ενδείξεις - αντενδείξεις





πρός τό δεῖν οὕτω



Προηγούμενα εὕσημον λόγον δῶτε








Είμαστε Ευρωπαίοι/Δυτικοί/Αφρόκρεμες; - Με τι μετριέται; - Τί ενέργεια "σηκώνουμε" ως άτομα για το ευρύτερο κοινωνικό όφελος;

αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017 0 comments
Φωτογραφία του Pavlos Georgiadis.

 Το αν είμαστε Ευρωπαίοι/Δυτικοί/Αφρόκρεμες δεν μετριέται με το πόσο ψηλά πετάμε την σκούφια μας να γίνουμε "Γερμανοί", ούτε με το πόσο εκφράζουμε τα καταναλωτικά κατάλοιπα της δεκαετίας του '90.
Μετριέται από εσωτερικές διαδικασίες από τις οποίες απομακρυνόμαστε ολοένα και πιο σαστισμένοι και αποπροσανατολισμένοι. Αυτές οι διαδικασίες ξεφεύγουν από τις μικρές, ατομικές "επαναστάσεις" και "μετασχηματισμούς" του τύπου "Η Ελπίδα Έρχεται", "Παραιτηθείτε", "είμαι vegetarian", "κάνω yoga" και λοιπές παρεμφερείς έννοιες που γιατρεύουν τις μοναξιές μας.
Περισσότερο έχουν να κάνουν με ερωτήματα που αφορούν το τί ενέργεια "σηκώνουμε" ως άτομα για το ευρύτερο κοινωνικό όφελος, καθώς επίσης και τί ενέργεια εξοικονομούμε.
Πάρτε για παράδειγμα τα σκουπίδια που πλημμυρίζουν κάθε καλοκαίρι τις ελληνικές πόλεις (πραγματικά, τί προσβολή για την έννοια της "Πόλης"!). Η δυσωδία είναι από τα αστικά απόβλητα τα οποία θα μπορούσαν να κομποστοποιηθούν με τον τρόπο που περιγράφω (2012) εδώ:
Αν ζούσαμε σε μία φαβέλα αναπτυσσόμενης χώρας, θα είχαν δημιουργηθεί κοινωνικές επιχειρήσεις που θα συνέλλεγαν τα οργανικά απόβλητα, θα τα κομποστοποιούσαν και θα τα πωλούσαν σε δήμους και ιδιώτες.
Αν ζούσαμε σε μία ουσιαστικά Ευρωπαϊκή/Δυτική κοινωνία, οι πολυκατοικίες και οι γειτονιές θα τα συνέλλεγαν και με το κόμποστ θα μεταμόρφωναν τους ακάλυπτους και τα πάρκα τους.
Δυστυχώς, όμως, είμαστε κάτι το ενδιάμεσο, που επηρεάζει την δημόσια κατανόηση της οικολογίας, την ποιότητα ζωής στις πόλεις και τον αυτοσεβασμό μας ως πολίτες.
Οι Δήμοι και οι ΜΚΟ έχουν εγκλωβιστεί στα παραδοτέα και στους Βασικούς Δείκτες Απόδοσης (KPIs) που τους επιβάλλουν τα ιδιωτικά ιδρύματα/χρηματοδότες. Αυτά, προφανώς και βασίζονται σε μοντέλα που δημιουργήθηκαν και αφορούν το 1930, αλλά είναι παντελώς άσχετα με τις επιταγές του 21ου αιώνα. Αντιστοίχως, οι πολίτες τα περιμένουν όλα από το κράτος και τις ΜΚΟ, και ανησυχητικά συχνά από την Παναγία.
Γιαυτό και μετά από 8 χρόνια οικονομικού χάους, η ενστικτώδης απάντηση στην κρίση είναι ότι "φταίει το κακό δημόσιο".
Ενώ η πραγματική αιτία της κρίσης βρίσκεται στην συσσώρευση του οικονομικού/πολιτικού συστήματος και του 50% της κατανάλωσης της χώρας σε ένα μικροσκοπικό λεκανοπέδιο που ασφυκτιά. Σε μία βάρβαρη και διεφθαρμένη "Αθηνοκεντρική" νοοτροπία, η οποία πλέον έχει μολύνει και την ύπαιθρο. Και που δεν κάνουμε τίποτα ουσιαστικό για να την ανατρέψουμε.


Ετικέτες: