω «ελεγκτή της αλήθειας» ή «έμπιστου πληροφοριοδότη»—αυτό είναι το δευτερεύον. Το πρωτεύον είναι η κατάπνιξη της ελευθερίας του λόγου και της αντίθετης άποψης, η λογοκρισία.

Ο «ελεγκτής της αλήθειας» είναι αμερικανική επινόηση που ταιριάζει στην αμερικανική νοοτροπία: Ένας εργολάβος αναλαμβάνει ιδιωτικά την λογοκρισία συμβαλλόμενος με την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Ο «έμπιστος πληροφοριοδότης» είναι ένας θεσμικός ρόλος εμπνευσμένος από τον ευρωπαϊκό γραφειοκρατικό μηχανισμό ο οποίος επιδιώκει να επεκτείνει τα όρια της κρατικής παρέμβασης. Αλλά και στη μία και στην άλλη περίπτωση το αποτέλεσμα είναι η λογοκρισία ώστε το περιεχόμενο να ευθυγραμμίζεται με τις άνωθεν εκπορευόμενες αφηγήσεις.

Ότι αυτό είναι η ουσία αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ‘έμπιστων πληροφοριοδοτών’ έχει προέλθει από ‘ελεγκτές της αλήθειας’ οι οποίοι δεν κατάφεραν να αρμέξουν τις παχιές αγελάδες του Μeta και των υπόλοιπων πλατφορμών-μεγαθηρίων.

Αλλά στη συνέχεια καταλάβαμε ότι η διάκριση που επιχειρείται από την ΕΕΤΤ (δεν διώκουμε την αντίθετη άποψη αλλά το «παράνομο» περιεχόμενο) αποτελεί κεντρική γραμμή εκπορευόμενη από την Κομισιόν, την οποία ακολουθούν και οι υποκείμενες υπηρεσίες της ΕΕ, της ΕΕΤΤ συμπεριλαμβανομένης.

Αλλά όμως δεν παύει να πρόκειται για μια λαθροχειρία, για ένα τέχνασμα ταχυδακτυλουργού τελευταίας υποστάθμης: Τώρα πλέον οι απόψεις θα απαγορεύονται ΑΦΟΥ χαρακτηριστούν παράνομες—στην περίπτωση του έμπιστου πληροφοριοδότη Greece Fact Check για τον οποίο είχαμε ρωτήσει της ΕΕΤΤ, η ειδικότητά του είναι να εντοπίζει τον δάκτυλο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών στις αντίθετες από την άνωθεν εκπορευόμενη αφήγηση, που σημαίνει ότι θα είναι ντε γιούρε ‘παράνομες’.

Στην περίπτωση της χρήσης του GFC με αυτόν τον τρόπο αναφερόμαστε αναλυτικά στο τέλος του παρόντος άρθρου. Όμως ο στόχος μας είναι ευρύτερος: να αποκαλυφθεί αυτό το τέχνασμα, δηλαδή η άνωθεν εκπορευόμενη κατεύθυνση σύμφωνα με την οποία οι απόψεις που δεν συνάδουν με τις κυρίαρχες αφηγήσεις σε κρίσιμα ζητήματα (π.χ. Ουκρανικό, Ισραήλ, κ.α.) θα χαρακτηρίζονται ως παραβατικές και θα διώκονται, ακόμη και ποινικά.

Στην Ελλάδα έχουμε πλούσια εμπειρία από την κήρυξη της αντίθετης άποψης ως «παράνομης» και την πάταξή της επί δεκαετίες κατά την περίοδο του μετεμφυλιακού καθεστώτος, που κορυφώθηκε με τις διώξεις και τις απαγορεύσεις κατά την διάρκεια της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Εμείς έχουμε γνωρίσει στο πετσί μας τι εννοούν όταν χαρακτηρίζουν τις απόψεις μας ως «υποκινούσες τα πολιτικά μίση» ή ως «ξενοκίνητες».

Και η δικτατορία της 21ης Απριλίου απαγόρευε την δημοσίευση «ανησυχητικών» ειδήσεων.
Από τις αναμνήσεις δύο παλιών δημοσιογράφων.

Αλλά και η γηραιά ήπειρος δεν πάει πίσω καθώς σε μια σειρά από χώρες της ΕΕ έχει όχι μόνο απαγορευτεί η δράση κομμουνιστικών κομμάτων αλλά έχει ποινικοποιηθεί και η κομμουνιστική κοσμοθεωρία, με τελευταίο παράδειγμα την Τσεχία.[2]

Αλλά πλέον δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές που διώκονται: Στις χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ—Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία—διώκεται ως παράνομη η έκφραση διαμαρτυρίας για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα ενώ και οι διαμαρτυρίες κατά του κράτους—δολοφόνου χαρακτηρίζονται και διώκονται ως αντισημιτισμός.

Στην προσπάθεια να παταχθεί η ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών, η γραφειοκρατία της ΕΕ προχωρά ανοιχτά στην προσπάθεια να φιμωθούν πλατφόρμες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διαδίδουν «παράνομο» περιεχόμενο, δηλαδή απόψεις που αντιπαρατίθενται στον επισήμως διανεμόμενο σανό.

Όμως, η προσπάθεια καταστολής της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης δεν περιορίζεται στα στενά όρια της ΕΕ. Και μάλιστα, όπως θα δούμε στη συνέχεια, η επιχείρηση καταστολής της ελευθερίας του λόγου και της ποινικοποίησης της διαφορετικής άποψης στην Ευρώπη διενεργείται σε πλήρη συντονισμό των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών αριστοκρατιών, μέσα και έξω από την ΕΕ.

Β. Το Ηνωμένο Βασίλειο κινείται σε πλήρη συντονισμό με την Κομισιόν

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, και σύμφωνα με τις επίσημες διευκρινήσεις της Βουλής των Λόρδων, η παραπληροφόρηση (“false communications”) «που αποσκοπεί στην πρόκληση ενόχλησης, ταλαιπωρίας ή άγχους σε τρίτους»—«ανησυχία» όπως θα έλεγε και η χούντα της 21ης Απριλίου—αποτελεί ποινικό αδίκημα[3]. Για παράδειγμα, η τοποθέτηση ότι ήταν η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς που οδήγησε στον πόλεμο στην Ουκρανία και είναι οι πολεμικές προετοιμασίες της νατοϊκής Ευρώπης που οδηγούν προς τον Γ’ ΠΠ, μπορεί να διωχθεί ως ανήκουσα στην παραπάνω κατηγορία ‘παραπληροφόρησης’. Αυτό είναι φυσικά ένα ελάχιστο παράδειγμα ανάμεσα σε πολλές δεκάδες. Πέρυσι τον Αύγουστο πάνω από 30 άνθρωποι συνελήφθησαν για αναρτήσεις τους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης την περίοδο των διαδηλώσεων για το μεταναστευτικό.

Ρεπορτάζ του Μαΐου 2025 από τον βρετανικό “Economist”αναφέρει:

«Σύμφωνα με αυτούς τους νόμους [ΣΗΜ. 1988 Malicious Communications Act και 2003 Communications Act] , η βρετανική αστυνομία συλλαμβάνει περισσότερους από 30 ανθρώπους την ημέρα για δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, διπλάσιο ποσοστό από το 2017. Μερικοί είναι σοβαροί παραβάτες, όπως οι stalkers [ΣΗΜ. Αυτοί που παρενοχλούν]. Πολλοί έχουν απλώς πει κάτι που κάποιος άλλος θεωρεί προσβλητικό».

Οι αριθμοί προέρχονται από ρεπορτάζ των Times (4 Απριλίου 2025) το οποίο αναφέρει:

«Χιλιάδες άνθρωποι συλλαμβάνονται και ανακρίνονται για την αποστολή μηνυμάτων που προκαλούν «ενόχληση», «ταλαιπωρία» ή «άγχος» σε άλλους μέσω του διαδικτύου, του τηλεφώνου ή του ταχυδρομείου. Σύμφωνα με στοιχεία που έλαβε η εφημερίδα The Times, οι αστυνομικοί πραγματοποιούν περίπου 12.000 συλλήψεις ετησίως βάσει του άρθρου 127 του νόμου περί επικοινωνιών του 2003 και του άρθρου 1 του νόμου περί κακόβουλων επικοινωνιών του 1988».

Παρά τη σημαντική αύξηση των ερευνών της αστυνομίας και των συλλήψεων, οι καταδικαστικές αποφάσεις γι’ αυτά τα ‘αδικήματα’ έχουν καθοδική πορεία συν τω χρόνω, φτάνοντας σε λιγότερο από το 10% των συλλήψεων, γεγονός που αποδεικνύει τον υπερβάλλοντα ζήλο των αστυνομικών οργάνων, και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης, καθώς νέοι προσανατολισμοί στην κατάπνιξη της ελεύθερης έκφρασης επικρατούν.

Σε μια προσπάθεια νομιμοποίησης της λογοκρισίας, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, πριν ακόμη από την εμφάνιση της DSA από την Κομισιόν, προσπάθησε να διαφημίσει τα μέτρα κατάπνιξης της αντίθετης άποψης ως μέτρα κατά της παρανομίας και μάλιστα επέλεξε επίτηδες να κάνει σημαία της το ευαίσθητο θέμα της παιδικής εκμετάλλευσης στο διαδίκτυο.

O Βρετανός πολίτης David Wootton είχε την κακή ιδέα να αναρτήσει
μια φωτογραφία του σε πάρτι μεταμφιεσμένων όπου
παράσταινε τον βομβιστή της Manchester Arena, Salman Abedi.
Συνελήφθη λόγω της ανάρτησης και παραπέμφθηκε σε δίκη.

Έτσι, προκειμένου να νομιμοποιήσει την απαγόρευση της μετάδοσης κρυπτογραφημένων μηνυμάτων, που εμποδίζουν την μαζική παρακολούθηση στην οποία επιδίδεται όλη η Δύση (ας θυμηθούμε τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν), η βρετανική κυβέρνηση το 2022 πλήρωσε μεγάλα ποσά για να πραγματοποιήσει μια διαφημιστική εκστρατεία με κεντρικό μήνυμα ότι η παρεμπόδιση (μέσω κρυπτογράφησης) της μαζικής παρακολούθησης από τον ‘Μεγάλο Αδελφό’ διευκολύνει την παιδική εκμετάλλευση στον κυβερνοχώρο. Μόνο και ειδικά για το Facebook η διαφημιστική καμπάνια κατά της κρυπτογράφησης κόστισε 534,000 λίρες στην βρετανική κυβέρνηση. Βλέπουμε δηλαδή και πάλι εδώ την τακτική που καθιερώνει η Κομισιόν στην ΕΕ μέσω της DSA, ότι δηλαδή δήθεν δεν διώκεται η ελευθερία γνώμης και λόγου αλλά οι «παράνομες τοποθετήσεις».

Για τη διεξαγωγή της εκστρατείας ώστε να πειστεί το κοινό για τις κυβερνητικές προσπάθειες μαζικού ελέγχου των επικοινωνιών προσλήφθηκε η διαφημιστική εταιρία M&C Saatchi, το πρώτο μέλημα της οποίας ήταν να επιδιώξει την στρατολόγηση ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (π.χ. συλλόγους γονέων) παρουσιάζοντας ότι δήθεν η διαφημιστική καμπάνια προερχόταν από αυτές. Το προαναφερθέν άρθρο του γνωστού περιοδικού Rolling Stone δίνει μια σειρά από ανατριχιαστικές λεπτομέρειες των επινοήσεων της συγκεκριμένης διαφημιστικής εκστρατείας με στόχο κυρίως το Facebook, αλλά όχι μόνο.

Στα πλαίσια της ίδιας προσπάθειας μαζικής παρακολούθησης των κρυπτογραφημένων επικοινωνιών των πολιτών, το βρετανικό υπουργείο εσωτερικών φέτος εξέδωσε μία Τεχνική Ειδοποίηση Ικανότητας (Technical Capability Notice—TCN) προς την Apple, υποχρεώνοντας την εταιρεία να ανασχεδιάσει τα συστήματά της ώστε να επιτρέπει τη μελλοντική πρόσβαση της κυβέρνησης σε κρυπτογραφημένα δεδομένα χρηστών. O γνωστός βρετανός σχολιαστής Freddie Attenborough γράφει σχετικά στο περιοδικό The Critic:

«Σε αντίθεση με ένα δικαστικό ένταλμα για συγκεκριμένες πληροφορίες, μια TCN απαιτεί από μια εταιρεία να δημιουργήσει εκ των προτέρων ικανότητα παρακολούθησης, ακόμη και όταν κανένα άτομο δεν βρίσκεται υπό έρευνα. Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση απαιτεί ουσιαστικά από την Apple να παραβιάσει την κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο που προστατεύει μηνύματα, φωτογραφίες, έγγραφα και προσωπικά δεδομένα – μια κρυπτογράφηση τόσο ισχυρή που ούτε η ίδια η Apple δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτήν.

Το πιο ανατριχιαστικό μέρος αυτής της ιστορίας δεν είναι ότι η κυβέρνηση αποκτά άμεση πρόσβαση στα δεδομένα του iCloud σε όλο τον κόσμο – δεν το κάνει – αλλά ότι η Apple αναγκάζεται να παραβιάσει την κρυπτογράφηση προληπτικά. Αντί να ζητά πρόσβαση όταν είναι απαραίτητο και νομικά εγκεκριμένο, η TCN επιδιώκει να δημιουργήσει μόνιμη υποδομή για παρακολούθηση. Αυτός ο μηχανισμός θα υπάρχει, ανεξάρτητα από το αν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ.»

Η νέα νομοθεσία για το Ηνωμένο Βασίλειο εγκρίθηκε το 2023 υιοθετώντας μια σειρά από διατάξεις υπό την ομπρέλα της ονομασίας «On–Line Safety Act». Η δοκιμασμένη συνταγή της προστασίας των παιδιών στο διαδίκτυο συνοδεύτηκε όμως και από μέτρα προστασίας των ενηλίκων, με όλη τη γνωστή γκάμα των γνωστών ταμπέλων περί «ρητορικής μίσους», «επικρότησης τρομοκρατών», «κυβερνο-ασφάλειας», «διάδοσης ψευδούς πληροφόρησης», κ.λπ.

Τον Δεκέμβριο του 2024, η βρετανική ρυθμιστική αρχή Ofcom ανακοίνωσε μια λίστα 130 ‘αμαρτημάτων’ που οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης οφείλουν να πατάσσουν ακόμη και για χρήστες εκτός Ηνωμένου Βασιλείου (εάν το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ανάρτησης είναι ορατό από βρετανούς πολίτες). Τον Μάρτιο η Πράξη τέθηκε σε ισχύ και πριν από λίγες μέρες, στις 25 Ιουλίου, ξεκίνησε η εφαρμογή της—ήδη οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν συγκεντρώσει 400,000 υπογραφές ζητώντας την αναστολή της, πράγμα που η κυβέρνηση αρνείται κατηγορηματικά να πράξει.

Εδώ βλέπουμε ένα από τα πολλά φωτογραφικά σχόλια για την
On Line Safety Act του Ηνωμένου Βασιλείου

Ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα που προέκυψε είναι εάν η Ofcom, που έχει ευρύτατες αρμοδιότητες παρέμβασης για την εφαρμογή του νόμου, θα απαγορεύει και περιεχόμενο που δεν εμπίπτει στις 130 διατάξεις πλην όμως μπορεί να θίγει τα αισθήματα κάποιων χρηστών—όλοι καταλαβαίνουμε πού μπορεί να φτάσει μια τέτοια δικαιοδοσία στην κατεύθυνση της καταστολής της ελευθερίας του λόγου. Τη δυνατότητα γι’ αυτό προσφέρει η διάταξη για διάδοση ‘ψευδούς πληροφόρησης’ από την οποία (σημειωτέον) εξαιρούνται τα ΜΜΕ (εφημερίδες, σταθμοί ραδιοφώνου και τηλεόρασης). Με άλλα λόγια, εδώ έχουμε μια καραμπινάτη επιχείρηση λογοκρισίας του κοινού που γράφει στα κοινωνικά δίκτυα ενώ ο άνωθεν εκπορευόμενος σανός έχει το ακαταλόγιστο, και με επίσημη σφραγίδα.

Γ. Η Γαλλία δίνει τον ρυθμό στην ΕΕ και πρωτοστατεί στην κατασκευή λογοκριτικών ιδεολογημάτων ώστε να προσφέρεται κάλυψη στην Κομισιόν

Στη Γαλλία το τέχνασμα όπου δήθεν επιτρέπεται η ελευθερία του λόγου αλλά απαγορεύεται η διάδοση «παράνομου περιεχομένου» είναι πλέον παγιωμένο. Η φωτογραφία του τίτλου προέρχεται από πρόσφατη ανάρτηση της μόνιμης αντιπροσωπείας της Γαλλίας στον ΟΗΕ όπου υποστηρίζεται αυτή ακριβώς η λαθροχειρία—και μάλιστα εν ονόματι της «Ευρώπης».

Το πραγματικά αστείο εδώ βρίσκεται στο γεγονός ότι απάντηση στην ανάρτηση της Γαλλίας, η οποία πλέον αποτελεί το επίσημο, άνωθεν εκπορευόμενο, εφεύρημα/αφήγημα/ιδεολόγημα της ΕΕ—δεν σας διώκουμε για αυτά που είπατε, αλλά επειδή αυτά που είπατε είναι ‘παράνομα’—έδωσε η επίσημη σελίδα του αμερικανικού State Department στο Χ. Ανέβασε μια παρόμοια φωτογραφία που έγραφε το εξής εκπληκτικό, στρεφόμενη ευθέως κατά της περιβόητης DSA: «Το μόνο που προστατεύει η DSA είναι τους Ευρωπαίους ηγέτες από τους ίδιους τους λαούς τους» ενώ αποκάτω διαγράφει με ένα μεγάλο Χ τον ισχυρισμό της Γαλλικής αφίσας.

State Department: «Τους μόνους που προστατεύει η Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών DSA είναι τους ευρωπαίους ηγέτες από τους ίδιους του λαούς τους». Την αφίσα συνόδευε η λεζάντα: «Στην Ευρώπη, χιλιάδες καταδικάζονται για το έγκλημα της άσκησης κριτικής στις κυβερνήσεις τους. Αυτό το Οργουελιανό μήνυμα δεν θα ξεγελάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η λογοκρισία δεν είναι ελευθερία». 

Γ1. Οι διώξεις κατά των επικεφαλής του Χ και του Telegram στη Γαλλία

Μια χαρακτηριστική περίπτωση διώξεων λόγω της άρνησης να στοιχηθεί κάτω από την DSA της Κομισιόν αποτελεί ο ιδιοκτήτης και επικεφαλής του Χ (πρώην Τουΐτερ) Έλον Μασκ, που μόνο κομμουνιστή δεν τον λες. Ακόμη και σχολιαστές της θεωρούμενης ως ‘δημοκρατικής’ και ‘φιλελεύθερης’ Guardian απαιτούσαν κατά την περίοδο των διαδηλώσεων για το μεταναστευτικό στη Βρετανία την σύλληψή του επειδή επέτρεπε την ελεύθερη διατύπωση των διαφορετικών απόψεων στο X.

Η περίπτωση του Μασκ είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση όπου η κλασική αστική άποψη της ελευθερίας του λόγου[4] έρχεται σε σύγκρουση με την ποινικοποίηση της αντίθετης άποψης. Η χώρα της ΕΕ που τα έχει βάλει περισσότερο με την ελευθερία του λόγου που επιτρέπει ο Μασκ στο Χ, είναι η Γαλλία.

Πριν από τέσσερις εβδομάδες η γαλλική ‘ανεξάρτητη’ δικαιοσύνη ξεκίνησε προκαταρκτική ποινική έρευνα σχετικά με φερόμενη χειραγώγηση του αλγορίθμου παρουσίασης των αναρτήσεων στο Χ και «δόλια εξαγωγή δεδομένων» με στόχο την παρέμβαση του Μασκ στις γαλλικές εκλογές. Την έρευνα πυροδότησαν καταγγελίες του βουλευτή του κόμματος του Μακρόν Eric Bothorel, ο οποίος κατηγόρησε ευθέως τον Μασκ και το Χ ότι αποτελούν «πραγματικό κίνδυνο και απειλή για τις δημοκρατίες μας», καθώς και κάποιου ανώνυμου στελέχους των υπηρεσιών κυβερνο-ασφάλειας της Γαλλίας. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η έρευνα έχει υπαχθεί στην κατηγορία ερευνών για το «οργανωμένο έγκλημα» που σημαίνει ότι η αστυνομία μπορεί πλέον νόμιμα να παρακολουθεί τα προσωπικά μέσα επικοινωνίας οποιουδήποτε εργάζεται ή συνδέεται επαγγελματικά με την Χ.

«Η X παραμένει στο σκοτάδι όσον αφορά τις συγκεκριμένες κατηγορίες που διατυπώνονται εναντίον της πλατφόρμας. Ωστόσο, με βάση όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, η X πιστεύει ότι η έρευνα αυτή παραποιεί το γαλλικό δίκαιο προκειμένου να εξυπηρετήσει πολιτικούς σκοπούς και, τελικά, να περιορίσει την ελευθερία του λόγου», ανέφερε η X στον λογαριασμό της στο Global Government Affairs. Ως αποτέλεσμα, η X δήλωσε ότι αρνήθηκε το αίτημα των εισαγγελέων του Παρισιού για «πρόσβαση στον αλγόριθμο συστάσεων της X και σε δεδομένα σε πραγματικό χρόνο για όλους τους χρήστες….. καθώς έχουμε το νόμιμο δικαίωμα να το πράξουμε».

Σύμφωνα με το France24: «Η γαλλική έρευνα θα μπορούσε να εντείνει τις διαφωνίες μεταξύ της Ουάσιγκτον και των ευρωπαϊκών πρωτευουσών σχετικά με το είδος του λόγου που επιτρέπεται στο διαδίκτυο». Το ίδιο μέσο μας υπενθυμίζει ότι ανεξάρτητα από την έρευνα της γαλλικής δικαιοσύνης, η Χ ερευνάται επίσης από την Κομισιόν για παραβίαση των κανόνων που έχει θεσπίσει η Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών (DSA). Me το τελευταίο ασχολούμαστε αμέσως μετά.

Στο μεταξύ, το χάσμα που έχει εμφανιστεί ανάμεσα στη γαλλική και την αμερικανική άποψη για την ‘ελευθερία του λόγου’ βαθαίνει καθώς η Επιτροπή Δικαιοσύνης της αμερικανικής βουλής ασχολήθηκε πρόσφατα με την ευρωπαϊκή DSA, όπως είχε το δικαίωμα να πράξει καθώς οι διαδικασίες λογοκρισίας που αυτή καθιερώνει θα επηρεάσουν άμεσα και τις αναρτήσεις των αμερικανών πολιτών αν υιοθετηθούν από τις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Σχετικά, και πάλι στον λογαριασμό που χρησιμοποιεί για σχολιασμό ζητημάτων επιβολής λογοκρισίας από κυβερνήσεις, δικαστήρια κ.λπ. (Global Government Affairs), η Χ γράφει στις 26 Ιουλίου:

Είμαστε βαθιά προβληματισμένοι από τα ευρήματα της ενδιάμεσης έκθεσης της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Βουλής, υπό την ηγεσία του προέδρου @Jim_Jordan, που αποκαλύπτει την κατάχρηση από την ΕΕ της Πράξης για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (DSA) ως εργαλείο λογοκρισίας. Η έκθεση αποκαλύπτει πώς η DSA πιέζει τις εταιρείες τεχνολογίας να αλλάξουν τις παγκόσμιες πολιτικές τους για τον έλεγχο του περιεχομένου, εξάγοντας ουσιαστικά τα πρότυπα της ΕΕ στις ΗΠΑ και πέραν αυτών – απειλώντας την ελευθερία του λόγου σε όλο τον κόσμο. Η ταξινόμηση σχετικά αβλαβών πολιτικών δηλώσεων – όπως «Πρέπει να πάρουμε πίσω τη χώρα μας» – ως «παράνομη ρητορική μίσους» εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το εύρος της εφαρμογής της. Το βαρύ χέρι της DSA στοχεύει το χιούμορ, τη σάτιρα και τις προσωπικές απόψεις σε θέματα που αφορούν τη μετανάστευση και το περιβάλλον. Η καταφανώς μονόπλευρη επιβολή της DSA αναμειγνύει και τρίτους όπως «έμπιστους πληροφοριοδότες» και «ελεγκτές της αλήθειας» με συγκρούσεις συμφερόντων και πολύ πιθανές πολιτικές προκαταλήψεις, γεγονός που μπορεί να καταπνίξει τον διάλογο, τη δημοκρατική αντιπαράθεση και την ανταλλαγή μιας ποικιλίας ιδεών σε όλο τον πλανήτη. Στην X, είμαστε αφοσιωμένοι στην προστασία της ελευθερίας της έκφρασης και στην αντίσταση σε ρυθμιστικές υπερβολές που επιβάλλουν λογοκρισία στις πλατφόρμες και στους χρήστες μας.

Διαβάστε ολόκληρη την έκθεση εδώ.

Διαφήμιση της περιβόητης Πράξης Ψηφιακών Υπηρεσιών (DSA) που χρησιμοποιεί την αντίστοιχη ιστοσελίδα όπως εμφανίζεται στην οθόνη ενός smartphone. Η DSA παρουσιάζεται ότι δήθεν εξασφαλίζει «ένα ασφαλές και υπό λογοδοσία περιβάλλον on line».

*          *          *

Εκτός όμως από τον Μασκ, την οργή του γαλλικού κράτους για την απειθαρχία του να επιβάλει λογοκρισία στην πλατφόρμα Telegram αντιμετώπισε και ο επικεφαλής της, ο μπον βιβέρ Pavel Durov, ο οποίος συνελήφθη απρόοπτα στο αεροδρόμιο του Παρισιού όταν συνοδεύοντας τη φιλενάδα του προσγειώθηκε με το ιδιωτικό του αεροπλάνο εκεί το βράδυ της 24ης Αυγούστου 2024 για να πάνε για δείπνο. Αντιμετώπισε μια σειρά από κατηγορίες που αφορούσαν την χρήση του Telegram από εγκληματίες για ασφαλή επικοινωνία, αλλά ήταν φανερό σε όλους—ακόμη και στις αφηγήσεις των καθεστωτικών ΜΜΕ—ότι επρόκειτο για μια ελάχιστα καλυμμένη επιχείρηση αφενός απόκτησης πρόσβασης στα κλειδιά κρυπτογράφησης του Telegram[5] και αφετέρου ‘πειθάρχησης’ της πλατφόρμας στις αρχές της περιβόητης DSA[6].

Η απόπειρα εκβίασης του CEO του Telegram από τις Γαλλικές αρχές προκειμένου να ευθυγραμμιστεί η πλατφόρμα με την άσκηση λογοκρισίας είχε και επόμενα, αρκετά ‘γαργαλιστικά’, επεισόδια.

Σαν αποτέλεσμα της σύλληψής του CEO του, τον Σεπτέμβριο του 2024 το Telegram αναθεώρησε τις πολιτικές του όσο αφορά την προστασία των χρηστών αρχίζοντας τη συλλογή ‘μετα-δεδομένων’ των μηνυμάτων των χρηστών (όπως IP-addresses) και δηλώνοντας ότι θα τα παρέδιδε στις αρχές όταν υπήρχε υποψία παράνομης δραστηριότητας. Τον Ιανουάριο του 2025 ενώπιον του δικαστηρίου, ο Durov υποσχέθηκε ότι «θα βελτιώσει τις διαδικασίες ελέγχου του αναρτώμενου περιεχομένου» και διαβεβαίωσε ότι κατά τους προηγούμενους έξι μήνες το Telegram είχε παραδώσει τα δεδομένα 10,000 χρηστών παγκοσμίως στις αρχές του νόμου.

Από την άλλη όμως, ο Durov συνέχισε να κάνει διάφορα σχόλια και παρατηρήσεις που εξόργισαν τους μηχανισμούς επιβολής λογοκρισίας. Όταν προς το τέλος του 2024 η ΕΕ απαγόρευσε τα κανάλια των βασικών ρωσικών ΜΜΕ στο Telegram—πράγμα που δεν συμβαίνει για τους Ρώσους χρήστες με τα αντίστοιχα κανάλια των δυτικών ΜΜΕ—ο Durov επισήμανε: «Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι το 2025 οι Ρώσοι χρήστες του Telegram θα απολάμβαναν περισσότερη ελευθερία από τους Ευρωπαίους;» (στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του).

Το επόμενο επεισόδιο, που αφορούσε την επανάληψη των Ρουμανικών εκλογών, οδήγησε πολλούς παρατηρητές στην εκτίμηση ότι αυτός και ήταν τελικά ο πραγματικός λόγος της σύλληψης του Durov. Πράγματι, η Γαλλία—που ουσιαστικά ελέγχει την οικονομία της Ρουμανίας—παρέμβηκε απροκάλυπτα και με όλες της τις δυνάμεις υπέρ του υποψηφίου, που τελικά κατάφεραν να εκλέξουν, μετά την πρωτοφανή ακύρωση των αρχικών Ρουμανικών εκλογών—με ντοκουμενταρισμένη επέμβαση της Κομισιόν—επειδή δεν τους άρεσε ο Γκεοργκέσκου που βρέθηκε πρώτος στις εκλογές που ακυρώθηκαν. Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες απευθύνθηκαν στον υπό περιοριστικούς όρους υπόδικο Durov ζητώντας του εκβιαστικά να αποκλείσει τις φωνές των μη αρεστών Ρουμάνων πολιτικών από το Telegram.

Αυτό κατάγγειλε ο Durov στις 18 Μαΐου 2025, ημέρα διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών στη Ρουμανία, αρχικά χωρίς να κατονομάσει τους δράστες του εκβιασμού ή την εθνικότητά τους και μιλώντας απλά για κάποια «δυτικο-ευρωπαϊκή κυβέρνηση»[7]. Επειδή όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, το υπουργείο εξωτερικών της Γαλλίας έσπευσε να απαντήσει μετά από μερικές ώρες με μια εκτενή ανάρτηση στο X, σύμφωνα με την οποία «οι πρόσφατες κατηγορίες κατά της Γαλλίας» ήταν «εντελώς αβάσιμες» και δηλώνοντας εμφατικά ότι: «Η Γαλλία απορρίπτει κατηγορηματικά αυτούς τους ισχυρισμούς», τους οποίους χαρακτήρισε ως «ελιγμό αντιπερισπασμού από τις πραγματικές απειλές παρέμβασης που στοχοποιούν τη Ρουμανία».

Ο Durov αντέδρασε αμέσως αναφέροντας ότι το αίτημα της Γαλλίας για αποκλεισμό των λογαριασμών ‘αντιφρονούντων’ Ρουμάνων πολιτικών του είχε υποβληθεί προσωπικά από τον επικεφαλής της αντίστοιχης της CIA, γαλλικής υπηρεσίας πληροφοριών εξωτερικού (Direction Générale de la Sécurité Extérieure—DGSΕ) , Νικολά Λερνέρ, σε ένα ξενοδοχείο του Παρισιού την άνοιξη[8].

Μετά το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε παγκοσμίως, η DGSE επανήλθε την επομένη μέσω των Le Monde και L’ Agence France-Presse παραδεχόμενη όχι μία αλλά πολλές συναντήσεις με τον Durov. Αλλά οι συναντήσεις έγιναν, είπε η DGSE, μόνο και μόνο για να «του υπενθυμίσουμε με έμφαση τις ευθύνες της εταιρείας του, αλλά και τις δικές του προσωπικές ευθύνες, στην πρόληψη των απειλών της τρομοκρατίας και της παιδικής πορνογραφίας».

Το ψυχόδραμα συνεχίστηκε με νέα ανάρτηση του Durov αμέσως μετά: «Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες επιβεβαίωσαν ότι συναντήθηκαν μαζί μου – υποτίθεται για να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία και την παιδική πορνογραφία. Στην πραγματικότητα, η παιδική πορνογραφία δεν αναφέρθηκε καν. Ήθελαν τις IP διευθύνσεις υπόπτων για τρομοκρατία στη Γαλλία, αλλά το κύριο ενδιαφέρον τους ήταν πάντα η γεωπολιτική: Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία», έγραψε στο X τη Δευτέρα 19 Μαΐου.

O εικονιζόμενος Nicolas Lerner, αρχηγός της Γαλλικής CIA, είχε πολλαπλές συναντήσεις με τον σε ομηρία ευρισκόμενο στη Γαλλία επικεφαλής του Telegram, Pavel Durov, με πρόσχημα την αναζήτηση ΙP διευθύνσεων ‘τρομοκρατών’, αλλά στην πραγματικότητα προσβλέποντας σε παρεμβάσεις μέσω του Telegram στη Ρουμανία, την Μολδαβία και την Ουκρανία. Βλέπουμε ξανά το μοτίβο των ευρωπαίων λογοκριτών: με πρόσχημα την πάταξη της παρανομίας, πατάσσουν την μη αρεστή πολιτική δράση και απόψεις.

Στις 20 Μαΐου, ο Durov προσφέρθηκε να καταθέσει αυτά που γνώριζε για τις Γαλλικές επεμβάσεις στις Ρουμανικές προεδρικές εκλογές, που άλλωστε είχαν ήδη καταγγελθεί από τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης  George Simion, αλλά φυσικά η ρουμανική δικαιοσύνη εκώφευσε.

Στις 24 Μαΐου στη συζήτηση παρενέβη και η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα κατονομάζοντας αυτό που πλέον είχε γίνει ορατό από όσους παρακολουθούσαν το ψυχόδραμα. «Αποδεικνύεται», έγραψε η Ζαχάροβα στο Telegram, «ότι ο Μακρόν διέταξε τη σύλληψη του Durov όχι για να αντιμετωπίσει εσωτερικά προβλήματα μέσω της χρήσης βάρβαρων μεθόδων επί του αγγελιαφόρου, αλλά για να επηρεάσει τις εκλογές στη Ρουμανία, καθώς συνειδητοποιούσε ότι ο υποψήφιος της φιλελεύθερης δικτατορίας δεν θα μπορούσε να κερδίσει υπό οποιεσδήποτε νόμιμες συνθήκες».

Στις 19 Ιουνίου σε συνέντευξη που δημοσίευσε η γαλλική εφημερίδα Le Point, ο Durov αναφέρει ότι δεν ήταν μόνο ο επικεφαλής της γαλλικής CIA που τον περιτριγύριζε, αλλά ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας Εμμανουήλ Μακρόν, με τον οποίο είχε ιδιαίτερη σχέση καθώς τον είχε βοηθήσει να αποκτήσει τη γαλλική υπηκοότητα: «Για πολύ καιρό, μου έστελνε μηνύματα στο Telegram για κάθε είδους θέματα. Η τελευταία φορά ήταν την ημέρα της δήλωσης μου για τις ρουμανικές εκλογές και τη DGSE. Μου έστειλε ένα μήνυμα (χαμογελά). Δεν του απάντησα». Στην ίδια συνέντευξη ο Durov εκδηλώνει την απογοήτευσή του για τις δημοσιοσχεσίτικες πρακτικές επίδειξης του Μακρόν και την καθοδική πορεία της Γαλλίας.

Μετά την έναρξη της προκαταρκτικής ποινικής έρευνας κατά της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης Χ και κατά του Έλον Μασκ από την γαλλική δικαιοσύνη, ο Pavel Durov προχώρησε στις αιχμηρότερες μέχρι σήμερα δηλώσεις του για την κατάπτωση της γαλλικής δημοκρατίας. Η Γαλλία έχει εξαπολύσει «σταυροφορία» κατά της ελευθερίας του λόγου και της ίδιας της προόδου, δήλωσε στις 12 Ιουλίου προσθέτοντας ότι οι γαλλικές αρχές θα έπρεπε να συζητούν με τις εταιρείες τεχνολογίας αντί να τις διώκουν ποινικά. Οι ενέργειες των «Γάλλων γραφειοκρατών» θα έχουν ως μόνο αποτέλεσμα να «αποτρέψουν τις επενδύσεις και να βλάψουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας για δεκαετίες», έγραψε στο X.

Γ2. Η έρευνα της Κομισιόν κατά του Έλον Μασκ και ο ρόλος του διαβόητου Μπρετόν

Αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια αναδρομή εδώ στην έρευνα της Κομισιόν κατά της Χ με βάση την Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών (DSA). Όπως ήδη γνωρίζουμε, στην ιστορία αυτή εμπλέκεται ο διαβόητος πρώην Γάλλος επίτροπος της Κομισιόν Τιερί Μπρετόν, αυτός που υπερηφανευόταν ότι η ΕΕ μπορεί να κάνει στην Γερμανία ό,τι έκανε και στην Ρουμανία (δηλαδή να ακυρώσει τις εκλογές) αν κυριαρχήσει το AfD ενώ επίσης είχε περάσει και τον Ζούκενμπεργκ από ανάκριση Γ’ Βαθμού για να βεβαιωθεί ότι ο τελευταίος εφοδίαζε τις μυστικές υπηρεσίες με στοιχεία για τους χρήστες του Meta και τις απόψεις τους (βλ. ο.π.).

Με το θέμα έχει ασχοληθεί ο διακεκριμένος καθηγητής Νομοθεσίας Δημοσίου Συμφέροντος (Shapiro Professor of Public Interest Law) στο πανεπιστήμιο George Washington των ΗΠΑ, Jonathan Turley, ο οποίος επιχειρηματολογεί ότι ένας από τους λόγους που ο Μπρετόν στράφηκε κατά του Μασκ ήταν η πρόσβαση που ο τελευταίος έδωσε στον τότε υποψήφιο Ντόναλντ Τραμπ για να παραθέσει τις απόψεις του στο Χ.

Μεταφέρουμε εδώ άρθρο του με τίτλο: «‘Σας Παρακολουθούμε’: Ο Λογοκριτής της ΕΕ απειλεί τον Μασκ πριν από τη συνέντευξη του Τραμπ» δημοσιευμένο στις 13 Αυγούστου 2024.

Στο νέο μου βιβλίο για την ελευθερία του λόγου καθώς και σε διάφορες δημοσιογραφικές στήλες, γράφω για την Ευρωπαϊκή Πράξη για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (DSA) ως μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις κατά της ελευθερίας του λόγου στην ιστορία. Μία από τις πιο διαβόητες προσωπικότητες κατά της ελευθερίας του λόγου στον κόσμο είναι ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες, Thierry Breton. Ενώ ορισμένοι λογοκριτές δείχνουν απροθυμία στο έργο τους, ο Breton είναι ανατριχιαστικά ενθουσιώδης στο να απειλεί όσους έχουν αντίθετες απόψεις με διώξεις και οικονομική καταστροφή. Ο πρόσφατος στόχος του είναι ο Elon Musk για την απόφασή του να πάρει συνέντευξη από τον πρώην πρόεδρο Donald Trump. 

Αφού ο Musk αγόρασε το Twitter και δεσμεύτηκε να καταργήσει μεγάλο μέρος του συστήματος μαζικής λογοκρισίας της εταιρείας, ο Breton επιτέθηκε στην εταιρεία μετά από παρότρυνση της Hillary Clinton. 

Για όσους επέκριναν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα επικίνδυνο βήμα προς ένα σύστημα υπερεθνικής διακυβέρνησης, ο Breton είναι η προσωποποίηση των χειρότερων φόβων τους. Έχει χρησιμοποιήσει τις ευρείες εξουσίες και τα ασαφή πρότυπα του DSA για να αναγκάσει τις εταιρείες να συμμετάσχουν σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα λογοκρισίας.

Όπως έγραψα στο βιβλίο:  «Σύμφωνα με την DSA, οι χρήστες έχουν το δικαίωμα να αναφέρουν παράνομο περιεχόμενο στο διαδίκτυο και οι διαδικτυακές πλατφόρμες θα πρέπει να ενεργούν γρήγορα. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο τις απόψεις που θεωρούνται «παραπληροφόρηση», αλλά και εκείνες που χαρακτηρίζονται ως «υποκίνηση». Η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Margrethe Vestager, είναι μια από τις πιο εξέχουσες φωνές που ζητούν την επιβολή διεθνούς λογοκρισίας. Κατά την ψήφιση του DSA, η Βεστάγκερ δήλωσε εκστασιασμένη ότι «δεν είναι πλέον ένα σύνθημα, ότι ό,τι είναι παράνομο εκτός διαδικτύου πρέπει να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται ως παράνομο και στο διαδίκτυο. Τώρα είναι πραγματικότητα. Η δημοκρατία επέστρεψε».

Η εικόνα απεικονίζει τον Μεγάλο Αδελφό, τον αινιγματικό και πανταχού παρόντα ηγέτη της Ωκεανίας στο δυστοπικό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ «1984». Το παντού αναρτημένο σύνθημα «Ο Μεγάλος Αδελφός σας Παρακολουθεί» του ολοκληρωτικού κράτους στο «1984» αντηχεί την απειλή του Μπρετόν: «Μπορείτε να τρέξετε, αλλά δεν μπορείτε να κρυφτείτε».

Και ο καθηγητής Turley συνεχίζει:

Ο Breton απείλησε τον Musk ότι η ΕΕ παρακολουθεί και ότι η συνέντευξη με τον Trump θα μπορούσε να επιφέρει καταστροφικές κυρώσεις βάσει του DSA: «Δεδομένου ότι υπάρχει κίνδυνος ενίσχυσης του ενδεχομένως επιβλαβούς περιεχομένου [στην ΕΕ] σε σχέση με γεγονότα που έχουν μεγάλη απήχηση σε όλο τον κόσμο, έστειλα αυτή την επιστολή στον @elonmusk».

Όπως και στο παρελθόν, ο Breton αρνήθηκε να αναγνωρίσει ότι παρεμβαίνει στις εκλογές μιας άλλης χώρας. Καθισμένος στο γραφείο του στην ΕΕ, απαίτησε ότι ό,τι συζητείται στη συνέντευξη πρέπει να ικανοποιεί τα δικά του πρότυπα περιεχομένου: «Δεδομένου ότι το σχετικό περιεχόμενο είναι προσβάσιμο στους χρήστες της ΕΕ και αναμεταδίδεται επίσης εντός της επικράτειάς μας, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε πιθανές δευτερογενείς επιπτώσεις στην ΕΕ».

Ο Breton προειδοποίησε ρητά ότι οι λογοκριτές παρακολουθούσαν. Ο Breton έγραψε για τη συνέντευξη Musk-Trump: «Ως εκ τούτου, παρακολουθούμε τους πιθανούς κινδύνους στην ΕΕ που συνδέονται με τη διάδοση περιεχομένου που μπορεί να υποκινήσει βία, μίσος και ρατσισμό σε συνδυασμό με σημαντικά πολιτικά – ή κοινωνικά – γεγονότα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των συζητήσεων και των συνεντεύξεων στο πλαίσιο των εκλογών».

Ο Breton πρόσθεσε το τυπικό του μάντρα ότι η ελεύθερη έκφραση είναι αποδεκτή, αλλά μόνο αν δεν την θεωρεί «επιβλαβή».

«Αυτό σημαίνει», έγραψε ο Μπρετόν, «αφενός, ότι η ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας και του πλουραλισμού των μέσων ενημέρωσης, προστατεύονται αποτελεσματικά και, αφετέρου, ότι λαμβάνονται όλα τα αναλογικά και αποτελεσματικά μέτρα για τον περιορισμό της διάδοσης επιβλαβούς περιεχομένου συνδεόμενου με σχετικά γεγονότα, συμπεριλαμβανομένης της ζωντανής μετάδοσης, το οποίο, εάν δεν αντιμετωπιστεί, ενδέχεται να αυξήσει το προφίλ κινδύνου του X και να δημιουργήσει επιζήμιες επιπτώσεις στον διάλογο εντός της κοινωνίας και στη δημόσια ασφάλεια.»

Στη συνέχεια, απείλησε να επιβάλει καταστροφικές οικονομικές κυρώσεις έως ότου ο Musk λογοκρίνει άλλες προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένου ενδεχομένως ενός από τους δύο κορυφαίους υποψηφίους για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Musk απάντησε με ένα προκλητικό μήνυμα που ξεκινούσε με «Bonjour!». Πρόσθεσε μια απρεπή αναφορά στην ταινία Tropic Thunder.[9]

Ο Breton είναι μία από τις βασικές φιγούρες ενός κινήματος κατά της ελευθερίας του λόγου που έχει κατακλύσει την Ευρώπη. Τώρα χρησιμοποιεί την DSA, όπως πολλοί από εμάς προβλέψαμε, για να αναγκάσει άλλες χώρες να λογοκρίνουν τους πολίτες τους και ακόμη και τους ηγέτες τους. Πρόκειται για ελευθερία του λόγου που ρυθμίζεται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, το επίπεδο που έχει καθορίσει η ΕΕ και ο Breton.

O διαβόητος Μπρετόν ενώ προειδοποιεί τον Έλον Μασκ ότι θα τον παρακολουθούν για να εντοπίσουν παραβιάσεις της DSA κατά την χρήση της πλατφόρμας Χ για πολιτικές τοποθετήσεις, συμπεριλαμβανομένης της συνέντευξης του μετέπειτα εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ.

Υπάρχει μια συντριπτική ειρωνεία. Η αριστερά[10] έχει κάνει την «ξένη παρέμβαση» στις εκλογές ένα σύνθημα για να ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τη δημοκρατία. Ωστόσο, επικροτεί τους λογοκριτές της ΕΕ καθώς απειλούν εταιρείες που μεταδίδουν συνέντευξη με έναν Αμερικανό πολιτικό που έχει στοχοποιηθεί. Υποστηρίζει επίσης την εισαγωγή τέτοιων συστημάτων λογοκρισίας και μαύρης λίστας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν συμφωνείτε με τη λογοκρισία, τότε αυτό δεν θεωρείται επέμβαση, αλλά παρέμβαση.

Αν οι πολίτες θέλουν να δουν πού θα μας οδηγήσει το κίνημα κατά της ελευθερίας του λόγου στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκεί να κοιτάξουν την Ευρώπη, όπου η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Όπως έγραψα στο «The Indispensable Right: Free Speech in an Age of Rage» (Το απαραίτητο δικαίωμα: η ελευθερία του λόγου σε μια εποχή οργής):

«Ο αντίκτυπος αυτών των νόμων ήταν εμφανής σε μια δημοσκόπηση των Γερμανών πολιτών. Μόνο το 18% των Γερμανών αισθάνεται ελεύθερο να εκφράζει τις απόψεις του δημοσίως. Το 59% των Γερμανών δεν αισθάνεται ελεύθερο να εκφραστεί ούτε καν ιδιωτικά μεταξύ φίλων. Και μόνο το 17% αισθάνεται ελεύθερο να εκφραστεί στο διαδίκτυο. Η μόνη πραγματική επιτυχία της λογοκρισίας είναι η αναγκαστική ή επιβεβλημένη σιωπή όσων έχουν αντίθετες απόψεις. Αυτή η προσποίηση κοινωνικής αρμονίας αντιμετωπίζεται ως επιτυχία, παρόλο που λίγες απόψεις αλλάζουν, καθώς όλο και λιγότερες [διαφορετικές] φωνές ακούγονται στην κοινωνία».

Ο Musk είναι ίσως το μοναδικό άτομο με επαρκή οικονομικά μέσα και αποφασιστικότητα για να αντισταθεί στην ΕΕ και στους παγκόσμιους λογοκριτές. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο ο Musk έχει γίνει στόχος τόσων πολλών στα μέσα ενημέρωσης, στον ακαδημαϊκό χώρο και στις κυβερνήσεις. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο πολλοί από εμάς υποστηρίζουμε το X και τον αγώνα του ενάντια στην ΕΕ και τον Breton.

Δ. Η Γερμανία συνδυάζει την κήρυξη της ελευθερίας λόγου ως παράνομης με το ναζιστικό παρελθόν της

Η προσπάθεια ποινικοποίησης των απόψεων που διαφωνούν με τις άνωθεν εκπορευόμενες αφηγήσεις εξελίσσεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της ΕΕ, με κεντρικό εργαλείο—όπως έχουμε δει—την DSA για θέματα που αφορούν καταγραφή απόψεων σε ψηφιακές πλατφόρμες ή στα μέσα ενημέρωσης. Αλλά η κήρυξη της αντίθετης άποψης ως παράνομης δεν σταματά μόνο εκεί, αφορά και τον προφορικό λόγο.

Η Γερμανία προσφέρει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου διαδηλώσεις κατά της γενοκτονίας στην Γάζα κηρύσσονται παράνομες και διαδηλωτές μπορεί να διωχθούν εάν κρατάνε Παλαιστινιακή σημαία—όπως και στην Βρετανία—ενώ στις 6 Αυγούστου 2024, ένα δικαστήριο στο Βερολίνο καταδίκασε μια νεαρή γυναίκα ονόματι Ava Moayeri σε πρόστιμο 600 ευρώ επειδή φώναξε «Από τον ποταμό μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα είναι ελεύθερη» (“From the river to the sea, Palestine will be free”). Είχε προηγηθεί η ψήφιση νόμου που απαγορεύει το σύνθημα και η δίκη ήταν η πρώτη περίπτωση εφαρμογής του. Η δικαστής Birgit Balzer που επέβαλε την ποινή δήλωσε ότι το σύνθημα αυτό «μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ως άρνηση του δικαιώματος του Ισραήλ να υπάρχει και ως υποστήριξη της επίθεσης [της Χαμάς]».

Καταστολή διαδήλωσης για την Παλαιστίνη στη Γερμανία

Ένας από τους δικηγόρους της Moayeri, ο Alexander Gorski, καταδίκασε αυτό το γεγονός ως «μια μάλλον σκοτεινή μέρα για την ελευθερία της έκφρασης στη Γερμανία». «Από τη δική μου οπτική γωνία, το σύνθημα δεν θα έπρεπε ποτέ να αποτελέσει αντικείμενο ποινικής έρευνας. Αν κάποιοι δεν είναι ικανοποιημένοι με τη φράση, θα έπρεπε να μπορούν να την αντικρούσουν με τις δικές τους ιδέες — έτσι θα έπρεπε να λειτουργεί μια φιλελεύθερη δημοκρατία», δήλωσε ο κ. Γκόρσκι. «Αντ’ αυτού, το γερμανικό κράτος και το Βερολίνο εξαπολύουν καταστολή εναντίον του φιλοπαλαιστινιακού κινήματος».

Αν και το σύνθημα σαφώς μιλά για ίσα δικαιώματα και ελευθερίες του λαού που ζει μεταξύ του Ιορδάνη ποταμού και της Μεσογείου—σε αντίθεση με την πολιτική απαρτχάιντ του Ισραήλ—ο τότε Γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης, Μάρκο Μπούσμαν, δήλωσε ότι το σύνθημα ισοδυναμεί με «υποστήριξη των δολοφονιών που διαπράχθηκαν στο Ισραήλ» κατά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου. Αν και η φράση είναι προγενέστερη των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου, καθώς χρονολογείται τουλάχιστον από το 1960, ο κ. Μπούσμαν δήλωσε σε ανακοίνωση του γραφείου του την Τρίτη 6/8/2024: «Το σύνθημα ‘Από τον ποταμό μέχρι τη θάλασσα’ είναι σύνθημα της Χαμάς. Η Χαμάς έχει απαγορευτεί να δραστηριοποιείται στη Γερμανία. «Η χρήση του συνθήματος μπορεί επομένως να συνιστά χρήση συμβόλων ή προπαγάνδας απαγορευμένης οργάνωσης», πρόσθεσε. «Αυτό τιμωρείται από το νόμο».

Σχολιάζοντας την ετυμηγορία της δικαστίνας Balzer, ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Koç της Κωνσταντινούπολης Tarik Cyril Amar επισήμανε, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ότι από νομική άποψη δεν θεμελιώνεται κανένα δικαίωμα ενός οποιουδήποτε κράτους να υπάρχει καθώς «είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός του διεθνούς δικαίου ότι τα κράτη δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα» και παρέπεμψε σε σχετικό άρθρο στο πανεπιστημιακό περιοδικό Conversation.

Είναι οι λαοί και τα έθνη, αλλά όχι τα κράτη, που έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Κανείς δεν θεώρησε ότι καταπατήθηκαν τα ‘δικαιώματα’ της Ανατολικής Γερμανίας, της Τσεχοσλοβακίας ή της Σοβιετικής Ένωσης όταν έπαψαν να υπάρχουν ως κρατικές οντότητες. Και επιπρόσθετα, η επικεφαλής της διπλωματίας στην ΕΕ Κάγια Κάλας έχει επανειλημμένα καλέσει για την διάλυση της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως κράτους χωρίς κανείς να θεωρήσει ότι αυτό αποτελεί νομικό παράπτωμα εις βάρος του (ανύπαρκτου) «δικαιώματος ύπαρξής» της Ρωσίας ως κράτους. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Scott Burchill, πρώην καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο Deakin της Αυστραλίας: «Κανένα κράτος δεν έχει εγγενή νομιμότητα».

Το να επιλέγει ένας λαός τον τρόπο της κρατικής του συγκρότησης, αυτό αποτελεί δικαίωμα που ονομάζεται «αυτοδιάθεση των λαών». Άλλο είναι το ανύπαρκτο από νομική άποψη «δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει» και άλλο είναι το υπαρκτό νομικά «δικαίωμα [των κατοίκων του] να ζουν ειρηνικά εντός ασφαλών και αναγνωρισμένων συνόρων», σύμφωνα με τη διατύπωση της απόφασης 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, που βεβαίως αφορά όλες τις εθνότητες που ζουν εντός της χώρας.

Ενδεχομένως εδώ ο αναγνώστης να θεωρεί ότι το παρακάνουμε με τις λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι έτσι. Διότι το παραπάνω παράδειγμα αποτελεί ‘καραμπινάτη’ περίπτωση ηθελημένης σύγχυσης μεταξύ πολιτικής άποψης και δήθεν ποινικού αδικήματος. Σε αυτήν ακριβώς τη σύγχυση—στην πραγματικότητα λαθροχειρία—βασίζεται η ποινικοποίηση ως ‘παράνομης’ της κάθε αντίθετης άποψης που μάχεται αυτόν τον καιρό να επιβάλει η Κομισιόν και οι περιφερειακοί υπηρέτες της.

Πλέον οι μη αποδεκτές από το ολοκληρωτικό κράτος πολιτικές απόψεις θα κατατάσσονται σε κάποιο κουτάκι παράνομης δράσης που θα προβλέπει η νομοθεσία, όπως ‘ρητορική μίσους’, ‘πρόκληση ανησυχίας’, ‘σκανδαλισμός των πολιτών’, ‘πρόσκληση σε στάση’, ‘απαγορευμένη προπαγάνδα’, ‘διασπορά ψευδών ειδήσεων’, ‘διάδοση θέσεων απαγορευμένων οργανώσεων ή εχθρικών μυστικών υπηρεσιών’, ‘άρνηση δικαιωμάτων τρίτων’, κ.ο.κ.

Στην προκειμένη περίπτωση, μια πολιτική άποψη—η επικράτηση όρων ελευθερίας στα Παλαιστινιακά εδάφη, του Ισραήλ συμπεριλαμβανομένου—ποινικοποιείται με την επίκληση ενός ανύπαρκτου νομικά δικαιώματος του κράτους του Ισραήλ να «υπάρχει», που επιπλέον είναι και άσχετο με την συγκεκριμένη πολιτική άποψη. Ακόμη όμως και η υποστήριξη της άποψης ότι το κράτος του Ισραήλ πρέπει να πάψει να «υπάρχει», στην πραγματικότητα δεν συνιστά ποινικό αδίκημα αλλά πολιτική άποψη, που η αντίκρουσή της οφείλει να γίνεται με επιχειρήματα και όχι με την χρήση του ποινικού κώδικα σε μια υποτιθέμενη αστική δημοκρατία.

Η περίπτωση της Ava Moayeri κάθε άλλο παρά μοναδική είναι στις προσπάθειες του γερμανικού κράτους να ποινικοποιήσει τις αντι-σιωνιστικές απόψεις που πλέον φτάνουν σε γκροτέσκα επίπεδα. Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Εβραϊκής καταγωγής αγωνίστριας Rachael Shapiro, που η οικογένειά της ξεκληρίστηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς καταδικάστηκε στις 30 Ιουλίου 2025 επειδή—ανάμεσα στα άλλα—ανάρτησε στο Instagram ένα τραγούδι που στους στίχους του υπήρχαν τα λόγια «From the River to the Sea». Όπως γράφει η ίδια στο βιωματικό άρθρο της με τίτλο «Οι Γερμανοί δολοφόνησαν την οικογένειά μου κατά τη διάρκεια της ναζιστικής γενοκτονίας. Τώρα η Γερμανία με στοχοποιεί επειδή διαμαρτύρομαι για το Ολοκαύτωμα που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα»:

«Η προσπάθεια του Γερμανικού Κράτους να φιμώσει και να ποινικοποιήσει τις απόψεις όσων αντιτίθενται στη γενοκτονία είναι μια ανατριχιαστική επανάληψη της ιστορίας. Το να χρησιμοποιείται κακόβουλα η γερμανική ιστορία του γενοκτονικού αντισημιτισμού εναντίον όσων εκφράζουν την αντίθεσή τους στη σημερινή γενοκτονία είναι μια διεστραμμένη ατιμία. Όντας Εβραία, απόγονος αυτών που δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, χαρακτηρίζομαι αντισημίτρια επειδή καταγγέλλω τη μαζική δολοφονία, τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Με αποκαλεί ‘εγκληματία που σπέρνει το μίσος’ ένα κράτος που χρησιμοποιεί ως όπλο την εβραϊκή μου ταυτότητα και τη γενοκτονία που υπέστη η οικογένειά μου για να δικαιολογήσει τη διάπραξη αυτών των νέων γενοκτονικών φρικαλεοτήτων σήμερα.»

From the river to the sea Palestine will be free

Ε. Όπου η Πρόεδρος της Κομισιόν αποκαλύπτει ότι οι ευρωβουλευτές που διαφωνούν μαζί της είναι υπονομευτές της δημοκρατίας και πράκτορες του Πούτιν

Στις 10 Ιουλίου το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ψήφισε πρόταση μομφής κατά της επικεφαλής της ευρω-αριστοκρατίας Ούρσουλα Φον Ντερλάιεν μετά από τη συγκέντρωση του απαιτούμενου αριθμού υπογραφών με πρωτοβουλία του Ρουμάνου ευρωβουλευτή Gheorghe Piperea.

Η πρόταση στηριζόταν σε τρεις κύριες κατηγορίες, η πρώτη από τις οποίες αφορά τα μηνύματα κειμένου που αντάλλαξαν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer, Albert Bourla, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το εμβόλιο κατά της COVID-19 που οδήγησαν στην προμήθεια εμβολίων αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την Pfizer. Η πρόεδρος της Κομισιόν αρνείται να δημοσιοποιήσει τα μηνύματα παρά την σφοδρή επίπληξη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οι άλλες κατηγορίες αφορούσαν την καταχρηστική χρήση του νόμου για τις ψηφιακές υπηρεσίες (DSA) στις εθνικές εκλογές και του άρθρου 122 των συνθηκών της ΕΕ για την παράκαμψη του ευρω-κοινοβουλίου στο νέο πρόγραμμα δανείων ύψους 150 δισεκατομμυρίων ευρώ για την άμυνα.

«Η Επιτροπή υπό την ηγεσία της προέδρου Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν χαίρει πλέον της εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου όσον αφορά την τήρηση των αρχών της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της χρηστής διακυβέρνησης, που είναι απαραίτητες για μια δημοκρατική Ένωση», αναφέρεται στο κείμενο πρότασης μομφής.

Η επικεφαλής της ευρω-αριστοκρατίας έδωσε χαρακτηριστικό στίγμα της συνολικής αντιμετώπισης από την ηγεσία της ΕΕ της κριτικής και της διαφωνίας ως παράνομης και ανεπίτρεπτης, κατηγορώντας ούτε λίγο ούτε πολύ τους αντιφρονούντες ευρωβουλευτές για εξτρεμισμό που υπονομεύει την δημοκρατία και για εσχάτη προδοσία σε ομιλία της στο ευρωκοινοβούλιο στις 7 Ιουλίου. Κατά την Ούρσουλα, η κριτική που της ασκήθηκε αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία και εκπορευόταν από πράκτορες του Πούτιν.

Όπως διαβάζουμε στο Euronews, η κα Ούρσουλα δήλωσε μιλώντας στο ευρω-κοινοβούλιο: «Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες σχετικά με τις απειλές που αντιμετωπίζει η δημοκρατία μας. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή αγώνα μεταξύ δημοκρατίας και αντι-φιλελευθερισμού. Βλέπουμε την ανησυχητική απειλή από εξτρεμιστικά κόμματα που θέλουν να πολώσουν τις κοινωνίες μας με παραπληροφόρηση». Και συμπλήρωσε για τους καταθέτοντες την πρόταση μομφής: «Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι έχουν απαντήσεις, αλλά υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι πολλοί από αυτούς υποστηρίζονται από τους εχθρούς μας και από τους χειριστές τους στη Ρωσία ή αλλού». Και δείχνοντας τα έδρανα των διαφωνούντων ευρωβουλευτών πρόσθεσε: «Και αρκεί να κοιτάξετε μερικούς από τους υπογράφοντες αυτής της πρότασης για να καταλάβετε τι εννοώ».

Η παρέμβασή της συνοδεύτηκε από συνεχείς αποδοκιμασίες και διακοπές, με αποτέλεσμα η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Roberta Metsola, να ζητήσει «να σταματήσουν τις διακοπές».

Αντιλαμβανόμαστε ότι αν εκλεγμένοι ευρωβουλευτές, που το βασικό αμάρτημά τους ήταν ότι ζήτησαν λογοδοσία, βρίσκονται αντιμέτωποι με τέτοιες κατηγορίες για υπονόμευση της δημοκρατίας και για εσχάτη προδοσία—καθώς τους χαρακτηρίζει πράκτορες της Ρωσίας, η οποία έχει επανειλημμένα χαρακτηριστεί ως εχθρός της Ευρώπης—τότε οι απλοί άνθρωποι τι αντιμετώπιση θα πρέπει να περιμένουν από τις διατάξεις τις εκπορευόμενες από την Κομισιόν, όπως η DSA; Μάλλον θα πρέπει να ετοιμάζουν τα μπογαλάκια τους για τα ξερονήσια (ή και χειρότερα).

«Τι υποστηρίζετε κυρία μου;»: Τα «επιχειρήματα» της κας Ούρσουλας,
αλλά και των επικριτών της, οι αναγνώστες μπορούν να τα παρακολουθήσουν ζωντανά εδώ.

Για την ιστορία, η πρόταση μομφής συνάντησε αναπάντεχα μεγάλη υποστήριξη. Στην ψηφοφορία επέλεξαν να μη συμμετάσχουν 167 ευρωβουλευτές, ενώ υπέρ της πρότασης ψήφισαν 175, κατά 360 και 18 απείχαν. Στην πρώτη πρόταση μομφής από το 2014, οι ευρω-άρχοντες κατάφεραν να πείσουν με σκληρό αγώνα τις ομάδες των φιλελευθέρων και των σοσιαλιστών να μην απέχουν, όπως αυτές είχαν αρχικά αποφασίσει. Οι φιλελεύθεροι μεταπείστηκαν μέσω του φόβου της ‘δεξιάς’ ενώ οι σοσιαλιστές μέσω αλλαγής του προϋπολογισμού που τους υποσχέθηκε η πρόεδρος της ευρω-αριστοκρατίας. Ο Gheorghe Piperea δήλωσε ότι πλέον άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και η κα Ούρσουλα θα πρέπει να δίνει στο εξής λόγο, πλην όμως ο εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (από όπου προέρχεται η κα Ούρσουλα) δήλωσε ότι μέχρι να επιστρέψουν από τις θερινές διακοπές, οι ευρωβουλευτές θα έχουν ξεχάσει αυτή την οδυνηρή για την πρόεδρο περιπέτεια.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι διατεταγμένες υπηρεσίες προπαγάνδας της ΕΕ έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο και τις επόμενες μέρες εκστράτευσαν για να διοχετεύσουν την εξωφρενική αφήγηση περί δικτύου πρακτόρων του Πούτιν στο ευρωκοινοβούλιο. Για την όλη επιχείρηση γνωστικού πολέμου, η γνωστή Γαλλίδα σχολιαστής Rachel Marsden έγραψε ένα αξιόλογο σχόλιο, που μεταφράζουμε στη συνέχεια.

Ε1. Το σχόλιο της Rachel Marsden: «Τελικά το Κρεμλίνο μισεί την Φον Ντερ Λάιεν περίπου όσο την μισούν και οι ευρωβουλευτές».

Προφανώς, η προσπάθεια να κληθεί σε λογοδοσία η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αποτελεί πλέον ρωσική επιχείρηση, σύμφωνα με το Der Spiegel, το οποίο επικαλείται μια νέα έκθεση ενός think tank συνδεδεμένου με το ΝΑΤΟ.

Η μελέτη αντιμετωπίζει την εποπτεία από αιρετούς και από τους ευρωπαίους νομοθέτες, των οποίων η δουλειά, ιδανικά, περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από το να χειροκροτούν σαν εκπαιδευμένες φώκιες κάθε φορά που ένας μη εκλεγμένος ευρωκράτης καίει δημόσια χρήματα, ως μέρη κάποιου είδους συνωμοσίας για ρωσική διείσδυση.

«Μαζική υποστήριξη για αυτή την προσπάθεια ανακαλύφθηκε επίσης να διαδίδεται από φιλο-κρεμλινικά μέσα ενημέρωσης, bloggers και διαδικτυακούς influencers, όπως αναφέρει η οργάνωση Debunk.org με έδρα τη Λιθουανία[11], η οποία ειδικεύεται στην ανάλυση της παραπληροφόρησης και της ρωσικής προπαγάνδας, που θεωρείται μέρος του υβριδικού πολέμου της Ρωσίας κατά της ΕΕ», έγραψε το Spiegel, καθώς περιγράφει ρωσικά μέσα ενημέρωσης που «τροφοδότησαν» την πρόσφατη ψήφο μη εμπιστοσύνης κατά της φον ντερ Λάιεν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Μεταξύ των μεγαλύτερων ιστότοπων ήταν εκείνοι του καναλιού ρωσικής προπαγάνδας RT…»

Σύμφωνα με το προκαταρκτικό αντίγραφο αυτής της έκθεσης που είδε το Spiegel, η μελέτη εξέτασε 284 άρθρα από μέσα ενημέρωσης που συνδέονται με τη Ρωσία. Πόσα ακριβώς από αυτά τα άρθρα εξέφραζαν κάτι σαν το ότι μόνο η απομάκρυνση της φον ντερ Λάιεν θα μπορούσε να σώσει την Ευρώπη; Το 90%; Το 75%; Ίσως το μισό; Όχι, μόνο το 35%. Περίπου το ίδιο ποσοστό με αυτό των ευρωβουλευτών που ψήφισαν υπέρ της απομάκρυνσής της (32,7%). Σύμφωνα με αυτή τη λογική, το Κρεμλίνο είναι τόσο υποστηρικτικό προς την Ούρσουλα όσο και οι Βρυξέλλες. Παράδοξο.

Το Spiegel ανέφερε ότι αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη αφήγηση που υποτίθεται ότι υποστηρίζεται από το Κρεμλίνο, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης. Άλλες αφηγήσεις περιελάμβαναν την άποψη ότι η φον ντερ Λάιεν ανήκει σε μια διεφθαρμένη ελίτ που λήστεψε τους πολίτες για να γεμίσει τις τσέπες των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών. Διότι, προφανώς, το να πεις ότι ίσως οι συμβάσεις της ΕΕ δεν πρέπει να υπογράφονται με τον διευθύνοντα σύμβουλο μιας εταιρείας μέσω εξαφανισμένων γραπτών μηνυμάτων, σημαίνει ότι εκτελείς τις εντολές του Πούτιν. Η πραγματική δημοκρατία σημαίνει ότι κλείνεις το στόμα σου όταν βλέπεις τους άρχοντές σου να κάνουν σκοτεινές πράξεις.

Θέλετε άλλη μία ‘γραμμή’ που υποτίθεται ότι έδωσε το Κρεμλίνο; Ότι η Ούρσουλα, παρά τον προεδρικό της τίτλο, δεν εκλέχθηκε ποτέ. Ως σχολιάστρια που την αποκαλεί προσωπικά «Βασίλισσα Ούρσουλα», πραγματικά εκπλήσσομαι που αυτό [ως επινόηση] δεν κατατάχθηκε υψηλότερα. Δεν είναι ότι αυτή κέρδισε την ψήφο του λαού ή κάτι τέτοιο. Επιλέχθηκε σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις στο πίσω δωμάτιο και στη συνέχεια υποβλήθηκε σε μια απλή επικύρωση από τους νομοθέτες της ΕΕ. Ο μόνος αντίπαλός της σε αυτή τη λεγόμενη «εκλογή» ήταν κυριολεκτικά  το «όχι η Ούρσουλα». Μόνο η ΕΕ, με όλες τις δυστοπικές της παραισθήσεις, θα μπορούσε να αποκαλέσει κάτι τέτοιο «εκλογή».

Στη συνέχεια, υπήρξε ο ισχυρισμός [ΣΗΜ. στη μελέτη για τη διάδοση ρωσικής προπαγάνδας κατά της Ούρσουλα Φον] ότι είναι εμμονική με την αντιπαράθεση προς τη Ρωσία. Το οποίο, ε, δεν είναι αντικειμενικά σαφώς αληθές; Εννοώ, ελάτε τώρα. Αν υπάρχουν εξωγήινοι κάπου εκεί έξω, μπορεί να μην γνωρίζουν πολλά για τη Γη, εκτός από το γεγονός ότι η Φον ντερ Λάιεν είναι εμμονική με τη Ρωσία – ένα φαινόμενο εύκολα ορατό από το διάστημα.

Ακόμα και λίγο πριν την ψηφοφορία, κατηγόρησε τους νομοθέτες που την έθεσαν υπό δημοκρατική λογοδοσία ότι είναι μαριονέτες του Κρεμλίνου, μόνο και μόνο επειδή ήθελαν να δώσει εξηγήσεις. «Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι πολλοί [ΣΗΜ από τους ευρωβουλευτές που τάχθηκαν υπέρ της μομφής] υποστηρίζονται από τους εχθρούς μας και από τους μαριονετίστες που κινούν τα νήματα τους από τη Ρωσία ή από αλλού. Αυτό που ακούμε από εσάς είναι κινήματα που τροφοδοτούνται από συνωμοσίες, από αντιεμβολιαστές, για να εισάγουν απολογητές και αρκεί να κοιτάξετε μερικούς από τους υπογράφοντες αυτής της πρότασης για να καταλάβετε τι εννοώ», προέβαλε ως επιχείρημα.

Εδώ ας κάνουμε ένα βήμα πίσω. Γιατί ακριβώς αντιμετώπισε αυτή την ψήφο μη εμπιστοσύνης; Επειδή ουδείς εκλεγμένος και υποκείμενος σε λογοδοσία στην ΕΕ δεν μπόρεσε να παράσχει συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τους όρους των συμβάσεων για τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για τα εμβόλια Covid, τα οποία η ίδια ανάγκασε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να πληρώσουν. Εμβόλια που είναι πλέον τόσο άχρηστα που πετιούνται σε χωματερές σε όλη την Ευρώπη, όπου μονόφθαλμα λούτρινα ζωάκια, μουλιασμένα κουτιά από πίτσα και ένα μουχλιασμένο φουτόν μόλις έλαβαν την τρίτη δόση τους, ευγενική προσφορά των φορολογουμένων της ΕΕ. Πριν από την υπογραφή μίας από αυτές τις συμβάσεις είχε προηγηθεί μια σειρά ανταλλαγών μηνυμάτων μεταξύ της Ούρσουλα και του διευθύνοντος συμβούλου της Pfizer, Robert Bourla, για την οποία η ίδια καυχήθηκε στους New York Times ακριβώς πριν αυτοί εξαφανιστούν α-λα-Χουντίνι.

Μέχρι στιγμής, τα δικαστήρια της έχουν ζητήσει ευγενικά να δώσει εξηγήσεις. Και σε αυτό το σημείο έχουμε τώρα κολλήσει. Έτσι, απογοητευμένοι, νομοθέτες σκέφτηκαν ότι τουλάχιστον θα μπορούσαν να την κάνουν να νιώσει άβολα δημοσίως με μια ψήφο μη εμπιστοσύνης, προσπαθώντας να την αναγκάσουν να δώσει τουλάχιστον μερικές απαντήσεις στους φορολογούμενους.

Το αποτέλεσμα; Το ερμηνευτικό τραγούδι και το σόλο κλακέτες της Ούρσουλα στο Κοινοβούλιο: «Ο Πούτιν το έκανε: Η παράνοια σε τρεις πράξεις». Τελικά επέζησε της ψηφοφορίας χάρη σε μερικά ψίχουλα του προϋπολογισμού που πετάχτηκαν στους ‘αριστερούς’, οι οποίοι αλλιώς έλεγαν ότι θα την καταψήφιζαν. Αλλά ακόμη και αυτοί δήλωσαν στο Politico ότι ήταν η «απολύτως τελευταία της ευκαιρία».

Κι έτσι, νάσου και φτάνει το Debunk.org, ένα σκοτεινό μέσο «ελέγχου της αλήθειας» που φαίνεται να το παρακάνει λίγο με το όνομά του. [ΣΗΜ. το όνομα μεταφράζεται ως «Οργανισμός Ξεσκεπάσματος»]. Χρηματοδοτείται από, για να δούμε… μέλη του ΝΑΤΟ όπως η γερμανική κυβέρνηση, το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, το Υπουργείο Άμυνας της Λιθουανίας, αλλά και το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ, που είναι πρακτικά μια μασκότ του ΝΑΤΟ. Με άλλα λόγια, είναι περίπου τόσο ανεξάρτητο όσο ένας έφηβος που καλεί τη μαμά του για «υπηρεσία δωματίου».

Και, δεν θα το πιστέψετε, έφτασαν καλπάζοντας σαν λευκοί ιππότες για τη διάσωση της βασίλισσας Ούρσουλα, με μια ολόκληρη «μελέτη» που επιβεβαιώνει το μάντρα της ότι η ψήφος μη εμπιστοσύνης δεν ήταν παρά μια συνωμοσία του Κρεμλίνου. Θα μπορούσαν απλά να ονομάσουν τον εαυτό τους Spin.org [ΣΗΜ. «Οργανισμός Παραμυθιών»][12]. Αλλά εντάξει, ας αποκαλέσουμε τον σκεπτικισμό και την απαίτηση για βασική λογοδοσία «ρωσική εκστρατεία παραπληροφόρησης» και ας αγνοήσουμε εντελώς το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης που συνδέονται με τη Ρωσία απλώς αντηχούσαν τη γενική δυσαρέσκεια που αναβλύζει εδώ και καιρό στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και στο ευρωκοινοβούλιο.

Όπως αναφέρουν πολλά μέσα ενημέρωσης, μεταξύ των οποίων το Politico και το Euronews, οι καθεστωτικοί σοσιαλιστές της ΕΕ έχουν απογοητευτεί από αυτό που εκλαμβάνουν ως ανοίγματα της φον ντερ Λάιεν προς την ακροδεξιά. Το κεντρώο Renew Europe εκφράζει την απογοήτευσή του για το όλο και πιο υπεροπτικό της στυλ. Ακόμη και οι σύμμαχοί της στο κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) την επικρίνουν για την συγκεντρωτική της προσέγγιση στη διακυβέρνηση.

«Οι πρωτεύουσες της ΕΕ εξοργίζονται με την «βασίλισσα» φον ντερ Λάιεν. Διπλωμάτες κατηγορούν την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για υπέρβαση των ορίων εν μέσω της αναταραχής για το ταξίδι της στο Ισραήλ», έγραψε το Politico το 2023. «Από βασίλισσα σε αυτοκράτειρα: Η αρπαγή της εξουσίας από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν», έγραψε πέρυσι. «Η έφεσή της για συγκεντρωτισμό, ο απόμακρος χαρακτήρας της και η αποφυγή της να ασχολείται με αμφιλεγόμενα θέματα της έχουν χαρίσει το παρατσούκλι «Βασίλισσα Ούρσουλα» στις Βρυξέλλες», αναφέρει το Euronews.

Η εισαγωγική φωτογραφία του άρθρου του Politico με τίτλο «Από βασίλισσα σε αυτοκράτειρα: Περιγράφοντας εκ των ενδο την αρπαγή της εξουσίας από την Ursula von der Leyen».

Ξέρετε τι θα ήταν πραγματικά διαφωτιστικό; Μια σύγκριση σημείο προς σημείο της κάλυψης από τα «ρωσικά» και από τα «μη ρωσικά» μέσα ενημέρωσης, γιατί αν και εγώ η ίδια την αποκαλώ «Βασίλισσα Ούρσουλα» εδώ και χρόνια, προφανώς ο όρος έχει αρχίσει να γίνεται δημοφιλής και στα mainstream μέσα. Το Debunk.org κατηγορεί τον ρωσικό Τύπο ότι υπαινίσσεται ότι «η φον ντερ Λάιεν ήταν μια μη δημοκρατικά νομιμοποιημένη αυταρχική ηγέτιδα». Αυτό είναι ένας μακροσκελής τρόπος για να πεις «Βασίλισσα», όπως κάνουν τελευταία ακόμη και τα mainstream μέσα ενημέρωσης, αλλά και, προφανώς, οι ίδιοι οι συνάδελφοί της, όπως υποστηρίζει το Euronews.

Αλλά ίσως μια ευρύτερη ανάλυση θα είχε περιπλέξει την ωραία, καθαρή αφήγηση περί προπαγάνδας που προωθεί το Κρεμλίνο. Και ποιος το χρειάζεται αυτό όταν η Βασίλισσα Ούρσουλα έχει έναν θρόνο να προστατεύσει;

Είναι αστείο το πώς η «ρωσική παραπληροφόρηση» φαίνεται να εμφανίζεται πάντα ακριβώς όταν εμφανίζεται και η υποχρέωση λογοδοσίας. Αν το να αμφισβητείς τη συμπεριφορά της Ούρσουλας σε κάνει ρωσικό ενεργούμενο, τότε το μεγαλύτερο μέρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πρέπει μάλλον να εγγραφεί ως ξένοι πράκτορες. Γιατί ή το Κρεμλίνο κυβερνά τώρα τη μισή Ευρώπη, ή το Debunk.org πρέπει να κάνει μια προσπάθεια να εξέλθει από τα υπόγεια του ΝΑΤΟ και να αγγίξει το γρασίδι.

ΣΤ. Και η περίπτωση της Ελλάδας

Όπως είδαμε στην αρχή του παρόντος, Η ελληνική ρυθμιστική αρχή που αδειοδότησε τους ‘έμπιστους πληροφοριοδότες’—ανάμεσά τους και το GFC του κ. Σιτίστα—επιμένει στην άνωθεν εκπορευόμενη διάκριση: δεν διώκεται η ελευθερία της γνώμης αλλά η διάδοση παράνομου περιεχομένου. Τους ‘έμπιστους πληροφοριοδότες’ δεν τους ενδιαφέρει—λέει η ΕΕΤΤ—ο εντοπισμός «αναληθών ειδήσεων» αλλά «ο εντοπισμός και η ανάδειξη παράνομου περιεχομένου» το οποίο ορίζεται ως εξής:

«Ειδικότερα “παράνομο περιεχόμενο” είναι κάθε πληροφορία που από μόνη της ή σε σύνδεση με μια δραστηριότητα δεν συμμορφώνεται με το ενωσιακό δίκαιο ή το δίκαιο οποιουδήποτε κράτους μέλους, ανεξάρτητα από το ακριβές αντικείμενο ή τη φύση του δικαίου αυτού».

Ας δούμε λοιπόν μερικά χειροπιαστά παραδείγματα εντοπισμού παράνομου περιεχομένου από τον ‘έμπιστο πληροφοριοδότη’ κ. Σιτίστα.

Αλλά πιο πριν ας δούμε πώς η ίδια η ΕΕΤΤ κατατάσσει τις κατηγορίες παράνομου περιεχομένου στις οποίες θεωρείται ειδικός ο πρώην υπαξιωματικός της αεροπορίας με ειδικότητα χειριστή-εκπαιδευτή σκύλων και μη κάτοχος οποιουδήποτε πτυχίου ανωτέρας εκπαίδευσης, τον οποίο η ΕΕΤΤ, «μετά από προφορική εισήγηση του Προέδρου της ΕΕΤΤ, καθηγητή Κωνσταντίνου Μασσέλου» έχρισε εμπειρογνώμονα «εντοπισμού και ανάδειξης» του.

Και όχι εμπειρογνώμονα της ‘σειράς’, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, ο κ. Σιτίστας διαθέτει

«ιδιαίτερη εμπειρογνωσία και ικανότητα για την ανίχνευση, τον εντοπισμό και την αναφορά παράνομου περιεχομένου, ανεξαρτησία από κάθε πάροχο επιγραμμικών πλατφορμών, και επιμέλεια, ακρίβεια και αντικειμενικότητα κατά τον εντοπισμό παράνομου περιεχομένου και την υποβολή ειδοποιήσεων στους παρόχους πλατφορμών».

Διαβάζουμε λοιπόν στην απόφαση της ΕΕΤΤ ότι το GFC (δηλαδή ο κ. Σιτίστας) είναι εμπειρογνώμονας, ανάμεσα στα άλλα, και στις κατηγορίες «Κ25 Χειραγώγηση πληροφοριών και παρέμβαση από τρίτες χώρες (Foreign information manipulation and interference)», «Κ26 Παραποίηση πληροφοριών με στόχο να επηρεασθεί το αποτέλεσμα εκλογών (Information manipulation aimed at affecting sincerity/outcome of elections)» και «K43 Πρόκληση ή υποκίνηση σε τέλεση αδικήματος επικίνδυνου για την δημόσια ασφάλεια (Provocation or incitement to commit an offense dangerous to public safety)».

Τι απόψεις έχει λοιπόν υποστηρίξει ο κ. Σιτίστας όσο αφορά την «χειραγώγηση πληροφοριών και παρέμβαση από τρίτες χώρες»;

Θα θυμόμαστε ότι από τον καιρό που ήταν στην διευθυντική ομάδα του Ellinika Hoaxes, λιγότερο από δύο χρόνια πριν—και άρα ο μισθός του εξαρτιόταν από τις πληρωμές του META, δηλαδή ήταν εξαρτημένος «από πάροχο επιγραμμικών πλατφορμών», είχε υποστηρίξει προκαλώντας δημόσια κατακραυγή ότι Ν/Σ που είχε κατατεθεί στη Δανία και προέβλεπε μακροχρόνιες φυλακίσεις σε όποιον κάνει κριτική προς το ΝΑΤΟ δεν περιόριζε την ελευθερία του λόγου καθώς αφορούσε απόψεις όπου η αρνητική κριτική προς το ΝΑΤΟ προέρχεται από κάποια «ξένη υπηρεσία πληροφοριών». Όπως έχουμε ήδη δει, για τον κ. Σιτίστα οποιοσδήποτε αμφισβητεί τις κυρίαρχες αφηγήσεις αποτελεί φερέφωνο ξένων—κατά προτίμηση ρωσικών—μυστικών υπηρεσιών, όπως π.χ. και ο συγγραφέας του ανά χείρας παρόντος άρθρου.

Ακόμη χειρότερα, κατά την ίδια περίοδο ο κ. Σιτίστας είχε επίσης προκαλέσει δημόσια κατακραυγή για έναν «έλεγχο της αλήθειας» που επιχειρούσε να διαδώσει την ακροδεξιά προπαγάνδα σχετικά με την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Η ακροδεξιά έχει κάνει σημαία της την μη εύρεση συγκεκριμένων θυμάτων από πυροβολισμούς εντός του χώρου του Πολυτεχνείου—παρά την σαφή αναφορά αυτοπτών μαρτύρων για νεκρούς και τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο ιατρείο του ιδρύματος—λες και έχει ιδιαίτερη σημασία αν σε σκότωσαν μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο.

Ο κ. Σιτίστας, υπογράφοντας ως «ελεγκτής γεγονότων χάριν της Δημοκρατίας», υποστήριξε ότι δεν υπήρχαν νεκροί εντός του Πολυτεχνείου με βάση τις επώνυμες εκθέσεις χωρίς να εξηγήσει γιατί το συγκεκριμένο θέμα, κατά τη γνώμη του, είναι το κυρίαρχο όσο αφορά τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973. Αν και με μεγαλοψυχία[13] καταλήγει ότι  «το γεγονός ότι δεν υπήρξαν νεκροί εντός του Πολυτεχνείου, σε καμία περίπτωση δεν μειώνει τη σημασία της κινητοποίησης των φοιτητών αλλά και του απλού λαού», αποφεύγει να αναφέρει τα σημεία των εκθέσεων (π.χ. έκθεση Λ. Καλλιβρετάκη), στις οποίες παραπέμπει, στα οποία τονίζεται ένας μεγάλος αριθμός αδιευκρίνιστων περιπτώσεων που θα πρέπει να ερευνηθούν παραπέρα ενώ το βασικό συμπέρασμά τους είναι ότι «το ζήτημα των θυμάτων παραμένει δυσεπίλυτο»–δισεπίλυτο για αυτούς που αφιέρωσαν χρόνο και κόπο ερευνώντας, αλλά όχι για τον ελεγκτή της αλήθειας «χάριν της Δημοκρατίας».

Αλλά ας επιστρέψουμε στην αναγόρευση του κ. Σιτίστα ως ‘έμπιστου πληροφοριοδότη’ από την ελληνική ρυθμιστική αρχή. Το κουτάκι K25 περί παράνομου περιεχομένου που αφορά «χειραγώγηση πληροφοριών και παρέμβαση από τρίτες χώρες» του απονεμήθηκε ως ‘εμπειρογνωμοσύνη’ από την ΕΕΤΤ λόγω της πάλης του στα μαρμαρένια αλώνια κατά της «ρωσικής προπαγάνδας» εδώ και πολλά χρόνια.

Αλλά ποιους ‘ντεσπεράντος’ θα είχε συλλάβει—αν ήταν στο χέρι του—ο σερίφης-χειριστής Ραν-Ταν-Πλαν κ. Σιτίστας—ή έστω ποιων θα είχε κλείσει τους λογαριασμούς τους στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης—καθώς ήδη έχει ξιφουλκήσει επανειλημμένα εναντίον τους χαρακτηρίζοντας τους ως φορείς της ρωσικής προπαγάνδας;

Πρώτον απ’ όλους, θα είχε μπουζουριάσει τον διακεκριμένο και πολύ δημοφιλή αμερικανό δημοσιογράφο Τάκερ Κάρλσον. Μετά, τον διακεκριμένο διεθνώς καθηγητή του πανεπιστημίου Columbia Jeffrey Sachs. Στη συνέχεια, θα μπουζούριαζε τους Αλέξανδρο Μερκούρη και Άλεξ Χριστοφόρου, που το κανάλι τους (The Duran) στο YouTube έχει μισό εκατομμύριο συνδρομητές. Ταπεινότεροι δημοσιογράφοι όπως ο Θανάσης Αυγερινός, θα είχαν προ πολλού οδηγηθεί στον ανακριτή καθώς είναι βουτηγμένοι μέσα στη ρωσική προπαγάνδα—ο τελευταίος έχει και το θράσος να ζει στη Ρωσία.

Αλλά, πέρα από πρόσωπα που κατονομάζει, εκεί που κυριολεκτικά ο κ. Σιτίστας δίνει τα ‘ρέστα του’ είναι στον εντοπισμό παρανόμων ιστοσελίδων κατηγορίας Κ25, που ανέρχονται σε πολλές δεκάδες αν όχι εκατοντάδες και που η απαρίθμησή τους δεν έχει νόημα. Μια ιδέα ο αναγνώστης μπορεί να πάρει απευθυνόμενος στη σελίδα του GFC όπου έχει συγκεντρώσει όλες τις περιπτώσεις της διείσδυσης της σατανικής ρωσικής προπαγάνδας στο ελληνικό διαδίκτυο.

Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι τους επόμενους μήνες ο κ. Σιτίστας θα συγγράφει καταγγελίες ως ‘έμπιστος πληροφοριοδότης’ εναντίον όλων αυτών των σελίδων και θα τις αποστέλλει στις πλατφόρμες που τις φιλοξενούν, αξιοποιώντας τον ρόλο που του ανέθεσε η ‘΄δική μας’ ΕΕΤΤ.

Όμως θα ήταν άδικο αν κλείναμε το κομμάτι το αφιερωμένο στον προβιβασμό του κ. Σιτίστα από την ΕΕΤΤ σε ‘έμπιστο πληροφοριοδότη’ αν δεν αναφερόμασταν στο ‘έργο ζωής του’, την αποκάλυψη του ραδιούργου δικτύου Πράβντα, στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί αναλυτικά στο άρθρο με τίτλο «Η Διεθνής των Λογοκριτών ή αλλιώς, η Στρατηγική της Αράχνης—Μέρος Γ2: Το ‘Greece Fact Check’». Δεν θα επαναλάβουμε εδώ τις—βαρετές άλλωστε—ανακαλύψεις του, πέρα από το ότι εντόπισε έναν ελληνικό ιστότοπο όπου κάνουν πανηγύρι όλοι οι πράκτορες που διαδίδουν την επάρατη.

Ο ιστότοπος Greece.news–pravda.com κατά Σιτίστα είναι δημιούργημα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών (θυμηθείτε, αδίκημα K25). Εδώ βλέπουμε το κανάλι που διατηρεί ο ιστότοπος αυτός στο telegram.

Θα ήταν αστείο αν δεν έμπλεκε σε αυτή την ιστορία και πολλά υπαρκτά πρόσωπα με υπαρκτούς λογαριασμούς, ορισμένοι από τους οποίους στη συνέχεια αντιμετώπισαν απειλές κλεισίματος από τις πλατφόρμες που τους φιλοξενούν. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο δικός μου Review in Greek που κατηγορήθηκε (μαζί με πολλούς άλλους) από τον ‘έμπιστο πληροφοριοδότη’ ότι όχι μόνο διασπείρει παράνομο Κ25, αλλά, ακόμη χειρότερα, είναι τροφοδότης και όχι τροφοδοτούμενος της επάρατης—με άλλα λόγια το hub της ρωσικής προπαγάνδας παίρνει γραμμή από εμάς!

Για το πολλών κατευθύνσεων και συχνά αντιφατικό περιεχόμενο των αναρτήσεων που μοιράζεται η συγκεκριμένη σελίδα έχω γράψει αναλυτικά στο άρθρο για το GFC. Οι θεωρίες του κ. Σιτίστα ουσιαστικά, καθώς εξαγιάζονται από την ΕΕΤΤ, δημιουργούν τις βάσεις για κυνήγια μαγισσών στον κυβερνοχώρο. Και οι υπεύθυνοι της ΕΕΤΤ είναι υπόλογοι γι’ αυτήν την εξέλιξη όταν επιτρέπουν, με τέτοιες προδιαγραφές και προσόντα, την αναγόρευση τέτοιων ανθρώπων σε ‘έμπιστους πληροφοριοδότες’, δηλαδή την περιβολή τους με θεσμικά χαρακτηριστικά ελέγχου.

Εδώ βλέπουμε μια χαρακτηριστική ανάρτηση ‘ρωσικής προπαγάνδας’ στις 14/7/2025 από το κανάλι PRAVDA.GR, το οποίο αναδημοσιεύει αναρτήσεις από τους ‘στυλοβάτες’ της ρωσικής προπαγάνδας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτήν, το Russia Today, όπως και το TASS δεν είναι δημοσιογραφικοί οργανισμοί, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, αλλά όργανα της ρωσικής προπαγάνδας, όπου οι προσλήψεις γίνονται από την ρωσική υπηρεσία αντικατασκοπείας FSB. Τι είπατε; Μπερδευτήκατε και με ρωτάτε μήπως εννοούσα ότι το PRAVDA.GR διαδίδει αμερικανική προπαγάνδα; Α, Όχι! Εγώ πιστεύω τον κ. Σιτίστα, αυτός είναι και ο διαπιστευμένος ‘έμπιστος πληροφοριοδότης’, ειδικός Κ25 με βούλα από την ΕΕΤΤ.

Ακριβώς τέτοιες παρανοϊκές, Μακαρθικής έμπνευσης, θεωρίες α-λα-Σιτίστα είναι που οδήγησαν το Facebook να μου κατεβάσει τον λογαριασμό μου στις 22 Μαΐου.[14] Και τέτοια περιστατικά δείχνουν την πλήρη απόσταση από την πραγματικότητα που έχουν ισχυρισμοί, όπως αυτοί της ΕΕΤΤ ότι δήθεν, άλλο είναι το θέμα της ελευθερίας του λόγου και άλλο είναι το θέμα της διασποράς παράνομου περιεχομένου.

Αλλά στην απάντηση της ΕΕΤΤ και στις ανακρίβειες που περιέχει θα επανέλθουμε τις αμέσως επόμενες μέρες.

[1] Είναι αξιοσημείωτο ότι για να υποστηρίξουν αυτόν τον βιασμό στη μετάφραση, καθώς η ορθή απόδοση των όρων θα ήταν απολύτως αποκαλυπτική, οι Έλληνες αρμόδιοι παραθέτουν μία μετάφραση του αντίστοιχου κειμένου της Κομισιόν, η οποία ρητά τονίζουν ότι έγινε από «μηχανή». Όμως, κανένας απολύτως αυτόματος μεταφραστής δεν δίνει αυτήν την παραπλανητική και άκρως παραφραστική μετάφραση του όρου trusted flagger, γεγονός που αποδεικνύει την πολιτικά κατευθυνόμενη ανθρώπινη παρέμβαση στην απόδοση του όρου. Flagger είναι ο σηματοδότης—για παράδειγμα οι ναύτες στα πλοία τον παλιό καιρό που επικοινωνούσαν με σημαίες ή σήμερα οι ρυθμιστές της οδικής κυκλοφορίας σε μέρη που γίνονται έργα, καθώς συχνά κρατάνε σημαία για να είναι περισσότερο ορατοί. Και φυσικά trusted σημαίνει «έμπιστος» και όχι «αξιόπιστος». Το «έμπιστος» είναι υποκειμενική ιδιότητα και αφορά κάποιον που ‘εμείς’ εμπιστευόμαστε—δηλαδή η Κομισιόν και οι παραφυάδες της—ενώ το να είσαι «αξιόπιστος» είναι αντικειμενική ιδιότητα που δεν εξαρτάται από τον προσλαμβάνοντα τον καταδότη, σε αντίθεση με το «trusted-έμπιστος.

[2] H με οποιονδήποτε τρόπο υποστήριξη ή αναφορά στην «κομμουνιστική ιδεολογία» είναι πλέον ποινικό αδίκημα σύμφωνα με το αναθεωρημένο στις 17 Ιουλίου άρθρο 403 του Ποινικού Κώδικα της Τσεχικής Δημοκρατίας, επιφέροντας ποινή φυλάκισης έως 5 έτη (και σε επιβαρυντικές περιπτώσεις από 3 έως 10 έτη). Σύμφωνα με το ΚΚ Βοημίας και Μοραβίας (KSČM): ««Η κυβέρνηση του [Τσέχου πρωθυπουργού Πέτρ] Φιάλα εξακολουθεί να είναι υπεύθυνη για την επιβολή λογοκρισίας, την απαγόρευση ιστοσελίδων, την παρενόχληση και τη δίωξη πολιτικών αντιπάλων και την ποινικοποίησή τους, καθώς και για την απόλυση ανθρώπων από τις θέσεις εργασίας τους για πολιτικούς λόγους». Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Κανείς δεν θα καταφέρει ποτέ να φιμώσει το KSČM, ούτε τις αξίες που πρεσβεύουν οι κομμουνιστές – τις αξίες της διεθνούς συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της προόδου και της ειρήνης».

Σε αναλυτική του ανακοίνωση με τίτλο «Η Κυβέρνηση της Τσεχίας φοβάται το μέλλον, όχι το παρελθόν», το KSČM, που συνεχίζει ανυποχώρητα τη δράση του και την προβολή της ιδεολογίας του, όταν είχε εγκριθεί το Ν/Σ από την Βουλή, είχε αναφέρει ότι αυτό συνιστά: «μια βαριά προσβολή για τα θύματα του φασισμού και τους χιλιάδες κομμουνιστές αντάρτες που έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας τον». Επίσης παρατηρούσε ότι: «Στην πραγματικότητα, αυτή η τροπολογία είναι μια κυνική προσπάθεια της άρχουσας τάξης να αποσπάσει την προσοχή σε μια εποχή που η εξουσία της καταρρέει και οι συνθήκες διαβίωσης επιδεινώνονται. Η κυβέρνηση του Φιάλα μπήκε σε κρίση τον περασμένο Σεπτέμβριο μετά από μια συντριπτική ήττα στις εκλογές για τις περιφέρειες και την Γερουσία, που οδήγησαν σχεδόν στη διάλυση της κυβέρνησης συνασπισμού. Ο στόχος είναι σαφώς να αποσπαστεί την προσοχή των μαζών από τα προβλήματα της κυβέρνησης με την υποκίνηση της αντικομμουνιστικής δημαγωγίας».

[3] Στις 17 Νοεμβρίου 1973 ο στρατηγός Δημήτριος Ζαγοριανάκος, αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, είχε εκδώσει την «Προκήρυξη υπ’ αριθμόν 3» στην οποία με την χαρακτηριστική έκφραση σήμα-κατατεθέν της χούντας («απεφασίσαμεν και διατάσσομεν») απαγόρευε την διατύπωση πληροφοριών και απόψεων που θα μπορούσαν να διαταράξουν «το αίσθημα ασφαλείας και τάξεως» ως και «πληροφοριών τεινουσών εις την διατύπωσιν προπαγάνδας κατά της καθεστηκυίας τάξεως». Είναι ενδιαφέρον ότι οι απαγορεύσεις στη Βρετανία εκκινούν με παρόμοιο σκεπτικό με αυτό της δικής μας στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας.

[4] Δεν ισχυριζόμαστε με κανένα τρόπο ότι το Χ δεν ασκεί πολιτική λογοκρισία—ασκεί σε θέματα όπως π.χ. το Παλαιστινιακό. Η διαφορά όμως είναι σημαντική, καθώς ο Μασκ υποστηρίζει την ανεξαρτησία των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης από τις κυβερνήσεις, πράγμα που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την DSA και την απόπειρα της Κομισιόν να ποινικοποιήσει τις απόψεις που δεν ευθυγραμμίζονται με την δική της προπαγάνδα. Η παρατηρούμενη στην ΕΕ διαρκής συγκεντροποίηση των πολιτικών εξουσιών έξω από κάθε δημοκρατικό έλεγχο σε αντιδιαστολή με τις κλασικές αστικές θεωρίες και η απόπειρα ποινικοποίησης των διαφωνούντων που φτάνει μέχρι και την ακύρωση εκλογών (π.χ. Ρουμανία) ή την απαγόρευση σημαντικών κομμάτων και πολιτικών ηγετών που αμφισβητούν τις κυρίαρχες αφηγήσεις για το Ουκρανικό (π.χ. Λε Πεν στη Γαλλία, AfD στη Γερμανία) αναδεικνύει μια διαδικασία εκφασισμού, στην οποία άνθρωποι όπως ο Μασκ, τουλάχιστον προς το παρόν, στέκονται εμπόδιο.

[5] Δεν είναι χωρίς τη σημασία του ότι το Telegram αποτελεί βασική πλατφόρμα επικοινωνίας μέσω κρυπτογραφημένων μηνυμάτων των Ρώσων στρατιωτών στην Ουκρανία. Έχει αναφερθεί—άγνωστο αν αληθεύει—ότι ο μόνος που διαθέτει το κλειδί για την αποκρυπτογράφησή τους είναι ο αδελφός του Pavel, Nikolai, ο οποίος είναι μια αναγνωρισμένη μαθηματική ιδιοφυία αλλά ζει πολύ πιο διακριτικά και ο ακριβής τόπος διαμονής του είναι αβέβαιος.

[6] To Telegram προς το παρόν δεν ανήκει στις λεγόμενες VLOP (Very Large On-Line Platforms—Πολύ Μεγάλες On-Line Πλατφόρμες), όπως το Facebook, οπότε οι κανονισμοί επιβλητέας λογοκρισίας είναι σημαντικά χαλαρότεροι και επομένως το ζητούμενο από τις ‘αρχές’ είναι να βρεθεί τρόπος να επεκταθεί η πλήρης γκάμα μέτρων και σε αυτό. Στις 28 Αυγούστου 2024, αμέσως μετά την σύλληψη του Durov, οι Financial Times έγραψαν ότι η Κομισιόν ερευνά το Telegram επειδή πιστεύει ότι παραποίησε τα στοιχεία του αριθμού χρηστών εντός της ΕΕ προκειμένου να αποφύγει την πειθάρχηση στη σιδερένια φτέρνα της DSA που ‘πατά’ τις VLOP πλατφόρμες. Μία πλατφόρμα κατατάσσεται στις VLOP όταν διαθέτει πάνω από 45 εκατομμύρια χρήστες εντός της ΕΕ.

[7] «Δεν μπορεί κανείς να ‘καταπολεμήσει την παρέμβαση στις εκλογές’ παρεμβαίνοντας στις εκλογές. Ή υπάρχει ελευθερία του λόγου και δίκαιες εκλογές, ή δεν υπάρχει», ανάρτησε στο Telegram σε μια έμμεση αναφορά στην αιτιολόγηση που είχε δοθεί για την ακύρωση του προηγούμενου πρώτου γύρου—την δήθεν παρέμβαση της Ρωσίας.

[8] «Αυτή την άνοιξη, στο Salon des Batailles του Hotel de Crillon, ο Nicolas Lerner, επικεφαλής των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, μου ζήτησε να απαγορεύσω τις συντηρητικές φωνές στη Ρουμανία πριν από τις εκλογές. Αρνήθηκα», έγραψε ο Durov. «Δεν μπλοκάραμε τους διαμαρτυρόμενους στη Ρωσία, τη Λευκορωσία ή το Ιράν. Δεν θα αρχίσουμε να το κάνουμε στην Ευρώπη».

[9] Ο Μασκ, για την ακρίβεια, σε μετέπειτα (από το Bonjour) ανάρτηση στο Χ, έγραψε:    «Ειλικρινά, ήθελα πολύ να απαντήσω με αυτό το meme από το Tropic Thunder, αλλά δεν θα έκανα ΠΟΤΕ κάτι τόσο αγενές και ανεύθυνο!» Το meme απεικόνιζε έναν χαρακτήρα από την ταινία Tropic Thunder με το κείμενο: «Κάνε ένα μεγάλο βήμα πίσω και, κυριολεκτικά, γάμα το πρόσωπό σου!»

[10] Ο καθηγητής Turley δεν αποφεύγει εδώ τη χυδαία θεωρία σύμφωνα με την οποία την εξουσία στην ΕΕ και στις ΗΠΑ (προ του Τραμπ) έχει/είχε η …”αριστερά”. Έχω στο παρελθόν αναφερθεί αναλυτικά σε αυτή την λαθροχειρία που εκπορεύεται συνολικά από την προπαγάνδα της άρχουσας τάξης στις μέρες μας (σχετικά βλ. το άρθρο «Με τα μπούνια στο λαθρεμπόριο των ιδεών: Γιατί η άρχουσα τάξη θολώνει τις έννοιες “αριστερά-δεξιά”;»). Σύμφωνα με αυτήν τη χυδαιότητα, ο Μπάιντεν, η Ούρσουλα Φον Ντερλάιεν, η Κάγια Κάλας, ο Τιερί Μπρετόν αλλά και η Washington Post (επικοινωνιακό κανάλι της CIA), οι New York Times (επικοινωνιακό κανάλι του State Department), οι μηχανισμοί του βαθέος κράτους και οι μυστικές υπηρεσίες είναι …‘αριστεροί’. Αντίθετα, αυτοί που παλεύουν κατά της λογοκρισίας και της κατάπνιξης της ελευθερίας του λόγου (όπως π.χ. οι κομμουνιστές), όσοι αντιδρούν στους μηχανισμούς της Κομισιόν (π.χ. ο Ρόμπερτ Φίτσο της Σλοβακίας), όσοι παλεύουν για κοινωνικά δικαιώματα κ.λπ. είναι …‘δεξιοί’. Ο παραλογισμός φτάνει στο σημείο να θεωρείται το καθεστώς του Κιέβου, στο οποίο ιδεολογικά κυριαρχούν οι νέο-ναζί, αριστερό!

[11] Το Debunk.org είναι άλλος ένας «ελεγκτής της αλήθειας» που πασχίζει για τον μισθό του.

[12] Η αγγλική λέξη spin χρησιμοποιείται ευρύτατα πλέον, σε έναν όμορφο νεολογισμό, για να χαρακτηρίσει τις φανταστικές άνωθεν εκπορευόμενες ιστορίες με τις οποίες μας κατακλύζουν τα τελευταία χρόνια τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα σημαίνει «γνέθω», δηλαδή μετατρέπω τις ίνες του βαμβακιού ή του μαλλιού σε κλωστή μέσω της ανέμης. Ας θυμηθούμε την πολύ όμορφη κλασική εισαγωγή των ελληνικών παραμυθιών: «Κόκκινη κλωστή δεμένη,. στην ανέμη τυλιγμένη,. δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει».

[13] Η συγκεκριμένη απεύθυνση στην οποία ο ελεγκτής της αλήθειας «χάριν της Δημοκρατίας» αποφασίζει να αξιολογήσει με μεγαλοψυχία τη σημασία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν είναι το μόνο αμφιλεγόμενο σημείο του ελέγχου του. Πιο πριν αναφέρει με ουδέτερο τρόπο ότι «Ο πρώτος νεκρός σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά, ήταν ο 17χρονος Διομήδης Κομνηνός που πέθανε από πυροβολισμό στις 16/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Μάρνη και Αβέρωφ».

[14] Το Facebook με ‘αθώωσε’ μετά από έξι μέρες και επανέφερε τον λογαριασμό μου. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι ακόμη στη διαδικασία εύρεσης του προσώπου που έκανε την καταγγελία, καθώς η DSA έχει φορέσει κουκούλα στους καταδότες—οι καταγγελίες τους δεν κοινοποιούνται στον καταγγελλόμενο. Πάντως, στην Ελλάδα δύο είναι οι ‘έμπιστοι πληροφοριοδότες’ Κ25, to Greece Fact Check και ο ελάσσων αδελφός FactReview.

Κωστής Μηλολιδάκης

Αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του ΕΚΠΑ.