Το «νέο ξεκίνημα» από τους ίδιους ανθρώπους συνιστά πολιτική κοροϊδία και θεσμική ύβρη. Χρειάζεται αληθινή Δημοκρατία, από την αρχή και από τα κάτω.

Η Τέταρτη Δημοκρατία ως άλλοθι….

Εδώ και καιρό το πολιτικό προσωπικό του ψευδοκράτους μιλάει για την Τέταρτη Δημοκρατία, ίσως για να απαλλαγεί από τις ενοχές που το συνοδεύουν σε όλη την ιστορική περίοδο της Τρίτης Δημοκρατίας. Η αφήγηση αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από μια επικοινωνιακή μεταμφίεση. Μια απεγνωσμένη προσπάθεια απενοχοποίησης. Γιατί η Τρίτη Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ δημοκρατία. Ήταν και παραμένει η «νεκροφόρα» της αληθινής Δημοκρατίας.

Από το 1974 και μετά, αυτό που ονομάστηκε «αποκατάσταση της δημοκρατίας» κατέληξε σε ένα στρεβλό σύστημα εξουσίας που θεσμοθέτησε όχι την ελευθερία, αλλά τη χειραγώγηση. Όχι την αντιπροσώπευση, αλλά την εξαπάτηση. Μέσα από την πορεία της, η Τρίτη Δημοκρατία ανέδειξε και παγίωσε, την Κομματοκρατία, την Κρατοκρατία,την Κλεπτοκρατία,την Κακιστοκρατία, την Τραπεζοκρατία, σε όλα τα επίπεδα της θεσμικής πυραμίδας, δομικές παθογένειες που ξεπέρασαν τα όρια των κομμάτων και ιδεολογιών.

Η Τρίτη Δημοκρατία, πίσω από τη βιτρίνα της «ομαλότητας» και της «ευρωπαϊκής πορείας», οικοδόμησε ένα μεταπολιτευτικό καθεστώς που διαρκώς υπονομεύει τη λαϊκή κυριαρχία, τη λογοδοσία, την κοινωνική ευημερία και την εθνική ανεξαρτησία.

Η επίκληση της Τέταρτης Δημοκρατίας από τους ίδιους τους φορείς αυτών των παθογενειών, είναι τελικά μια πράξη θεσμικού μασκαρέματος και όχι κάθαρσης.

Γιατί το κράτος «χρησιμοποιηθηκε» ως πελατειακό λάφυρο και εργαλείο κομματικής επιβίωσης. Όχι θεσμός, αλλά μηχανισμός ανταμοιβής των «δικών μας παιδιών».

Γιατί η διαφθορά έγινε κανόνας. Το δημόσιο χρήμα ως ιδιωτικό λάφυρο. Οι μίζες, οι offshore, οι παραγραφές, η ατιμωρησία.

Γιατί κυριάρχησε η κουλτούρα των προθύμων. Να πουν «ναι σε όλα». Γιατί η αντι-αξιοκρατία ως πολιτικό μοντέλο έχει διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό.

Γιατί η πολιτική υποτάχθηκε στα συμφέροντα των τραπεζών.

Γιατί η κοινωνία ζει χρεοκοπημένη και οι τραπεζίτες διεσώθησαν με δημόσιο χρήμα. Από την εποχή των swaps έως τις ανακεφαλαιοποιήσεις, η δημοκρατία έμπαινε ενέχυρο.

Όταν, λοιπόν, το ίδιο πολιτικό προσωπικό που γιγάντωσε αυτές τις παθογένειες αρχίζει να μιλά για «Τέταρτη Δημοκρατία», το μόνο που επιχειρεί είναι να ξεπλύνει το πολιτικό του παρελθόν χωρίς να αλλάξει τίποτα στο παρόν.

Γιατί το «νέο ξεκίνημα» από τους ίδιους ανθρώπους συνιστά πολιτική κοροϊδία και θεσμική ύβρη.

Δεν χρειάζεται τέταρτη δημοκρατία από τους ίδιους. Χρειάζεται αληθινή Δημοκρατία, από την αρχή και από τα κάτω.

*Πενήντα ένα χρόνια μετά. Μια φωτογραφία 1000λέξεις στο προεδρικό μέγαρο.

*Η Κορινθία σήμερα θρηνεί και είναι οργισμένη.