Ο ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΔΟΥΝΚΕΡΚΗΣ/ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ»
Αφού κατέβηκε από τον Γράμμο και το Βίτσι ο Μαραντζίδης, καθηγητής πανεπιστημίου, ανέβηκε στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου. Στο NEWS24/7 περιγράφει το σκηνικό της γνωριμίας με τον Τσίπρα και εκφράζεται με θαυμασμό για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ κατά την συνεργασία τους.
ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ:
1. ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ο Ν. Μ. γράφει: «…οι πιο όμορφες μάχες είναι αυτές στις οποίες ο ήρωας αναλαμβάνει να τις διεξάγει ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων πως θα τις χάσει». Καμία ανάληψη διεξαγωγής μάχης δεν ανέλαβε, γιατί δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Όχι και την υποχρεωτικότητα να κάνουμε φιλοτιμία.
2. ΠΑΡΑΚΑΤΩ: «Ο πιο βατός στόχος ήταν να έχουμε διαχειρίσιμες απώλειες». Α. Δεν μας έχουν πει πως διαπίστωσαν ότι θα έχουν απώλειες τον Ιούνιο, τι ήταν αυτό που έδωσε στοιχεία πρόβλεψης. Β. Η αμυντική τακτική κίνηση που ονόμασαν Δουνκέρκη ήταν ένας μήνας σιωπητήριο για το κόμμα και επιφόρτιση σε ένα επιλεγμένο ολιγομελές κλιμάκιο κυρίως τηλεοπτικής παρουσίας. Αυτά είναι δήλωση ανυπαρξίας του κόμματος, κρίσης μετεξεταστέων των ενδιάμεσων στελεχών και υποψηφίων. Να προσπεράσουμε το πολιτιστικό επίπεδο και την άγνοια του πολιτικού αντικειμένου των διευθυνόντων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρέπει και 
να σταθούμε στην προτροπή του Τσερόνι που (στην ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ) παραθέτει από τον Γκράμσι: «είναι ευκολότερο να δημιουργήσεις στρατό παρά αξιωματικούς». Όταν παραμερίζονται από την στενή καθοδηγητική ομάδα οι «αξιωματικοί», δηλαδή όλος ο ενδιάμεσος μηχανισμός επικοινωνίας με τους πολίτες αντιλαμβανόμαστε ότι ούτε εκτίμηση στην δυνατότητα διαπραγμάτευσης του κομματικού «προγράμματος», ούτε κόμμα υπάρχει.
να σταθούμε στην προτροπή του Τσερόνι που (στην ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ) παραθέτει από τον Γκράμσι: «είναι ευκολότερο να δημιουργήσεις στρατό παρά αξιωματικούς». Όταν παραμερίζονται από την στενή καθοδηγητική ομάδα οι «αξιωματικοί», δηλαδή όλος ο ενδιάμεσος μηχανισμός επικοινωνίας με τους πολίτες αντιλαμβανόμαστε ότι ούτε εκτίμηση στην δυνατότητα διαπραγμάτευσης του κομματικού «προγράμματος», ούτε κόμμα υπάρχει.
3. ΓΡΑΦΕΙ Ο Ν. Μ. ότι ο Τσίπρας «…αντιμετώπισε γενναία τη μοίρα του… συνομιλεί με την ιστορία μέσω του ενστίκτου του». Όμως δεν είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου ο περιορισμός αντίδρασης στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος με το ένστικτο. Τα ένστικτα, παρεμποδίζουν την εμπειρία ζωής. Γράφει ο Γκαλιμπέρτι, (ΤΟΠΙΑ ΨΥΧΗΣ), ότι «με την στέρηση ενστίκτων ο άνθρωπος αναγκάζεται να κατασκευάσει έναν κόσμο για να καλύψει την έλλειψη ενός περιβάλλοντος εκ των προτέρων κατάλληλου για τον ίδιο… ενώ τα ζώα αντιδρούν σε εκείνα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός τους που συνδέονται με το ένστικτό τους…». Επόμενα ας ανιχνεύσουμε δρόμους ανθρώπων που είναι όντα που εκπολιτίζονται, σκέπτονται και δρουν.
4. Ο Ν. Μ. κλείνει με την προτροπή να μην βιαστούμε να αποχαιρετίσουμε, «…μπορεί – ποιος ξέρει – να χρειαστεί να ξαναγράψουν κάτι παρόμοιο για τον Αλέξη». Είμαστε λίγο υποψιασμένοι με αιτίες πολιτικών εισοδισμών - δεν μοιάζουν με το «έτσι ήμουνα περαστικός, είδα το φως και μπήκα…» του Διονυσίου. Η εσπευσμένη ανάληψη καθηκόντων δίπλα στον Τσίπρα από τον πανεπιστημιακό Μαραντζίδη με την γνωστή του ταυτότητα σημαίνουν συμφωνίες εφεδρικής αξιοποίησης. Οι σεφ με τις κρυφές ατζέντες θα παρουσιάσουν τα επόμενα πιάτα με τους κατάλληλους στον κατάλληλο χρόνο.
