ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ www.tinakanoume.gr η γραφή είναι επεξεργασία εργαλείων αλλαγών. Είναι οικοδόμηση προϋποθέσεων συνείδησης πράξης Δεν επαρκούν οι αναλύσεις, η διαπίστωση συμπτωμάτων. Πολιτικός λόγος είναι η ανάγνωση των αιτίων, και η πρόταση που μπορεί να μετουσιωθεί σε πράξη μετασχηματισμών.Η ΧΩΡΑ είναι καταδικασμένη σε ανεπίστροφη πορεία από το ανεπαρκές, διεφθαρμένο, πολιτικό προσωπικό. Από την κομματοκρατία έως και την σημερινή έκφραση της αριστεροκαπηλείας, το παρακρατικό βάθος και διαπλοκή. Ένα προσωπικό άγνοιας, ιδιοτέλειας, μεταπρατισμού. Μαζί με την πολιτική χάθηκε ο δημόσιος χώρος του λόγου και της ευθύνης.
Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΘΕΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ προοπτικής και νέων κομμάτων οφείλεται σε: 1.) κυριαρχία παρωχημένων και ψεύτικων εννοιολογήσεων, 2.) αναδιάταξη θέσεων του παλιού πολιτικού προσωπικού 3.) αντιλήψεις άμυνας κεκτημένων χωρίς στρατηγικό βάθος και 4.) άγνοια σχέσεων τεχνικών οικονομίας και πολιτικής διεύθυνσης. Ότι απαιτείται η κλασσική και φιλοσοφική παιδεία για την διαχείριση του πολιτικού και της πόλης, αυτά που η χρηματιστική ολιγαρχία και η δικτατορία των αγορών δεν θέλουν να συμβαίνει.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΑ εξαρτώμενη οικονομία και την φορντιστική εποχή, περνάμε πλέον στην απόδοση στρατηγικής σημασίας στα τοπικά συστήματα, στην δημιουργία. Στην επιστροφή της οικονομίας στις ανθρωπολογικές της ρίζες. Για την Ελλάδα σημαίνει ανάπτυξη στην εδαφοκεντρική της διάσταση, στην παραγωγή όχι μόνο υλικών αγαθών, αλλά και την πολιτισμικοποίησής τους. Σημαίνει άρση των χωροταξικών και οικονομικών ασυμμετριών, Νέα Επιχείρηση Πολεοδομικής και Αγροδομικής Ανασυγκρότησης, με ιεραρχία τα ανοιχτά ολοκληρωμένα συστήματα περιοχών, με πειθαρχία του δημόσιου και πιστωτικού οικονομικού τομέα, την επένδυση στη Μπλέ οικονομία. Είναι μία πρόταση - απάντηση στα επιβαλλόμενα από ψηλά και μακριά συστήματα οικονομίας και κατανάλωσης. Σημαίνει ότι η οικονομία, η πολιτική και μία νέα σύγχρονη στρατηγική επιχειρηματικότητας έχουν ως κέντρο ένα νέο ανθρωπισμό: δεν στηρίζονται σε μικροπαρεμβάσεις μέσα στην σφαίρα κίνησης του χρήματος, αλλά στις παραγωγές με υψηλό τεχνολογικό, γνωσιακό, συμβολικό περιεχόμενο, με ανταγωνισμό στην επινοητικότητα, στην ικανότητα να δημιουργείς υλικά, συνεργασίες, δίκτυα.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΞΟΔΟΥ από την κρίση, αλλά και ταυτόχρονα που πορεύεται σε ένα δρόμο δομικών αλλαγών, στρατηγικής μετασχηματισμών, είναι τρισυπόστατη: α) ανανέωση και ηθικοποίηση της πολιτικής ζωής, β) δημοκρατία συμβουλιακών θεσμών, γ) ανάπτυξη μιας οικονομίας παραγωγικής σε κρίσιμη σχέση με τις δομές της γνώσης. Η μονομερής διεκδίκηση των παραπάνω οδηγεί σε επικίνδυνες αντίστοιχες παρεκκλίσεις ηθικισμού, ψευτοπατριωτισμού, νομικισμού, οικονομισμού. Η χώρα έχει ανάγκη ένα εναλλακτικό πλούσιο σε περιεχόμενα και μορφές ανορθωτικό σχέδιο.
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ δεν αντιστοιχεί η παρακμή, η υποτέλεια, οι χαμηλές σταθερές στο τοπίο, στην εργασία. Δεν θέλουμε αυτήν την Ελλάδα, αυτήν την Ευρώπη, την βάρβαρη επικυριαρχία. Τα κοινωνικά κινήματα εμπειρίας, πολιτισμού, δημιουργίας δεν είναι μόνο κοινωνική αυτοάμυνα, αλλά και στρατηγική. Ένας άνεμος επιστροφής σε αξίες ανθρωπισμού, αυτοπεποίθησης, αυτογνωσίας, θα διαμορφώσει συνθήκες ελευθερωσιακής δημιουργίας.
Η σελίδα για να υπηρετήσει τις παραπάνω ιδέες επέλεξε αυτήν την φόρμα. Με τέσσερεις θεματικές κατηγορίες: 1/ ΠΟΙΟΣΚΑΤΙΠΟΥ, είναι η πρώτη σελίδα γενικής αναφοράς, 2/ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΕΙΝ ΟΥΤΩ, με ιδέες και προτάσεις που προσθέτουν αξία στο παραγωγικό και πολιτισμικό σύστημα, 3/ ΕΥΣΗΜΟΝ ΛΟΓΟΝ ΔΩΤΕ, μια προβολή του ΕΥλόγου, ΕΥποιοίας, ΕΥτοπίας. 4/ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΙ - ΑΡΙΣΤΟΝΑΥΤΕΣ, με ιδιαίτερη αναφορά στον Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης, την Κορινθία και την Πελοπόννησο.
-Υπεύθυνος της σελίδας ο Γρηγόρης Κλαδούχος.
Η κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναγνωσθεί και αναλυθεί στο σύστημα αναπαραγωγής του, που είναι η επιστράτευση της διανόησης στο (ως) σύστημα επικοινωνίας.
Ποιά είναι η «βάση ανεφοδιασμού» αυτού του μηχανισμού που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ; Ο λόγος, τα επιχειρήματα δικαίωσης, η πρόταση πρακτικής δραστηριότητάς του μπορούν συνεκτικά να ανιχνευτούν στα εσωτερικά έντυπα της κυριακάτικης Αυγής αλλά και στην ίδια την εφημερίδα.
Εκεί δίνονται οι αναλύσεις, οι εντολές, οι απαγορεύσεις. Εκεί εκδηλώνεται η εναγώνια προσπάθεια των διανοουμένων-κυρίως πανεπιστημιακής θεωρητικολογίας- να βοηθήσουν στην δικαιολόγηση, επανάκαμψη της κομματικής πίστης που τελευταία έχει τραυματιστεί.
Σε αυτά τα πολιτιστικά (ας πούμε) ένθετα, απουσιάζει η Ελλάδα, ο Ελληνισμός και οι κληρονομιές του, όπως και η πρόταση του μέλλοντός μας. Αφθονεί το «πολιτικό», οι ύπουλες, καμουφλαρισμένες αμφισβητήσεις κεκτημένων αξιών.
Κάθε Τρίτη θα σταχυολογούμε, προσεγγίζουμε τις γραφές των διανοουμένων του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από την Κυριακάτικη Αυγή.
ΣΤΗΝ ΝΔ ΠΡΩΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ (αν γίνεται κι αυτό) ΤΙ ΘΑ ΛΕΕΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ. ΙΔΕΕΣ, ΣΧΕΔΙΟ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ.
Ο σύλλογος, (συν+λέγω),είναι ο κοινός τόπος ανθρώπων που συγκεντρώνονται για να υπερασπιστούν τον λόγο, γιατί ο λόγος, είναι μια απελευθερωτική διαδικασία, είναι η παρακαταθήκη που μας έρχεται από την ιστορία, από την αγορά του δήμου.
Τα τελευταία χρόνια διαβάζω με πολύ μεγάλη προσοχή τα κείμενα όλων των παρατάξεων στις τράπεζες και ειλικρινά κάθε φορά νοιώθω την ίδια απογοήτευση.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό τα συνδικάτα να παρεμβαίνουν για σημαντικά θέματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Αν και στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων ανατρέχοντας στις ιστοσελίδες τους θα διαπιστώσει κανείς κείμενα φτωχά σε περιεχόμενο, ιδέες και προτάσεις. (ενδεικτικά αναφέρω ότι στην ιστοσελίδα της ΟΤΟΕ από το 2010 εως2013 υπάρχουν όλα κι όλα τέσσερα κείμενα).
Η αλήθεια είναι ότι το κίνημα των εργαζομένων και στις τράπεζες, όπως δομήθηκε τα τελευταία χρόνια από τα κόμματα βγήκε ηττημένο. Οι κομματικοπειθαρχούντες στα συνδικάτα όταν εκλέγονται για τρείς, τέσσερις και πέντε ολυμπιάδες δεν μπορούν να εκφράσουν την νέα ηθική που έχει ανάγκη το κίνημα των εργαζομένων στις τράπεζες.
Οι αγώνες τα τελευταία χρόνια είναι αμυντικοί, ενώ υπήρχαν οι προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής ηγεμονίας. Αν στη προηγούμενη περίοδο, οι στόχοι ήταν η κατοχύρωση και διεύρυνση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, η υπεράσπιση του ημερομίσθιου, των θέσεων εργασίας, σήμερα, που οι όποιες κατακτήσεις υποχωρούν και συρρικνώνονται με απλές ψηφοφορίες και εντολές, οι δράσεις μας πρέπει να αποκτήσουν ένα νέο περιεχόμενο, ιδεών, αξιών και αλληλεγγύης.
Η νέα περίοδος ας αρχίσει με πρωτοβουλίες μεγάλων οριζόντων σε εθνικό επίπεδο. το μήνυμα της νέας περιόδου που διανύουμε είναι το πέρασμα από την εποχή των ανθρώπων-συνθημάτων στη δημιουργία αυθεντικών συνδικαλιστικών κινημάτων .
Ένα πρώτο βήμα, με πρωτοβουλία όλων των συλλόγων στις τράπεζες, η διοργάνωση θεματικών συνεδρίων στη περιφέρεια(Πελοπόννησος, Θεσσαλία- Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, Κρήτη) για την οικονομία, τον έλεγχο των επενδύσεων, την έξοδο από την κρίση, την οικονομία της γης, σε συνεργασία με τα αντίστοιχα οικονομικά τμήματα των πανεπιστημίων, τα εργατικά κέντρα, τους νέους παραγωγούς και την τοπική αυτοδιοίκηση.
Ένα δεύτερο βήμα, η διοργάνωση ενός διεθνούς στην Αθήνα, στην πρωτεύουσα πόλη του παγκόσμιου πολιτισμού, με θέμα την ελληνική οικονομία και η συμβολή των τραπεζών στην ανάπτυξη. Πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία θα μας βάλει ξανά να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε, να προτείνουμε.
Αυτές οι πρωτοβουλίες θα καταστήσουν το συνδικάτο στις τράπεζες υποκείμενο ενός παραγωγικού, μορφωτικού και ιδεολογικού προτύπου.
Παπαντωνίου Ντίνος
Στέλεχος Εθνικής Τράπεζας
Ανοιχτή συνέλευση την είπαν. Στο Κιάτο αρχές καλοκαιριού. Ομιλητής ο Αλέκος Καλύβης, μέλος της πολιτικής γραμματείας του Συριζα. Πήγαμε για να διαπιστώσουμε τον τρόπο σκέψης του πλησιέστερου προς το κόμμα εκλογικού του δυναμικού. Οι πολίτες, του κάτω επιπέδου της πολιτικής και οργανωτικής πυραμίδας έκαναν μία αυστηρή κριτική στα όρια της ρήξης. Είχαν όμως ένα αρχειακό λάθος: έκριναν με βάση το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Και τη συνέπεια ως προς αυτό. Το αρχειακό λάθος ξεκινάει από την απόδοση νοήματος στη λέξη πρόγραμμα. Το επόμενο λάθος είναι να αποδίδεις νόημα στη «ρήξη» που δεν αντιστοιχεί.
Η λέξη πρόγραμμα δεν μπορεί να εκφυλίζεται σε ζήτημα χρηματικής αναδιανομής. Το πρόγραμμα στην πολιτική είναι σώμα προτάσεων θεσμικών, αναπτυξιακών, δομικών αλλαγών. Το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αποδεικνύει ότι και ο Σύριζα έχει εγκλωβιστεί σε μία οικονομίστικη αντίληψη. Είναι οι ίδιοι που τα αιτήματα των πλατειών τα οποία πρωταρχικά έθεταν το ζήτημα της κάθαρσης από τη διαφθορά, τη διαπλοκή, την τιμωρία των ενόχων και των μιζοκομμάτων, τα μετέφεραν, τα υποβίβασαν σε οικονομική κριτική προς την ασκούμενη. Και μάλιστα από την τηλεόραση. Έκαναν δηλαδή συνδικαλισμό. Το πρόβλημα δεν είναι άσκηση διαφορετικής πολιτικής στην αναδιανομή. Η χώρα δεν έχει ανάγκη οικονομολόγων, αλλά πολιτικών. Με ιδέες μετασχηματισμών, με σχέδιο.
Να δούμε ένα παράδειγμα.
Την ίδια ημέρα η ΑΥΓΗ κυκλοφόρησε με τίτλο «Γ. Βαρουφάκης: το σχέδιο για την έξοδο της χώρας στις αγορές». Μεγάλη επιτυχία είναι να σχεδιάσουμε πώς θα μπορούμε να ξαναδανειζόμαστε. Η διαφορά θα είναι να δανειζόμαστε από τις αγορές. Είναι και αυτή μια οικονομική αντίληψη, μια θεωρία. Αυτά τα λέει ένας οικονομολόγος (και τα προβάλλει μία εφημερίδα) που έχει τόσο μεγάλες αντιληπτικές πολιτικές δυνατότητες, που έγινε και σύμβουλος του Γιώργου για να του γράφει και τους λόγους, αυτού του μεγαλύτερου πολιτικού εγκληματία της χώρας.
Δεύτερη λέξη που απαιτεί καθορισμό ισχυρού πολιτικού νοήματος είναι η «ρήξη». Ένα κόμμα κρατιστικό, έχει ανάγκη αυτό τον μηχανισμό. Όχι για να κυβερνήσει, να το αλλάξει, αλλά να το χρησιμοποιήσει για την δική του πολιτική κυριαρχία. Ενώ ρήξη σημαίνει ρήξη με την πολιτική, τις ιεραρχήσεις, τις συμπεριφορές που μας έφεραν ως εδώ. Ρήξη με ιδέες και ανθρώπους φορείς αυτών των ιδεών. Ρήξη με το παρελθόν και το παλιό. Όμως ο Συριζα έρχεται από τα παλιά, αν και η σημερινή του εκλογική εκτίναξη είναι προϊόν της κρίσης. Οι εσωτερικοί λογαριασμοί με το παρελθόν και τους ανθρώπους του σημαίνουν ρήξη. Και προϋπόθεση για κάθε εξωτερική διαπραγμάτευση.
Στο Κιάτο, χθες, παρακολουθήσαμε έναν οργανωτικό συνδικαλισμό. Ο ομιλητής, ως παλιός συνδικαλιστής είχε πείρα. Όπως οι κυνηγοί που γνωρίζουν τα περάσματα. Ήταν και της Αριστερής Πλατφόρμας. Ήταν του …φταίμε κι εμείς, «θα επιχειρήσουμε να τα κάνουμε…», …διαφορετικές οι συνθήκες, για το PSI ότι ήταν «βλακώδης…», δεν μπορούμε γιατί κι ο κόσμος δεν είναι… Τελικά δικαιολόγησε, απέφυγε, δεν γνωρίζω αν για τους Συριζίτες «το έσωσε».
Πιστοποιήθηκαν τρία πράγματα:
Α) Άγνοια της υπόθεσης (ας την πούμε κι έτσι) ότι πολιτική είναι ΚΑΙ το τι κάνουν οι άνθρωποι, εκτός από αυτούς που κατέχουν θέσεις εξουσίας,
Β) Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ανθρώπους από την Αθήνα να μας μεταφέρουν την πληροφόρηση και τη «γραμμή», και
Γ) Ο Συριζα, συνεχίζει την πορεία από το σημείο που κουράστηκαν οι άλλοι. Ανανεώνει τη συναίνεση με μια νέα εικόνα.
Πιστοποιήθηκε ακόμα ότι απαιτείται ένα ιστορικό υπόβαθρο βάθους χρόνου, απόστασης από το πρόσφατο παράδειγμα, ιδέες στρατηγικού χρόνου, δηλαδή μορφωτική και πολιτική επάρκεια.
Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο 2/6/2015
Εδώ και χρόνια η παραλία υποβαθμίζεται, μετατρέπεται σε ομοιογενή και αόριστο τόπο. Μάλλον έχει απολέσει τα χαρακτηριστικά τόπου. Αναγνωρίζεται πλέον ως μία ζώνη που νοηματοδοτείται ως καταναλωτικός χώρος με διάσταση μόνο μιας ομοιότροπης ψυχαγωγίας. Χωρίς σταθερά αναγνωρίσιμα Ξυλοκαστρινά ταυτοτικά στοιχεία.
Η συνειδησιακή και χωροταξική επιβολή μονοκαλλιέργειας είναι αποτέλεσμα πολιτισμικών ιεραρχιών που υποβαθμίζουν τα ζώντα υλικά ταυτοτικά στοιχεία. Φέρνει σε δεύτερη μοίρα τις αξίες της παραλίας ,όπως ο Άγιος Βλάσης. Εμποδίζει το μυαλό των πολιτών, αλλά και όσων έχουν την ευθύνη τοπικής διεύθυνσης, της δημοτικής αυτοδιοίκησης, να σκεφθούν μία αναδομημένη, πάνω σε συνέχειες και ρήξεις πόλη. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τα παιδιά: δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν, να γνωρίσουν το περιβάλλον τους. Είναι γνωστό ότι η ταυτότητα του χώρου που θα αποκτήσει ένα παιδί επηρεάζεται από την κοινωνική σημασία που οι άλλοι δίνουν σε αυτό το χώρο.
Όπως σεβόμαστε, όμως, το φυσικό εδαφικό ανάγλυφο, άλλο τόσο πρέπει να σεβόμαστε την ιστορική υλική διαστρωμάτωση. Ο Ναός του Αγίου Βλασίου αποτελεί ένα από τα στοιχεία που συνθέτουν την φυσιογνωμία της πόλης. Είναι ένα από τα ισχυρά χαρακτηριστικά στοιχεία που διαμορφώνουν το αίσθημα της κοινότητας ανθρώπων. Είναι δομικό στοιχείο που συνδιοργανώνει την εικόνα της πόλης. Θα έπρεπε να γνωρίζουν οι αρμόδιοι ότι κάτι σημαίνει ότι η πλατεία ονομάζεται «Αγίου Βλασίου», και επόμενα ότι από το Ναό νοηματοδοτείται ο ευρύτερος χώρος. Και δεν μπορεί να γίνει παιδική χαρά «Αγίου Βλασίου», ή κάτι άλλο, εξωγενές, βίαια παρεμβατικό.
Όταν οι άνθρωποι και οι φορείς αδυνατούν να κάνουν αλλαγές στο χώρο τους σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν τον συλλογικό εαυτό τους. Όταν ο δήμαρχος με τις ψήφους των συμβούλων του αποφάσισε στο δημοτικό συμβούλιο να αλλάξει την πλατεία Βόρεια του Ναού, να κάνει μία γενική πλακόστρωση, απέδειξε ότι δεν έχει συνείδηση πόλης, δεν γνωρίζει ότι η αξιολόγησή του εδράζεται στην γνώση και διαχείριση του δημόσιου λόγου, έργου και χώρου.
Όπως εισηγήθηκε ο δήμαρχος στο συμβούλιο, θα ισοπεδωθεί, θα μπουν πλάκες σε όλο το χώρο για να γίνει «ελεγχόμενη», «ωραία»… Αυτή η πρόταση του δημάρχου και των συμβούλων του κοινωνεί απουσία σκέψης, σεβασμού προς το κληροδοτημένο μνημειακό απόθεμα, έλλειμμα επινοητικότητας.
Αν ήθελαν να κάνουν κάτι καλλίτερο έπρεπε να το τεκμηριώσουν, αλλά δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να προσέξεις ότι με την ανάπλαση του 1998, ο περίβολος του Ναού αντιμετωπίζεται μορφολογικά ενιαία Βόρεια και Νότιά του, και ότι η δομική τεχνική των παρτεριών έχει μία αισθητική συνάφεια και επικοινωνία.
Το περίεργο είναι ότι ο δήμαρχος επέμεινε το έργο να το κάνει ιδιώτης εργολάβος. Ενώ οι υπηρεσίες του Δήμου έχουν κάνει μεγαλύτερα έργα. Και το άλλο: κατά τη διάρκεια της εισήγησής του στο Δ. Σ. δύο φορές αναφέρθηκε στο ότι «δεν είχε μπροστά του να δείξει αυτά που είχε προγραμματίσει». Πέρασαν εβδομάδες και όταν του ζήτησα να μου δείξει το σχέδιο που είχε προγραμματίσει, μου είπε ότι είχε δώσει εντολή να το συντάξουν…
Η αδυναμία του δημάρχου και των συμβούλων της παράταξής του που υπερψήφισαν την πρότασή του βρίσκεται στην άγνοια του κοινωνικού και υλικού περιβάλλοντος της πόλης και του Δήμου. Τα είχαμε πει, το ίδιο είχε αποδείξει με την παρουσία του στην εκπομπή «Μένουμε Ελλάδα». Η άγνοια του πεδίου διαχείρισης οδηγεί σε λάθος κατευθύνσεις, επένδυση όχι στα καίρια, παρεμβάσεις ασχήμιας, φτωχοποίησης ή μικρής αποδοτικότητας. Το ιερό και το βέβηλο πολλές φορές δεν απέχουν και πολύ.
Υ/Γ: Απευθύνομαι στους πρώην δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, παρατάξεις που δεν ψήφισαν το έργο της «ανάπλασης» όπως το προτείνει η κυβερνώσα πλειοψηφία του δήμου, αλλά και όλους τους συλλόγους, τους εκκλησιαστικούς φορείς, τους πολίτες που διαφωνούν με την φτωχοποίηση του περιβάλλοντος της πόλης. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούμε να βρεθούμε σε αυτό τον χώρο, σε χρόνο που θα αποφασίσουμε από κοινού.
Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο 12 Οκτωβρίου 2015
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΩΛΕΤΤΗ:
.....συμβαίνουν κι αλλού ανάλογα φαινόμενα...βλέπε Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης...
Ακόμα περιμένουμε να συζητηθεί στο Δ.Σ. αίτημα δημοτών για το θέμα των σκουπιδιών κ την απόφαση μεταφοράς από Κιάτο κ Βέλο, αλλά.....δε βαριέσαι......
.....συμβαίνουν κι αλλού ανάλογα φαινόμενα...βλέπε Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης...
Ακόμα περιμένουμε να συζητηθεί στο Δ.Σ. αίτημα δημοτών για το θέμα των σκουπιδιών κ την απόφαση μεταφοράς από Κιάτο κ Βέλο, αλλά.....δε βαριέσαι......
(Με αναφορά την ανάρτηση από το: Κ ά β ο ς: Ρεσιτάλ σκοταδισμού από τον Τάσο Λεονάρδο και τα "κουρδιστά ανθρωπάκια" της δημοτικής...
koxuligd.blogspot.com)
koxuligd.blogspot.com)
Γρηγόρης Κλαδούχος: Όταν ο πολίτης απαιτεί διαφάνεια, να του χορηγηθούν έγγραφα και στοιχεία που αφορούν δημόσια θέματα, και αυτά δεν παραχωρούνται έχει κάθε δικαίωμα να υποψιάζεται αδράνειες, αμέλειες, έως και συνειδητή προσπάθεια απόκρυψης ενοχικών στοιχείων.
Όποιος έχει δημόσια εξουσία, αν είναι καθαρός δεν φοβάται τον δημόσιο λόγο, είναι σε θέση να τεκμηριώνει δημόσια τις απόψεις και πράξεις του.
Από τον δήμαρχο κ. Ανδρικόπουλο ζητήσαμε έγγραφα που δεν δόθηκαν, δεν έθεσε σε συζήτηση αίτημα 30 πολιτών.
Δεν γνωρίζω τι είδους κίνητρα έχει και το Ξυλόκαστρο το κάνει σκουπιδότοπο.
Το θέμα είναι ανοιχτό και οι πλούσιοι σε πονηριά είναι φτωχοί σε ήθος και εξυπνάδα.
Όποιος έχει δημόσια εξουσία, αν είναι καθαρός δεν φοβάται τον δημόσιο λόγο, είναι σε θέση να τεκμηριώνει δημόσια τις απόψεις και πράξεις του.
Από τον δήμαρχο κ. Ανδρικόπουλο ζητήσαμε έγγραφα που δεν δόθηκαν, δεν έθεσε σε συζήτηση αίτημα 30 πολιτών.
Δεν γνωρίζω τι είδους κίνητρα έχει και το Ξυλόκαστρο το κάνει σκουπιδότοπο.
Το θέμα είναι ανοιχτό και οι πλούσιοι σε πονηριά είναι φτωχοί σε ήθος και εξυπνάδα.
Μεγάλη συγκέντρωση πραγματοποίησαν , κάτοικοι, εκπρόσωποι Συλλόγων, φορέων Αιγείρας Ακράτας, με την πρωτοβουλία του Συλλόγου Εμπορικής και Τουριστικής Ανάπτυξης Ανατολ. Αιγιάλειας στην Αιγείρα, την Κυριακή 11 Οκτωβρίου. Έχει χαθεί πλέον, η εμπιστοσύνη των κατοίκων των Δημοτικών Ενοτήτων Αιγείρας και Ακράτας, προς τη Δημοτική αρχή Αιγιάλειας, δηλώνουν άπαντες.Τη διαμαρτυρία τους για την έως σήμερα συνεχιζόμενη εγκληματική ενέργεια κατά του περιβάλλοντος, που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη μεταφορά απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Αιγείρας, υπογράφουν οι παρευρισκόμενοι και άλλοι κάτοικοι της Ανατολικής Αιγιάλειας με έγγραφό τους που θα επιδώσουν στη Δημοτική Αρχή, απαιτώντας να σταματήσει πάραυτα αυτή η περιβαλλοντική καταστροφή, αιτούμενοι την άμεση αποκατάσταση του ΧΥΤΑ , την επιτήρηση του ΧΥΤΑ από υπεύθυνο μηχανικό, την άμεση επισκευή της γεφυροπλάστιγγας, την άμεση συλλογή των επικίνδυνων στραγγισμάτων και την τροποποίηση του ΤΣΔ ώστε ο ΧΥΤΥ Ανατολικής Αιγιάλειας να μη γίνει σκουπιδοτενεκές των δέκα Δ.Ε Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, και όσων υπολειμμάτων από άλλους δήμους διαχειριστεί το προτεινόμενο εργοστάσιο κομποστοποίησης.
Αν νομίζουν κάποιοι ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις είναι μακριά νυχτωμένοι. Θα παραπεμφθούν αργά ή γρήγορα για έγκλημα κατά του περιβάλλοντος, προειδοποιούν κάτοικοι, σύλλογοι και φορείς. Αυτά που έπρατταν οι αιρετοί τόσα χρόνια εις βάρος του περιβάλλοντος, ερήμην των πολιτών ανήκουν στο παρελθόν.
Η παρουσία των πολιτών στις διαβουλεύσεις μέχρι και το ψήφισμα για το ΤΣΔ στις 19 Οκτωβρίου, θα γίνει ο εφιάλτης των μεγάλων συμφερόντων τονίζουν οι κάτοικοι της Ανατολικής Αιγιάλειας.
Οι ντόπιοι, όσοι μετατρέπουν τον αγροτικό χώρο σε οικοδομήσιμο, πιστεύουν ότι είναι φυσική συνέπεια. Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι αποτέλεσμα, δημιούργημα των αναγκών της αγοράς, της οικονομίας που κερδίζει απ' αυτή τη δραστηριότητα. Όπως, έλεγε ο Κ. Καστοριάδης: « υπάρχει μια μεγάλη κι εσωτερική αλληλεγγύη μεταξύ ενός κοινωνικού καθεστώτος και του ανθρωπολογικού τύπου, αναγκαίου για να το κάνει να λειτουργήσει». Σήμερα πολλοί βλέπουν διέξοδο στην οικοπεδοποίηση, στις πολυκατοικίες - κουρέλια, μέσα σ' ένα πλαίσιο χαμηλών απαιτήσεων. Ή στην οικιστική εξάπλωση χωρίς όρια. Και η προσφορά και η ζήτηση συναντώνται σε χαμηλές σταθερές περιβάλλοντος, της κατασπατάλησης αναπτυξιακών πόρων, σ' ένα τοπίο που κυριαρχεί η λογική του φωταγωγού, του τάφου συναισθημάτων.